Θα ασχοληθείτε επιτέλους με το «ψητό»;

Οι περισσότεροι στο χώρο των Μέσων Ενημέρωσης αλλά και ένα αρκετά μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης ενδιαφέρονται πρωτίστως να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους για το ποιος τα «άρπαξε» και πόσα στην υπόθεση του μαύρου χρήματος της Siemens, ποιος είναι «τακίμι» με ποιον, ακόμη και αν έχει «καθαρά χέρια», ώστε να έχουν να τροφοδοτούν τα παραπολιτικά τους οι μεν και τα κουτσομπολιά τους οι δε.
Όσοι πονάνε για την πορεία ετούτου του τόπου, ενδιαφέρονται πρωτίστως για το πώς θα υπάρξει μια δικαστική συνέχεια τέτοια που θα οδηγήσει στο να επιστραφούν στο δημόσιο κορβανά ένα μέρος έστω από εκείνα τα οποία μας επέβαλε ως υπερτίμημα, κοινώς «καπέλο», η γερμανική εταιρία, ταΐζοντας κάθε Μαντέλη και Σκαρπέλη, κομματικά και προσωπικά ταμεία.
Ψάχνουν οι «εγκέφαλοι» της οικονομικής μας πολιτικής να βρουν τρόπους εξασφάλισης εσόδων, καθώς «το ταμείον είναι μείον». Και είναι μείον όχι μόνο εξ αιτίας της ενεργειακής κρίσης και της επερχόμενης ύφεσης της ευρωπαϊκής οικονομίας. Αλλά και εξ αιτίας όλων αυτών των υπερτιμολογήσεων και των… δώρων προς διάφορους… εθνικούς προμηθευτές.
Εδώ έχουμε εφαρμογή της λαϊκής παροιμίας «χίλιοι να μαζεύουν και ένας να σκορπάει, προκοπή δεν γίνεται». Πόσες χιλιάδες νομοταγείς φορολογούμενοι πρέπει να γογγύξουμε ζοριζόμενοι, για να καλυφθούν τα δεκάδες εκατομμύρια δημόσιας επιβάρυνσης που προέκυψαν από το ιδιόχειρο σημείωμα του κ. Μαντά, δεξιού χεριού του κ. Μαντέλη; Γιατί βέβαια για να δώσει με άνεση η Siemens αυτά τα 10.000.000 μάρκα, αντιλαμβάνεστε πόσα επιπλέον χρέωσε σε εκείνη την σύμβαση του ΟΤΕ. Αν πω τα πενταπλάσια, θα είναι λίγα.
Η δικαιοσύνη έχει ευθύνη να βρει τους ενόχους και να τους οδηγήσει εκεί που πρέπει. Η πολιτική ηγεσία όμως, πρωτίστως δε η κυβέρνηση, έχει ευθύνη να φέρει πίσω ό,τι μπορεί από το λεηλατημένο δημόσιο χρήμα.
Αργά, πολύ αργά, διατάχθηκε ο οικονομικός έλεγχος στη γερμανική εταιρία. Και είναι ασυγχώρητο ότι δεν έχει ήδη γίνει ανάλογος έλεγχος και στους «πράσινους» Τρεπεκλήδες, και τους γαλάζιους χρηματιστές και τους… διαχρονικούς εμπόρους όπλων, και στο πραγματικό πόθεν έσχες όλων αυτών των κορακιών στις «επιτροπές προμηθειών».