Δεν προκαλεί έκπληξη, επιβεβαιώνει όμως τη γενική διαπίστωση των αρκετών τελευταίων χρόνων για την πορεία και κυρίως το μέλλον των εφημερίδων. Μία εβδομαδιαία εφημερίδα της Αθήνας κυκλοφόρησε σε δύο διαφορετικές εκδόσεις ταυτόχρονα. Η μία, με 24 σελίδες κανονικά τυπωμένες με τη συνηθισμένη ύλη της. Η δεύτερη, με 24 λευκές σελίδες και δώρο 10 ταινίες dvd. Η δεύτερη έκδοση, με το δώρο, πούλησε διπλάσιο αριθμό φύλλων.
Είναι η επιβεβαίωση του απλού marketing που εφαρμόζουν οι μεγάλες, εθνικής κυκλοφορίας εφημερίδες, συνήθως στις κυριακάτικες εκδόσεις τους. Με δώρο ταινίες και μάλιστα κάποιες φορές και… έξι τον αριθμό, κρατάνε την κυκλοφορία τους σε υψηλά ή έστω ανεκτά επίπεδα, προσδοκώντας σε υψηλότερα διαφημιστικά έσοδα λόγω κυκλοφορίας.
Χωρίς προβληματισμό για την απώλεια αναγνωστών και σχέσεων εμπιστοσύνης. Χωρίς αναζήτηση λύσεων στη βελτίωση και αναβάθμιση της ύλης. Χωρίς μελέτη των νέων δεδομένων στις δυνατότητες γρήγορης ενημέρωσης, διάθεσης του ελεύθερου χρόνου και δημιουργίας νέων ενδιαφερόντων των αναγνωστών. Χωρίς προβληματισμό για το απλό: «είναι χρήσιμη η εφημερίδα στους αναγνώστες της;».
Μεγάλο το θέμα, μεγάλη και η συζήτηση που χρειάζεται για να ξαναβρεί η εφημερίδα το κύρος της και τη θέση στην καθημερινότητα του απλού πολίτη. Η απάθεια οδηγεί στο – χιλιοειπωμένο πια – «δρόμο των δεινοσαύρων». Που εξαφανίσθηκαν χωρίς ποτέ να καταλάβουν το γιατί.
Εχει θέση στη ζωή μας η ανάγνωση εφημερίδων;
