Σήμερα θα μάθουμε και τυπικά ποια είναι τελικά η πρόταση του κ. Μάθιου Νίμιτς για την «λύση του προβλήματος» περί την ονομασία της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.
Στην ουσία τα πράγματα έχουν ξεκαθαρίσει στις δύο συναντήσεις που είχε η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Κοντολίζα Ράις στην Ουάσιγκτον:
1. Στη συνάντηση της με την Ελληνίδα υπουργό κ. Μπακογιάννη, η κ. Ράις απέρριψε το ελληνικό αίτημα να ταχθούν ανοικτά οι Ηνωμένες Πολιτείες υπέρ μιας σύνθετης ονομασίας για όλες τις χρήσεις, δίνοντας έτσι «γραμμή» σε όλους τους συμμάχους και δορυφόρους τους για μια ανάλογη τοποθέτηση. Αντιθέτως η αμερικανική πλευρά διακηρύσσει δια του προέδρου του προγράμματος «Δημοκρατίες σε Μεταβατικό Στάδιο» κ. Τζάκσον, ότι δεν είναι δυνατόν να «πάρει πίσω» την αναγνώριση των Σκοπίων με το «συνταγματικό» τους όνομα.
2. Στην συνάντηση της με τον Σκοπιανό υπουργό Εξωτερικών κ. Μιλόσοσκι η κ. Ραις του παρείχε την κατηγορηματική διαβεβαίωση ότι η χώρα του τον Απρίλιο θα πάρει οπωσδήποτε την αναμενόμενη πρόσκληση για ένταξη στο Στάδιο.
Θρίαμβος της διεθνούς πολιτικής ηθικής. Δεν είναι δυνατόν να πιεσθεί ένα νεότευκτο κράτος να προσθέσει έναν γεωγραφικό ή άλλο προσδιορισμό, που θα δηλώνει ότι δεν έχει επεκτατικές ή αλυτρωτικές βλέψεις εναντίον της Ελλάδας, αναθεωρώντας μιαν αυθαίρετη απόφασή του. Είναι όμως δυνατό να αναθεωρηθεί η ιστορία χιλιάδων ετών και να ανακηρυχθούν απόγονοι των Μακεδόνων οι κάτοικοι αυτού του κράτους, που είναι ένα αμάλγαμα βουλγαρικής, σερβικής, αλβανικής, τουρκικής, τσιγγάνικης και ελληνικής καταγωγής ανθρώπων.
Όταν πρόκειται για την ισχυρή Γαλλία, γίνεται ασμένως δεκτή η αξίωσή της να μη γίνει δεκτή στην Ευρωπαϊκή Ένωση μια χώρα, στην ονομασία της οποίας περιέχεται ο όρος “Βρετανία”, αν και συνοδεύεται από τον επιθετικό προσδιορισμό «Μεγάλη», επειδή η Γαλλία έχει τη δική της Βρετανία ή Βρετόνη, ακριβώς απέναντι. Και τελικά υποχρεώνεται στη χρήση του ονόματος Ηνωμένο Βασίλειο.
Όταν πρόκειται για την μικρή Ελλάδα, ξεχνιούνται ακόμη και όσα είχαν γίνει κοινώς αποδεκτά από τους εταίρους μας στη Λισαβόνα και το Γκιμαράες.
Απομένει να δούμε κατά την άσκηση της εξωτερικής μας πολιτικής, αν έχει αντίκρισμα επί του νεοελληνικού κράτους ο στίχος του Κωστή Παλαμά, «Η μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα».
Αξιοθαύμαστη διεθνής «πολιτική ηθική» (2)
