Είναι τόσα πολλά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε τούτη την ώρα, από τις εξελίξεις στο πρόβλημα με τα Σκόπια, ως τις συνέπειες από τις απεργίες ορισμένων κλάδων, ώστε το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Και όμως είναι κρίσιμο για την πορεία του τόπου, το πώς θα διαμορφωθεί η φυσιογνωμία, το πρόγραμμα, η στρατηγική και η τακτική αυτού του κόμματος.
Όχι μόνο επειδή είναι αυτή την ώρα το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης. Αλλά διότι, με την ίδρυση και ισχυροποίηση του ΠΑΣΟΚ από τον Ανδρέα Παπανδρέου, άλλαξε οριστικά ο πολιτικός χάρτης και η πολιτική ψυχολογία μας.
Τελείωσε οριστικά η περίοδος κατά την οποία ο ισχυρότερος πόλος, η Δεξιά, είχε ενιαία έκφραση, ενώ απέναντι υπήρχε ως σταθερή αξία μια συγκροτημένη Αριστερά, υπό το σχήμα της ΕΔΑ, το οποίο ζήλευαν πολλοί στην Ευρώπη, αλλά δεν εκτιμούσαν όσο έπρεπε οι Έλληνες κομμουνιστές, ενώ στη μέση ακόμη και όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου κατέστησε ισχυρή την Ένωση Κέντρου, κυριαρχούσε το σύνδρομο της κινούμενης άμμου. Με αρχηγίσκους και σχήματα που ξεπηδούσαν σαν μανιτάρια και πέθαινα με συχνότητα πεταλούδας. Ή μάζευαν τα μπογαλάκια της προσωπικής εκλογικής πελατείας τους και μετανάστευαν δεξιότερα και ασφαλέστερα –Αβέρωφ, Τσάτσος, Λεβαντής κ.ά. στα παλιότερα χρόνια, Μητσοτάκης, Θ. Κανελλόπουλος, Στεφανάκης, Πεσματζόγλου, Τσουδερού κ.ά. στα νεότερα.
Τώρα το ΠΑΣΟΚ είναι σε καθοδική πορεία. Και το χειρότερο είναι ότι βρίσκεται σε σύγχυση. Σε έλλειψη προσανατολισμού. Όπερ φάνηκε από την ομιλία του κ. Παπανδρέου. Και το οποίο εύστοχα επεσήμανε ο νέος πρόεδρος του Συνασπισμού κ. Τσίπρας στην απάντησή του:
«Δεν μπορεί να διεκδικείς την ευρύτερη δυνατή συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων, και μάλιστα χωρίς ηγεμονισμούς, και την ίδια στιγμή να έχεις στόχο την αυτοδύναμη πολιτική πλειοψηφία. Είναι πράγματα τα οποία δεν μπορούν τα ταιριάξουν μαζί».
Φάνηκε επίσης και από τις θέσεις της άλλης εσωκομματικής πτέρυγας: «Τη λύση το ΠΑΣΟΚ θα την βρει μόνο του, με τον κόσμο του και χωρίς δεκανίκια», τόνισε στην ομιλία του ο κ. Χρ. Βερελής, καλώντας ταυτόχρονα «όσους απεργάζονται διάφορα σχέδια, να βγάλουν από το μυαλό τους το μοντέλο Μέρκελ».
Πέρα από το ότι δεν βλέπω τι κακό έκανε στο λαό της Γερμανίας αυτός ο «μεγάλος συνασπισμός», που τον οδηγεί και πάλι στην ανάπτυξη, οι δυο πτέρυγες του ΠΑΣΟΚ πρέπει πρώτα να βρουν τα κοινά σημεία στην κομματική τους ταυτότητα και πορεία. Αλλιώς όχι μόνο δεκανίκια αλλά και πολιτικά… καροτσάκια θα αρχίσουν να αναζητούν διάφορα φιλόδοξα στελέχη του.
Η σύγχυση στο ΠΑΣΟΚ, πρόβλημα για τον τόπο
