Η πρόσφατη ομιλία του πρωθυπουργού στην ΚΕ της ΝΔ για το Ασφαλιστικό και πώς θα το αντιμετωπίσει μετά τις εκλογές είναι μνημείο αντιασφαλιστικής αντίληψης. Είναι ανοιχτή ομολογία ότι η κυβέρνηση της ΝΔ ετοιμάζεται για νέο ρεσάλτο στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων.
Και μόνο το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός έκρινε σκόπιμο να εκθειάσει τις αντιασφαλιστικές ανατροπές που επιβλήθηκαν την περίοδο 1990-1992 από την κυβέρνηση Μητσοτάκη και μάλιστα να ισχυριστεί ότι έτσι διεσώθη το ασφαλιστικό σύστημα, πρέπει να «ανοίξει τα μάτια» των εργαζομένων. Γιατί με τις «τολμηρές μεταρρυθμίσεις» – όπως χαρακτήρισε τους νόμους Σιούφα και Σουφλιά ο πρωθυπουργός – το μόνο που επιτεύχθηκε ήταν το πετσόκομμα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Τι να πρωτοθυμίσουμε απ΄ αυτά τα αντιασφαλιστικά «μαργαριτάρια»;
• Την αύξηση στα 65 χρόνια από τα 60 στη συνταξιοδότηση των νέων εργαζόμενων γυναικών;
• Την αποσύνδεση των κατώτερων συντάξεων του ΙΚΑ από τα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη;
• Την επιβολή για πρώτη φορά του ΛΑΦΚΑ – την οποία και ανανέωσε δύο φορές στη συνέχεια το ΠΑΣΟΚ;
• Τη συμμετοχή όλων των ασφαλισμένων κατά 25% στη δαπάνη των φαρμάκων;
• Τον μη υπολογισμό στο συντάξιμο μισθό των δώρων και του επιδόματος αδείας;
• Την αύξηση του ελάχιστου χρόνου ασφάλισης για κατοχύρωση σύνταξης από τα 4.050 ένσημα στα 4.500;
• Τη μείωση των αναπηρικών συντάξεων;
Όπου και να πιάσει αυτούς τους νόμους αποπνέουν μένος κατά των εργαζομένων και των δικαιωμάτων τους. Και όμως αυτούς τους νόμους εκθείασε ο πρωθυπουργός. Όπως ακριβώς με τα ίδια λόγια τους εκθείαζαν και οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ, την περίοδο διακυβέρνησης Σημίτη και τους οποίους νόμους κράτησε και ισχύ και υλοποίησε και αυτό με απόλυτη συνέπεια.
Και δεν είναι περίεργο που, ξεκινώντας από τους αντιασφαλιστικούς νόμους του Μητσοτάκη, ο Κ. Καραμανλής βλέπει τη «λύση» του Ασφαλιστικού στην απόλυτη εφαρμογή του νόμου Ρέππα και παραπέρα στις πατέντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι, ο πρωθυπουργός με τη «δέσμη προτάσεων» προτείνει την εργασία μέχρι τα βαθιά γεράματα και την παραμονή στην εργασία πέραν της συνταξιοδότησης, με μισή σύνταξη και μερική απασχόληση… Στην ΕΕ το λένε και παράταση του εργάσιμου βίου.
Επιπλέον, ο πρωθυπουργός επαναφέρει τις βασικές στοχεύσεις του νόμου Ρέππα που μεταξύ άλλων προβλέπει την «ενοποίηση Ταμείων», την ανατροπή του θεσμού των ΒΑΕ, το τσάκισμα των αναπηρικών συντάξεων και των αναπήρων. Τα παραπάνω, όπως από πρώτο χέρι γνώρισαν και οι τραπεζοϋπάλληλοι με την «ενοποίηση» των Ταμείων τους και την υπαγωγή τους στο ΕΤΑΤ, σημαίνουν απλά ότι οι συντάξεις θα μειωθούν και τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης θα αυξηθούν.
Όσες, λοιπόν, διαβεβαιώσεις και αν δώσει ο πρωθυπουργός για το ύψος των συντάξεων και τα όρια ηλικίας δεν έχουν την παραμικρή αξία. Η ίδια η δέσμη προτάσεων είναι βόμβα στα ασφαλιστικά δικαιώματα. Και ο μόνος που μπορεί να εξουδετερώσει μια τέτοια βόμβα είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι με την ψήφο τους στις 16 Σεπτέμβρη, με τους αγώνες τους μετά από τις εκλογές.
Ασφαλιστικό 2008… όπως το 1992
