Πολλά “πρωτότυπα” μας ξάφνιασαν αυτή την περίοδο που η πολιτική ζωή συγκλονίζεται από τις γνωστές και άγνωστες, αλλά σαφώς περιγραφόμενες πτυχές της υπόθεσης Ζαχόπουλου.
Ενα από αυτά τα στοιχεία που ξάφνιασαν, ήταν οπωσδήποτε η αποστολή της επιστολής του βουλευτή Κ. Κουκοδήμου σε τηλεοπτική εκπομπή, με την οποία ο εκπρόσωπος του λαού έδινε εξηγήσεις ή κατ’ άλλους κατέθετε απολογία για την εμπλοκή του ονόματός του σε κάτι, που αν αποδειχθεί, θα αποτελεί καραμπινάτη περίπτωση απόπειρας συναλλαγής από κυβερνητικό στέλεχος.
Δεν είναι όμως το γεγονός ότι ένας κυβερνητικός βουλευτής με προηγούμενη θητεία σε κυβερνητική θέση, επιλέγει αντί του κόμματός του και των θεσμοθετημένων οργάνων του να εξηγήσει τις ενέργειές του μπροστά στην κάμερα μίας εκπομπής.
Το χειρότερο είναι ότι ακόμη και η συνοχή της κοινοβουλευτικής ομάδας του κυβερνώντος κόμματος, ακόμη και η ύπαρξη της πλειοψηφίας της Ν.Δ. στη Βουλή, λόγω του μικρού αριθμού των βουλευτών της, εξαρτάται από τις ορέξεις ή τις επιδιώξεις κάποιων ανθρώπων της τηλεόρασης. Αν κριθεί ότι εξυπηρετεί το ξεμπρόστιασμα βουλευτών, αυτό θα γίνει. Ασχέτως των πολιτικών συνεπειών.
Βέβαια, ο καθένας μπορεί να πει ότι αυτό δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για να μην παρουσιαστούν κάποια στοιχεία επιβαρυντικά για βουλευτές, όταν υπάρχουν. Σαφώς όχι. Αλλο λέμε. Οτι η ποιότητα του δημόσιου βίου και της πολιτικής ζωής έχει πέσει στο επίπεδο να εξαρτώνται πολλά από τις ορέξεις τηλεοπτικών εκπομπών και παραγόντων. Να κινούνται δηλαδή κάθε φορά ανάλογα με την κατεύθυνση που θα έχει ο δικός τους άνεμος.
Δεν πρέπει να αισθάνονται περήφανοι όσοι ευθύνονται για αυτή την εξέλιξη. Ούτε να αισθάνονται άνετα κυρίως για το δικό τους μέλλον Για τον απλό λόγο ότι αποδεικνύονται ελάχιστοι για να επιβάλλουν αυτό που υποσχέθηκαν. Την κάθαρση στη δημόσια ζωή και τη διαφάνεια στην πολιτική τους.
Ποιος άνεμος κατευθύνει την πορεία της πολιτικής ζωής;
