Υπήρχε, καθώς λέγουν, μια νεαρή γυναίκα φιλάρεσκη, ματαιόδοξη και κουτή, αλλά πολύ ωραία, Μαρία ονομαζόμενη, γυναίκα ενός μεγαλέμπορου από την Φερολάνδη, η οποία κοντά στα άλλα αγαπούσε πολύ την εκκλησία.
Πηγαίνοντας λοιπόν κάποτε να εξομολογηθεί στον Φερούνδιο, επίσκοπο Φερολάνδης, είπε τόσα για τις ζημίες που επέφερε η ομορφιά της, που ο άγιος εκείνος άνθρωπος εκατάλαβε αμέσως ότι της έλειπε μυαλό και την ερωτεύθηκε υπερβολικά. Αφήνοντας όμως για κάποια άλλη φορά τις κολακείες, αρχίνησε να την επιτιμά και να την αποπαίρνει για τη φιλαρέσκειά της κι αφού η γυναίκα ήταν έτοιμη να κλάψει, μη θέλοντας να την ταράξει περισσότερο, την εξομολόγησε και την άφησε να φύγει, λέγοντάς της την επόμενη φορά να έρθει για τη συνέχεια.
Όταν η επόμενη φορά ήρθε, της είπε τάχα καταστεναχωρημένος: «Σας παρακαλώ πολύ, συγχωρήστε με για τις προάλλες που σας επιτίμησα, εγώ ο ανάξιος». Και όταν η Μαρία θέλησε να μάθει γιατί θεωρεί τον εαυτό του ανάξιο, ο επίσκοπος απάντησε: «Από τότε που εμφανίστηκε η γυναίκα, είναι αλήθεια ότι εμείς οι άντρες χάσαμε την αθωότητά μας και την ηρεμία μας. Κι εάν εσείς είστε φιλάρεσκη, μικρό το αμάρτημά σας, μπροστά στο δικό μου αμάρτημα. Αλίμονο! Κάθε ωραία γυναίκα είναι μία παγίδα φτιαγμένη με μαεστρία. Σε κατακτά με την πρώτη ματιά, όπως συνέβη και σε μένα όταν σας είδα, κι ας είμαι επίσκοπος. Όμως η γοητευτική έλξη των γυναικείων υπάρξεων έχει την ιδιότητα να ενεργεί περισσότερο από μακριά, παρά από κοντά. Κι όταν μάλιστα η ομορφιά τους είναι σαν τη δική σας, κατακυριεύουν το μυαλό των ανδρών πέρα από κάθε προσδοκία».
Η γυναίκα τότε είπε λυπημένα: «Τι κρίμα, άθελά μου σας επροκάλεσα τόσο πόνο» και χάρηκε από μέσα της κολακευμένη στο έπακρο.
«Δεν φταίτε εσείς γι’ αυτό» απάντησε ο Φερούνδιος. «Βλέπετε, τέκνον μου, η μαγεία του έρωτα είναι περισσότερο αισθητή στους μοναχούς και τους μοναχικούς, παρά στους ανθρώπους που ζουν στην κοινωνία. Ήταν εύκολο λοιπόν για τον δαίμονα της ακολασίας να με αγγίξει όταν σας πρωτοείδα, αλλά με φοβερή προσπάθεια τον κατέβαλα. Στην περίπτωσή σας όμως και εξ αιτίας της καλλονής σας ο σκληρότερος πειρασμός δεν προέρχεται από την παρουσία σας, μα από την απουσία σας. Όταν είστε μακριά μου, παρακινούμε από τον καταχθόνιο να αμαρτήσω τουλάχιστον με το πνεύμα μου. Έρχεται τη νύχτα καθώς είμαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου και μου απαγγέλλει το δεύτερο εδάφιο του τρίτου Βιβλίου των Βασιλέων: “…Ας ζητήσομε δια τον κύριόν μας τον Βασιλέα νεάνιδα παρθένον, ίνα ίσταται έμπροσθεν του Βασιλέως και να θωπεύει αυτόν…”. Και μου δείχνει την θεϊκή ομορφιά σας σ’ όλο το μεγαλείο της ο τρισκατάρατος. Όμως εγώ, όπως έχω κατανικήσει την παρουσία σας, θα νικήσω και την απουσία σας, παρά την ανυπέρβλητη ωραιότητά σας».
Η κολοκυθοκέφαλη γυναίκα, ακούοντας αυτά τα λόγια καταυχαριστιόταν, πιστεύοντάς τα όλα γι’ αληθινά, και θέλησε να δοκιμάσει αν η ωραιότης της ήταν τόσο μεγάλη, ώστε να κολάσει ακόμα και επίσκοπο.
Για τη συνέχεια μην αμφιβάλλετε, ο Φερούνδιος εκάμφθη, με κάτι τέτοια όμως είναι που απέκτησε την φήμη μεγάλου γυναικοκατακτητή, η οποία και του έφερε διάφορα προσκόμματα, όταν θέλησε να θέσει υποψηφιότητα για τον αρχιεπισκοπικό θρόνο…
Ανίερα προσκόμματα
