Λαδοαπάτη, πάλι εδώ;
ΟΣΜΙΣΤΗΚΑ πάλι λαδιά. Άρα, δικαιούμαι να πω στα λαγωνικά του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, “καλού – κακού δεν πετάγεστε μέχρις ενός όμορου Νομού προς Νότο για να διαπιστώσετε αν ένας λαδέμπορος-λαδοτυποποιητής, έχει το ελαιόλαδο να ρέει δίπλα στη γραμμή του σπορέλαιου ή και του κοκτέιλ ηλιέλαιου κ.λ.π.; Ε, πώς τι σχέση μπορεί να χει; Και μιας αμαρτωλής λαδομιξίας.
(Θέλω πυξίδα. Άντε, να σε βοηθήσω. Από “Φ” αρχίζει ο Νομός. “Φλώρινα”. Όρσε, φλώρε…)
Χορτάστε με ψωμί…
ΛΕΤΕ να αναβιώνει η μετακατοχική περίοδος; Ψωμί να ζητάς νωρίς το μεσημέρι και να έχει ξεπουληθεί; Να φταίνε άραγε οι ιπτάμενες τιμές ειδών πρώτης βιοτικής ανάγκης; Πας ν αγοράσεις άρτο και σε παραπέμπουν στο θέαμα άδειων ραφιών; “Αυξήθηκε αισθητά η κατανάλωση του ψωμιού”, λέει αρτοποιός. Τι συμβαίνει, αδέρφια; Ψωμόλυσσα έπεσε; (Γυναίκα, πετάξου για κάνα κιλό παντεσπάνι…)
Ψωμί και γλώσσα…
ΕΙΝΑΙ, φίλε μου, κάτι παιδιά πίσω από πάγκους φουρνάρικων, που λες και χρειάστηκε τίτλος μεταπτυχιακών σπουδών για να προσληφθούν. Και από την άλλη είναι ορισμένοι ανάξιοι που όχι μόνο κατέχουν θέση, αλλά και δεν την υπηρετούν, ή τη μισοϋπηρετούν. Μια συνάντηση, λοιπόν σε αρτοποιείο με μια λιγνή, ευγενική πωλήτρια, το λιγότερο που μπορεί να σου προσφέρει, είναι να σε αφήσει ανυποψίαστο. Η λεπτή μικροκαμωμένη πωλήτρια, όμως, μιλάει άπταιστα την αγγλική και μια ακόμη ξένη γλώσσα…
(Άλλες κυρίες βολεμένες-ξέρετε- δεν κατέχουν. Απλώς έχουν γλώσσα…)
“Ασπριτζής είμαι…”
ΑΜΑ έχεις αξία στον κόσμο της τέχνης, είσαι, βρε παιδί μου-μμμ…ναι- κιμπάρικη μονάδα. Ακόμη και να αυτοσαρκαστείς θανάσιμα, ο άλλος σε καταλαβαίνει. Μου διηγήθηκε, που λέτε, ο φίλος μου (και καλλιτέχνης) Γιωργάκης, μια ιστορία με ξακουστό αγιογράφο. Λοιπόν τα έργα του ήταν μουσείο ελκυστικό για χιλιάδες φιλότεχνους. Δίπλα σε μπουκάλι με το αψύ τσίπουρο-ξηροσφύρι- εμπνεόταν. “Εγώ το συναίσθημα της γερόντισσας εκμεταλλεύομαι. Κατά τα άλλα είμαι ένας μπογιατζής, ασπριτζής. Τίποτε παραπάνω!”
(Πώς και θυμήθηκε τον αγιογράφο ο φίλος υπηρέτης της τέχνης; Ακριβώς για να εξομολογηθεί με διακριτική θλίψη ότι ο Βόλος τον αποδιώχνει. Και θα πάει εκεί όπου τον καλούν. Και, στη Ρώμη, ακόμη!)
Τα κρόμμυα, καλέ…
ΣΗΜΑ επείγον κατέφθασε και στο Βόλο, ότι φορτία ξηρών κρεμμυδιών που εισήχθησαν, έχουν μπόλικα φυτοφάρμακα. Ψάχνονται τώρα και στο Περιφερειακό Κέντρο. Αλήθεια. Πού είναι εκείνες οι βαρβάτες εποχές, που καΐκια ξεφόρτωναν από το Ξηροχώρι στην προκυμαία του Βόλου τα “διάσημα” κρεμμύδια;
(Τότε, που χονδρικώς τ αγόραζαν και διαιτητές για έμπλαστρα μετά από καταχέριασμά τους σε αγώνες;)
Βλέψεις για μεγάλα…
ΠΩΣ και χάθηκες από την επικαιρότητα, Κώστα Γκαβόπουλε; “Συνειδητά”. Έχει βλέψεις. “Όχι πια ως μέλος νομαρχιακού συμβουλίου με τον τωρινό ρόλο του”. Ατενίζει, λέει, υποψηφιότητα νομάρχη ή δημάρχου, ή συμβούλου σε περιφερειακή υπερνομαρχία. Με ζυμώσεις, μάλιστα, λέει. “Μα, και ο Γιάννης Πρίντζος; Και κείνος, θέτει πάλι υποψηφιότητα νομάρχη”.
-Ξέχασε τον…
-Να τον ξεχάσω; Πώς;
-Βρε άκου που σου λέω…
(Ακούω και βλέπω, γέφυρες Κώστα με Σάκη Κόκκινη, αν κατάλαβα καλά;)
Βλέψεις και του Πίπη…
ΕΛΑ, όμως, που και ο Σπύρος Ράππος, ο τέως δήμαρχος Αλμυρού, ορέγεται θέσεις αιρετού σε μεγάλο Δήμο, και παραπέρα. Οραματίζεται και τη μεγάλη του γένους αυτοδιοικητική σχολή, με αλμυριώτικο μέγα Δήμο. “Να τους πεις όλους εκείνους που με ξέγραψαν, πως είμαι παρών”. (Δεν θα το ξεχάσω, κυρ Σπύρο μας. Μάκη Τριανταφυλλόπουλε, τ ακούς; Λούσου τα, τώρα…)
Εξω από γυάλινα γραφεία…
ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ παρακολουθεί δίπλα στον απερχόμενο πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Βόλου Ηλία Τασσιό, ο εκτός απρόοπτου διάδοχός του Θαν. Παπαδημόπουλος. Προπονημένος στη βιτρίνα ξενοδοχειακών μονάδων, ως εκπρόσωπος των ξενοδοχοϋπαλλήλων, ο νέος πρόεδρος, τουλάχιστον δεν έδειξε αμήχανος, όταν του επισήμανα ότι “το γυάλινο γραφείο ενός προέδρου Εργατικού Κέντρου είναι εύθραυστο”. “Η αποστολή μας είναι στα εργοστάσια και όχι στα γραφεία”, είπε…
(…κι “έγραψε”)
Κουτί ή κουρτίνα;
ΘΑ υποκλινόμουν στους συνδικαλιστές αρχιτέκτονες, αν την ίδια ευαισθησία και εμμονή που έχουν επιδείξει για να λειτουργήσει σώνει και καλά στη θάλασσα του παραλιακού πάρκου η διαφημιστική υδατοκουρτίνα, την επικαλούνταν και για την κατασκευή του αρχιτεκτονικού φάρου στην είσοδο του λιμανιού. Αν το λησμόνησαν, θυμίζουμε τον προ ετών διαγωνισμό, με βραβευθέντα αρχιτεκτονικά προπλάσματα, για την είσοδο του λιμανιού…
(Εν πάση περιπτώσει, παρασυρθήκαμε. Ο Βόλος, πιστεύω, έχει ανάγκη την παρουσία των συμπολιτών δημιουργών, σε πολλούς άλλους και σοβαρότερους τομείς…)
Η μάζα στο 12 και όχι στο 14…
ΟΥΤΕ “καταποντισμός”, ούτε “Βατερλώ”, θα χρησιμοποιήσουμε ως χαρακτηρισμούς για τα Μαθηματικά κατεύθυνσης στα οποία διαγωνίστηκαν το περασμένο Σάββατο οι υποψήφιοι στις Πανελλαδικές. Οτι καταποντίζονται οι βάσεις, θεωρείται βέβαιο. Η Μαθηματική Εταιρεία, μάλιστα έσπευσε να διαμηνύσει στο υπουργείο Παιδείας “δώστε συγκεκριμένο πλαίσιο κριτηρίων βαθμολογίας”. Ποτέ άλλοτε δεν έγραψε κάτι τέτοιο. Η μάζα των υποψηφίων η οποία άλλοτε συγκέντρωνε το 14 ως βαθμό του μαθήματος, τώρα θα περιοριστεί στο 12, είπαν έμπειροι εκπαιδευτικοί. (Με… μαθηματική ακρίβεια).
Η μαθήτρια του χασίς…
ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ οι φίλοι μου στη συμβουλή τους να εκσυγχρονίσω τα συναισθήματά μου. Να μη με παρασύρουν ειδήσεις, όπως αυτή με την 18χρονη Βολιώτισσα μαθήτρια, στο σπίτι της οποίας βρέθηκε χασίς. Δικό της. Και της 17χρονης φίλης της. Ο 28χρονος φίλος τους το σκασε.
(Ο εκσυγχρονισμός που εννοείτε, αδέρφια, χάρισμά σας. Τουλάχιστον εξηγείστε στο παιδί της μαστούρας, γιατί το προσπερνάτε…)
Σκάσε και κολύμπα…
ΑΝΑΜΕΣΑ στην πιτσιρικαρία που κολυμπούσε προχθές στον Άναυρο, ένας “τζογαδόρος” προκαλεί φίλο του: “Έτσι και περάσεις το Μπούλη, έχεις δέκα ευρώ”. (Πού η έκπληξη, δόλια; Το παιδί υπολογίζει. Αθλοθετεί ένα φτηνό παγωτό!)
ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ
