Οποτε μέχρι τώρα κάναμε αναφορές στο αδικαιολόγητο κύμα ακρίβειας που έχει πλήξει τον τελευταίο χρόνο τα ελληνικά νοικοκυριά και κυρίως εκείνες του χαμηλού και μέσου εισοδήματος, εισπράτταμε ως απάντηση το «μη συγκρίνεις την Αθήνα με το Βόλο. Εδώ καλά είμαστε». Λες και έπρεπε να παρουσιαστούν κάποιοι αυτόκλητοι υπερασπιστές του κυβερνητικού έργου στους τομείς που έχουν την ευθύνη ελέγχου στην αγορά.
Τι να λένε άραγε οι ίδιοι τώρα που οι συγκρίσεις της τιμής πώλησης βασικών καταναλωτικών αγαθών στο Βόλο αποκαλύπτουν ότι έχουν επιβληθεί αυξήσεις, που σε κάποιες περιπτώσεις ξεπερνούν και το 50% για είδη διατροφής, που αποτελούν μάλλον καθημερινό είδος στο τραπέζι της μέσης οικογένειας;
Οι αριθμοί και τα στατιστικά στοιχεία απλώς επιβεβαίωσαν αυτό που βιώνουν καθημερινά πολλοί συμπολίτες μας. Οτι η αγορά έχει γίνει απλησίαστη και το κόστος διατροφής έχει αυξηθεί σε σημείο που είναι δύσκολο να βρεθεί κάποια επαρκής δικαιολογία. Οι βιομηχανίες, οι εισαγωγικές εταιρίες και τα μάρκετ απλώς υποβάλλουν τακτικά στο υπουργείο Ανάπτυξης τους τιμοκαταλόγους τους με τις κάθε φορά νέες, αυξημένες, τιμές των προϊόντων τους. Αν έχουν επιστραφεί ποτέ ως απαράδεκτοι τέτοιοι κατάλογοι; Θα ήταν έξω από τη λογική της παντοδύναμης αγοράς και της πεποίθησης ότι η «ελευθερία» δεν περιορίζεται.
Ας μην γελιόμαστε, μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να τιθασευθούν κάπως οι τιμές. Για να αναγκαστούν εταιρίες και μάρκετ να περιορίσουν την κερδοσκοπία τους σε βάρος μας. Να αναλάβουν δράση οι καταναλωτές. Συντονισμένα και οργανωμένα.
Πόσο θα κρατήσει το παιχνίδι κερδοσκοπίας στην πλάτη μας;
