Απάντηση σε επικριτικό ύφος προς το ΠΑΜΕ Μαγνησίας έδωσε η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Βόλου, με αφορμή τα πυρά που δέχτηκε διότι δεν διοργανώνει απεργιακή συγκέντρωση στο Βόλο, αλλά θα συμμετέχει στην Αθήνα στο πανελλαδικό συλλαλητήριο που διοργανώνει η ΓΣΕΕ στις 8 Δεκεμβρίου.
Το ΕΚΒ κάνει λόγο για «κομματική τακτική του ΠΑΜΕ που ακολουθείται κάθε φορά παραμονές κινητοποιήσεων» καταγγέλλει «παραποίηση της αλήθειας» και σημειώνει:
«Αποσιωπούν την απόφαση της πρόσφατης Ολομέλειας του Δ.Σ. του ΕΚΒ (27/11/2016) που ήταν η συμμετοχή του ΕΚΒ στην απεργιακή κινητοποίηση που θα αποφάσιζε το τριτοβάθμιο όργανο που ανήκει, δηλαδή η ΓΣΕΕ. Τι ακριβώς, λοιπόν, δεν άκουσε, δεν είδε και δεν κατάλαβε ο κ. Στεργίου και το υπόλοιπο «ταξικό» επιτελείο του; Απαξιώνουν τις δημοκρατικά λαμβανόμενες πλειοψηφικές αποφάσεις των οργάνων, όπου ανήκουν, προτιμώντας να γίνουν τα «μολυβένια στρατιωτάκια» του κομματικού φορέα τους. Αυτοχρίζονται σε μπροστάρηδες και τιμητές των αγώνων, τη στιγμή, που, κατά βάση, εναγκαλίζονται με τη ΓΣΕΕ, τις ομόφωνες αποφάσεις της Διοίκησης της οποίας πάντα συνυπογράφουν.
Το γιατί δεν τις υλοποιούν, κιόλας, είναι ένα πολύ εύλογο ερώτημα, που ο συνάδελφος Κ. Στεργίου και το «ταξικό» ΠΑΜΕ, πρέπει, για λόγους ιστορικής αναγκαιότητας, να βρουν, κάποτε, το θάρρος να απαντήσουν, ώστε να σταματήσει η εξακολουθητική εξαπάτηση των μελών τους.
Οσο δεν το κάνουν, όσο, δηλαδή, δεν ομολογούν τι πραγματικά τους κρατάει προσκολλημένους στο Σώμα της ΓΣΕΕ ή του ΕΚΒ, αφού με τόση «ταξική θέρμη» το «φτύνουν», παραμένουν ιστορικά έκθετοι και ηθικώς και ιδεολογικώς».
Προσθέτει επίσης ότι η τακτική αυτή θα «γυρίσει μπούμερανγκ» και καταλήγοντας υπογραμμίζει : «Οσο αυτοί βρίζουν κι επιχειρούν ν’ απαξιώσουν τη ΓΣΕΕ, για χάρη της κομματικής σπέκουλας, η ΓΣΕΕ δίνει τις δικές της αθόρυβες και αποτελεσματικές μάχες, στα ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια, για να καταπέσουν τα Μνημόνια και οι αντεργατικοί Νόμοι και για να ωφεληθούν όλοι οι εργαζόμενοι, όχι μόνον οι διαπιστευμένοι στο ΠΑΜΕ και στον κομματικό εντολέα του. Ο καιρός θα δείξει με ποιανού μέρος είναι το δίκιο. Ως τότε, όμως, θα ήταν φρονιμότερο να πάψουν τα «ταξικά δεκανίκια της εκάστοτε εξουσίας» να εκτίθενται, διασπώντας τους εργαζόμενους και τραβώντας με το ζόρι απ’ το μανίκι την Ιστορία να τους ανακηρύξει ήρωες και αγωνιστές.»
