Επιστολή

Από το μέλος του Δ.Σ του ΚΕΚ του Δήμου Νέας Ιωνίας και μέλος της Ανεξάρτητης Δημοτικής Κίνησης Πολιτών, κ. Θαν. Ακρίβο, πήραμε την παρακάτω επιστολή:
«Δεν αποτέλεσε έκπληξη για μένα, όταν ξεφυλλίζοντας τις τοπικές εφημερίδες, για την καθημερινή μου ενημέρωση, «έπεσα» για μια ακόμη φορά, πάνω σε μια ακόμη επιστολή του κ. Χαλέβα, σχετικά με τον Δήμο της Ν. Ιωνίας.
Έστω και αν αυτή η καθημερινά σχεδόν … «αρθρογραφία» του τείνει πλέον να καταντήσει για μας τους δημότες «γραφική», προσωπικά προσπαθώ να τον δικαιολογήσω, κατανοώντας την αγωνιώδη προσπάθειά του να βρεθεί «όπως – όπως» στην επικαιρότητα.
Παίρνοντας … «πολλή φόρα» όμως τώρα τελευταία, «όλα τα …σφάζει και όλα τα …μαχαιρώνει» και «ξυπνώντας» προφανώς (τώρα) από τον «λήθαργο» της 4χρονης ανυπαρξίας και απραξίας του στον Δήμο, «ανακαλύπτει» συνεχώς (τώρα) … «προβλήματα», αγνοώντας όμως (ηθελημένα) ότι αυτά είναι … «προίκα» που «κληροδότησε» στην σημερινή νέα Δημοτική αρχή η δική τους «συνδιοίκηση».
Δείχνει (τώρα) να βρίσκει τις …λύσεις για «όλα τα θέματα» θυμίζοντάς μας έτσι απλά ότι στο δικό του «πέρασμα» από τον Δήμο (και μάλιστα από τη θέση του προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου) δύο τινά μάλλον συνέβαιναν:
Ή ότι ο ίδιος δεν … «πρότεινε τότε τίποτα» όλα αυτά τα χρόνια στον Δήμο ή ότι όλα τότε (για τον κ. Χαλέβα) «πήγαιναν τέλεια» και μπορεί να αισθάνεται τώρα πλέον και ίσως ακόμη και … «περήφανος» για το … ανύπαρκτο έργο τους.
Θα του πρότεινα να αρκεστεί για μια ακόμη τετραετία στην αντιπολίτευση του Δήμου και ως επί πολλών ετών ακόμη παραμένοντας ως … «Υποψήφιος Δήμαρχος» και ας σταματήσει «δήθεν» τώρα να … «αγωνιά» για το μέλλον της πόλης μας, χύνοντας τα «κροκοδείλια δάκρυά του» πάνω από την «καμένη γη» που με την «συνδιοίκησή τους» παρέδωσαν.
Και να είναι σίγουρος (έστω και αν αυτό δεν μπορεί εύκολα και για αντιπολιτευτικούς λόγους να κατανοήσει) ότι η σημερινή Δημοτική αρχή προσπαθεί με πολύ κόπο να αναγεννήσει τον «οικονομικά καταβαραθρωμένο» και «διοικητικά αποδιοργανωμένο» Δήμο που οι ίδιοι παρέδωσαν, ψάχνοντας τρόπους που θα συμβάλλουν τόσο για την βιωσιμότητά του, όσο (κύρια) στην εξασφάλιση των θέσεων εργασία.
Έστω και αν για όλα αυτά υπάρχει το λεγόμενο «πολιτικό κόστος», γιατί «ομελέτα χωρίς σπάσιμο αυτών δεν γίνεται».
Όλα τα άλλα «πυροτεχνήματα» που κατά καιρούς … «εκτοξεύονται» είναι για «εντυπωσιασμό» και «λαϊκή κατανάλωση» και ίσως για την προσωπική του ικανοποίηση και επιβεβαίωση της «ύπαρξής του».
Για όλα όμως αυτά, οι συνδημότες μας ευτυχώς έχουν πάψει να έχουν πλέον ανάγκη»