Κύριε πρωθυπουργέ
Οι εκλογές είναι μια σπουδαία διαδικασία, είναι εκείνη που σε συνθήκες ιδανικής δημοκρατίας εγγυάται την πιο αξιοσέβαστη ανεξαρτησία, αλλά επίσης και η στενότερα με σένα συνδεδεμένη πράξη. Στις πραγματικές συνθήκες που ζούμε θα ήταν ανοησία να θέλω να βρω διέξοδο μέσω των εκλογών και γι’ αυτό κάθε τέτοια απόπειρα τιμωρείται δια της ανοησίας. Εάν όμως φαντάζομαι μια εξιδανικευμένη δημοκρατία που θα ίσχυε για όλους, είναι γιατί τότε θα μπορούσα να είμαι ένας πολίτης ελεύθερος, ευγνώμων, αθώος και υπερήφανος, ταυτόχρονα δε εσύ θα γινόσουν ένας κυβερνήτης συμπάσχων και ευτυχής. Αλλά για να συμβεί αυτό θα έπρεπε να μην υπάρχουν οι λίγοι και ισχυροί που νέμονται τον παγκόσμιο πλούτο, ούτε κι εσύ ως εκπρόσωπός τους, κι εγώ να μην αισθάνομαι ότι ανήκω σε συγκεκριμένη κοινωνική τάξη, πράγμα που στις παρούσες συνθήκες μοιάζει με ουτοπία.
Έτσι λοιπόν κι εσύ, ως πραγματιστής, προβάλλεις εντελώς ρεαλιστικά όλες τις ιδιότητες που πρέπει να συγκεντρώνει ένας κυβερνήτης στις υπάρχουσες συνθήκες: Ισχύ και περιφρόνηση για τους πολλούς, τερατώδη υγεία και κάποια έλλειψη μέτρου, προσήνεια για τους δικούς σου και σκληρό χαρακτήρα για όλους τους υπόλοιπους, πίστη στον εαυτό σου και δυσαρέσκεια για ό,τι προέρχεται έξω από εσένα, αίσθημα ανωτερότητας και καταπιεστική συμπεριφορά, γνώση των ανθρώπινων αδυναμιών και υπόθαλψή τους δια της κολακείας και του ψεύδους, που αν σ’ αυτά προσθέσουμε ιδιότητες θετικές όπως η αντοχή, η ετοιμότητα πνεύματος και άλλες, όλα τα προηγούμενα τα οποία χρησιμοποιείς για να επιβάλεις την πολιτική σου γίνονται ακόμη αποτελεσματικότερα, άρα η πολιτική σου ακόμη πιο επαχθής για μένα και τους ομοίους μου. Δεν προσδοκώ λοιπόν τίποτε από τις εκλογές, όσο αυτές διεξάγονται υπό τις παρούσες συνθήκες και είναι βέβαιο ότι όσο πιο ισχυρός εξέλθεις από αυτές, τόσο το βάρος για μένα και τους ομοίους μου θα είναι μεγαλύτερο.
Δεν συνεχίζω, λόγω της εκ μέρους μου ελλείψεως ενδιαφέροντος και κεφιού. Κλείνοντας όμως θα ήθελα να επισημάνω ότι ίσως τώρα φαίνονται πιο καθαρά οι ειλικρινείς προθέσεις και των δυο μας. Ο καθένας πολεμάει για τον εαυτό του μέσα από τα συμφέροντα της τάξης του. Εσύ δίνεις σε μένα μια απάντηση σύμφωνη με την αντίληψή σου για τον κόσμο. Η απάντησή σου δεν είναι πολύ ωραία, αλλά είναι πολύ συνηθισμένη όταν προέρχεται από έναν κυβερνήτη του δικού σου τύπου. Από πρακτικής απόψεως η απάντηση αυτή δεν είναι παρήγορη για μένα, αλλά για αρκετούς από τους ομοίους μου για διαφόρους λόγους μπορεί να λειτουργήσει προσωρινά. Με την πάροδο όμως του χρόνου αποδεικνύεται ανεπαρκής, δεδομένου ότι δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Άρα από μόνη της η απάντηση δεν αρκεί για να εξακολουθώ να βλέπω τον κόσμο γύρω μου να γκρεμίζεται και το μέλλον μου να αποσυντίθεται. Επειδή όμως αυτό συμβαίνει εξ αιτίας του γεγονότος ότι εσύ είσαι ο εκπρόσωπος ενός άλλου κόσμου που επιδιώκει κάτι τέτοιο, εγώ, που ανήκω στον δικό μου κόσμο και αμύνομαι, δεν θα σε ψηφίσω μεθαύριο, μιας και μιλάμε για εκλογές.
