Αντε τώρα μέσα σε τούτο το κλίμα πολιτικού χαλασμού, μιας μακρόσυρτης προεκλογικής εκστρατείας, στο τέλος της οποίας καλούμεθα να επιλέξουμε… τους λιγότερο κλέφτες -εκεί κατάντησε ο πολιτικός λόγος- να μιλήσεις για «μικρά» και καθημερινά προβλήματα, όπως αυτά που συνδέονται με την καθημερινή επιβάρυνση του περιβάλλοντος.
Κατεβαίνουμε, όσοι κατεβαίνουμε, σε πορείες και άλλες εκδηλώσεις, αξιώνοντας από τους μεγάλους να περιορίσουν τους ρύπους που οδηγούν σε επικίνδυνες βιοκλιματικές αλλαγές μέσω του φαινομένου του θερμοκηπίου. Και την ίδια ώρα πίνουμε νερό από πλαστικά μπουκάλια και κρατάμε πράγματα σε πλαστικές σακούλες. Παίρνοντας πολύ ελαφρά τις συνέπειες στο περιβάλλον από αυτή την «ασήμαντη» καταναλωτική πραγματικότητα. Και όμως:
«Η πλαστική σακούλα, σύμβολο της κοινωνίας του περιττού, παράγεται σε ένα δευτερόλεπτο, χρησιμοποιείται για είκοσι λεπτά και ρυπαίνει το περιβάλλον για περισσότερο από 300 χρόνια. Στην Ελλάδα παράγονται κάθε χρόνο περίπου 60.000 τόνοι πλαστικής ύλης, που αντιστοιχούν σε ένα δισεκατομμύριο σακούλες πολυκαταστημάτων και σούπερ μάρκετ», σημειώνει ο πρώην διευθυντής Ερευνών του Δημόκριτου, κ. Νίκος Κατσαρός.
Την ίδια ώρα ο «γαλάζιος αγροτοσυνδικαλιστής» κ. Κοκκινούλης, εμφανίζεται από τα δελτία ειδήσεων να εκδηλώνει την αντίθεσή του για την εισαγωγή νέων καλλιεργειών που αφορούν στην παραγωγή βιοκαυσίμων, με το επιχείρημα «εμείς έτσι μάθαμε, έτσι θα συνεχίσουμε».
Και βεβαίως το πρόβλημα δεν είναι κανενός κ. Κοκκινούλη, αλλά ενός κράτους που ασχολείται πότε με τους Μπατατούδηδες και πότε με τους Πρινιωτάκηδες, αλλά δεν έχει καταρτίσει καμία σοβαρή μελέτη για τέτοια θέματα, ώστε να καταλάβει και ο κ. Κοκκινούλης γιατί και πώς πρέπει να αλλάξουν κάποιες καλλιέργειες. Να καταλάβουμε όλοι πόσο μεγάλο δώρο στο ίδιο μας το περιβάλλον θα προσφέραμε, αν αντικαθιστούσαμε τις πλαστικές σακούλες και τα πλαστικά μπουκάλια με χαρτί, γυαλί ή αλουμίνιο. Αλλά και πόσες επιπλέον θέσεις εργασίας θα κερδίζαμε, αν ξαναζωντάνευαν οι χαρτοποιίες, που τις δολοφονήσαμε, στην Πάτρα, τη Θεσσαλία, τη Θράκη.
Δε βαριέσαι. Ψιλά γράμματα. Ποιος ασχολείται με αυτά.
Αρκεί να μας σερβίρουν το… γλυκό των εκλογών μια ώρα αρχύτερα. Χαβαλές να γίνεται. Η ίδια η πολιτική μας ζωή είναι από ευτελές πλαστικό. Καθόλου φιλικό προς το μέλλον των παιδιών μας.
Μια πολιτική ζωή τελείως…πλαστική
