Ο κύριος Μ. συνάντησε στο δρόμο τον κυβερνητικό βουλευτή Λ. κι αυτός του είπε: «Σας παρακολουθώ να μέμφεστε την κυβέρνηση για πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα, παρά τη διαβεβαίωσή της ότι θα διερευνηθούν κι άλλες πτυχές του θέματος, όταν η Δικαιοσύνη τελειώσει το έργο της και αποδώσει ευθύνες. Όμως αυτή η στάση δεν είναι σφάλμα. Βασικό και σταθερό αξίωμα της κυβέρνησης είναι να αποκλείει εκ των προτέρων κάθε ενδεχόμενο λάθους. Και το αξίωμα αυτό δικαιώνεται από την παραπομπή τέτοιων θεμάτων στη Δικαιοσύνη. Η κυβέρνηση δεν έχει κανένα δικαίωμα να παρεμβαίνει σε μια περιοχή, όπου έχει αρμοδιότητα άλλος θεσμός».
«Παραβλέπετε την πολιτική διάσταση» είπε ο κύριος Μ. «και αναφέρεστε σε έναν θεσμό που κατά την άποψή σας θα βρει οπωσδήποτε το λάθος. Αλλά θα ήταν πολύ ανησυχητικό να κάνει λάθος και η Δικαιοσύνη».
«Κρίνετε πολύ αυστηρά» απάντησε ο βουλευτής «όσο όμως αυστηρός κι αν είστε, δεν θα μπορέσετε να φτάσετε την αυστηρότητα που έχει η κυβέρνηση για τον εαυτό της. Μόνο κάποιος κακόπιστος θα μπορούσε να πει ένα τέτοιο πράγμα. Θα κάνει λάθος η Δικαιοσύνη; Όχι, βέβαια, αν και πρέπει να σημειώσω πως στην περίπτωσή μας δεν έχει καμιά δουλειά να κυνηγάει τα λάθη σύμφωνα με τον τρόπο που υπαγορεύει η κοινή αντίληψη, γιατί τότε πολλές φορές η τιμωρία τέτοιων λαθών αποδεικνύεται το πιο μεγάλο λάθος».
«Μα τι λέτε;», φώναξε ο κύριος Μ.
«Μην εντυπωσιάζεστε» είπε ο βουλευτής. «Σε κάθε περίπτωση η Δικαιοσύνη θα πράξει το σωστό. Θα ήταν βέβαια προτιμότερο για σας να μην μπερδεύεστε σε τέτοιες υποθέσεις. Επιβάλλεται μάλιστα να κάνετε μια διάκριση ανάμεσα σε δυο πραγματικότητες. Η πρώτη είναι οι σχέσεις εξουσίας που οπωσδήποτε αδυνατείτε να καταλάβετε. Η δεύτερη είναι το άτομό σας, εσείς προσωπικά, γι’ αυτό, όπως σας είπα, θα ήταν προτιμότερο να μην ανακατεύεστε».
«Να μην ανακατεύομαι, όταν βρίσκομαι πεταμένος σε μια γωνιά όλα αυτά τα χρόνια και έχω πάθει τεράστια ζημιά από τις παραβάσεις της εξουσίας, που είναι τόσο παράλογες, ώστε ακόμα να μην μπορώ να πιστέψω ότι εκπροσωπείτε έναν κίνδυνο για μένα, που είναι πάρα πολύ σοβαρός; Εκφράσατε την πίστη σας ότι η Δικαιοσύνη θα πράξει το σωστό. Η εξουσία όμως θα ορίζει κάθε φορά ποιο είναι το σωστό, αυτό εννοείτε όταν λέτε “όχι σύμφωνα με την κοινή αντίληψη”. Αυτός είναι ο λόγος που καταργήσατε το αυτοδιοίκητό της και προσπαθείτε να εξαγοράσετε τη συνενοχή των λειτουργών της, διπλασιάζοντάς τους τούς μισθούς. Θέλετε να έχετε τον πλήρη έλεγχο, να είστε υπεράνω κάθε έννοιας δικαίου. Γι’ αυτό κι οι δικαστές πρέπει και να αυτοελέγχονται και να ελέγχονται από σας πριν σας ελέγξουν».
«Κάτι που είναι τόσο αυτονόητο, το ότι δηλαδή η ανεξάρτητη και μη ελεγχόμενη Δικαιοσύνη πολλές φορές όχι μόνον είναι αχρείαστη αλλά και επιζήμια, δεν θα έπρεπε να γίνει ζήτημα αμφισβητούμενο. Η σημασία μιας πολιτικής υπόθεσης δεν εξαρτάται από τη γνώμη του κόσμου γι’ αυτήν. Και οι πιο μικρές πολιτικές υποθέσεις, όταν παραπέμπονται στη Δικαιοσύνη, απαιτούν περισσότερη εργασία και μάλιστα δημιουργική. Τότε και μόνο τότε η Δικαιοσύνη γίνεται χρήσιμη για το σύστημα, το οποίο, ως θεσμός του, οφείλει να υπηρετεί», είπε ο βουλευτής.
Πότε η Δικαιοσύνη γίνεται χρήσιμη και πότε είναι αχρείαστη κι επιζήμια
