Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ενασχόληση με τα κοινά για να διαπιστώσεις ότι το μεγαλύτερο πολιτικό πρόβλημα που έχει εδώ και δεκαετίες αυτή η χώρα είναι η κρατική μηχανή. Αντιπαραγωγική και ελλειμματική, απόρροια των διαχρονικών επιλογών των κυβερνήσεων που πέρασαν από αυτή εδώ τη χώρα. Ό,τι και να ακούσεις, ό,τι και να διαβάσεις, εκεί θα βρεις τον κοινό παρανομαστή. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς, ότι δεν είμαστε έτοιμοι ως χώρα για το περιώνυμο Δ΄ ΚΠΣ από το οποίο τόσα περιμένουμε; Εδώ και 25 χρόνια σπαταλήσαμε έναν πακτωλό κοινοτικών πόρων για μικροέργα και αποφύγαμε τα μεγάλα έργα υποδομής, που θα μεγιστοποιούσαν την προστιθέμενη αξία σε προϊόντα και υπηρεσίες. Κόβαμε και ράβαμε τα Κοινοτικά Προγράμματα κατά το δοκούν, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τοπικιστικά συμφέροντα και το πελατειακό σύστημα στο οποίο στηρίζει την ύπαρξή της αυτή η χώρα. Χώρες που ακολούθησαν τη δική μας είσοδο στην ευρωπαϊκή οικογένεια, όπως η Ισπανία, τις βλέπουμε πλέον με τα κιάλια. Και δεν φταίνε μόνο οι κακές πολιτικέ επιλογές. Φταίει και η παντελής αδυναμία του κρατικού μηχανισμού και των αρμοδίων υπηρεσιών να προγραμματίσουν, να σχεδιάσουν και να επιβλέψουν δράσεις και πρωτοβουλίες σε βαθμό τέτοιο που δεν θα χρειάζονται συνεχείς αναθεωρήσεις μελετών, αγώνας δρόμου για την αποπεράτωσή τους στο… παρά πέντε και συνεχής έγκληση της χώρας μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για παραβάσεις του Κοινοτικού Δικαίου και των Κοινοτικών Οδηγιών.
Ελλάδα και Δ΄ ΚΠΣ
