Το τέλος του φίλου εκδότη…
ΜΕΤΑ από μια δημιουργική και περιπετειώδη ταυτόχρονα ζωή του στον εκδοτικό τομέα, ο Θαν. Πώποτας, του ιστορικού “Ταχυδρόμου”, οδηγήθηκε χθες στην τελευταία του κατοικία. Τον αποχαιρέτισε πολύς κόσμος. Μέσα από την εναρμόνιση της εκρηκτικότητας και της δημιουργίας του πορεύθηκε στη ζωή του που την έθετε στη διάθεση των κοινών. Ανήκαμε σε αντίπαλα ενημερωτικά στρατόπεδα: “Ταχυδρόμος” εκείνος-“Θεσσαλία”, ως συντάκτης, ο υπογράφων. Και συναντιόμασταν ακόμη και στα πεδία της γοητευτικής σύγκρουσης με στόχο την αρτιότερη και ταχύτερη ενημέρωση της κοινής γνώμης. Το ανταγωνιστικό πνεύμα, μας… ηρεμούσε. Γι΄ αυτό και τώρα αισθάνθηκα την ταραχή της απώλειας ενός φίλου, όντως αείμνηστου. Με σεβασμό του απευθύνω το ύστατο χαίρε.
(Και στα αγαπημένα του πρόσωπα-ιδιαίτερα στη Ροσσάνα, την κόρη του, το συναδερφάκι μας- εγκάρδια συλλυπητήρια).
Ηταν εκεί…
ΠΟΛΙΤΙΚΑ πρόσωπα και κοινωνικοί παράγοντες, όπως και δημοσιογράφοι φυσικά, ήταν εκεί. Στην κηδεία του Θανάση Πώποτα. Γιώργος Σούρλας, Ροδούλα Ζήση. Και επίσης Γιάννης Πρίντζος, ΄Ελενα Αντωνοπούλου. Η απορία των δύο τελευταίων: “Μα, ούτε δυό λόγια ως επικήδειο για το Θανάση;”
(Απορία για πολλούς αποδέκτες…)
Παγιδεύτηκαν…
ΣΕ περίοδο που η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, αποφασίζει μείωση των επιτοκίων δανείων κατά 1% τουλάχιστον, ο δικός μας, μεγάλε, εφηύρε τα νέα φορολογικά βάρη. Την ώρα που η Κεντρική Τράπεζα τρέμει από την οικονομική εξάντληση των καταναλωτών, ο δικός μας, δικέ μου, κλείνει διαρκώς τη στρόφιγγα για ανάπτυξη.
(Τα οικονομικά σας, αλήθεια, που τά μάθατε κ. Τσάρε; Στο τένις κλάμπ;)
Εχουν τον κ..ο;
ΠΩΣ το παν οι Αμερικάνοι; Ότι δε γουστάρουν ελέγχους για ντόπινγκ στο έδαφός τους; Και συνεπώς, οι άτεγκτοι της Γουάντα δεν τολμούν ούτε έξω να τους πάρουν ούρα;
(Κύριε Γουαντάρχη, θα μας εξηγήσετε πόσο ζυγίζουν τα αρχεία σας;)
Δεν θα αστυνομεύει…
Ε, ΔΕ μου πάει να κάνω και τον αστυνόμο για όσους, ερχόμενοι χαράματα στο Πανθεσσαλικό, αποσπούν από το μηχάνημα δύο-τρία χαρτάκια καλής σειράς και τα πλεονάσματα τα μοιράζουν σε φιλαράκια. Τα οποία αμέσως εξυπηρετούνται, χωρίς να περιμένουν τρίωρα και τετράωρα. Αυτά λέει ο Γιώργος Δεμιρίδης, διευθυντής του κτηματολογικού γραφείου.
(Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά, στην ευρηματικότητα των ευεργετών…)
Πόντιοι Πιλάτοι
ΚΡΑΤΟΣ και κρετίνοι, επιμένουν να καμώνονται ότι τίποτε δεν γνωρίζουν για την ταμπακέρα, όπου συσκευασμένες είναι οι ντόπες. “Αν ήθελε το κράτος, αμέσως θα ανακάλυπτε πότε και για πόσο καιρό χαπακώνονταν οι αθλητές”, έλεγε χθες ο καθηγητής Βιοχημείας Δημ. Κουρέτας.
(Τώρα παριστάνουν τους Μινώ-ταυρους)
Σαν τα ποντίκια….
ΕΥΤΥΧΩΣ χθες έσπευσε δημοτικό συνεργείο με βυτιοφόρο, στη Ζαγορά, και “χτύπησε” τις πρώτες φλόγες που κατέκαψαν τελικά παλιό σπίτι. ΄Ισως αν δεν έσπευδε ο Δήμος, να καιγόταν ολόκληρη η Αγία Κυριακή. Κι΄ όμως το αίτημα για πυροσβεστικό σταθμό, αγνοήθηκε…
(Για ιπποτισμό, έστω, προς τη μοναδική γυναίκα δήμαρχο, δεν θα πρεπε;)
Η “Αργώ” της διχόνοιας
ΣΤΗΝ εποχή της η “Αργώ” ήταν το πλοίο της ομόνοιας. Σήμερα, στην ιστορική της αφετηρία, κατάντησε σύμβολο της διχόνοιας. Ταπεινή μας γνώμη, με τον Ιλαρίωνα, είναι να ηρεμήσουν τα πνεύματα και να ειρηνεύσουν οι ψυχές.
(Προς τί το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; Ωϊμέ…)
Τι ώρα;
ΚΙ ΟΜΩΣ πιστέψτε το. Χθες οι περισσότεροι κωπηλάτες της “Αργούς” δεν είχαν επίσημα πληροφορηθεί, ποια ώρα απόψε θα τους γίνει η επίσημη υποδοχή στην παραλία του Βόλου.
(΄Ωρα ντε τε, παλικάρι μου. Όπως στο ταξίδι )
Βουλιάξαμε…
ΚΑΡΑΒΟΥΛΙΑΞΑΜΕ στις ακρότητες έκφρασης. Μέχρι παρανόησης. Βούλιαξαν οι τάδε περιοχές από τουρίστες. “Βούλιαξαν, κυριολεκτικά…”, διάβασα κάπου. Και έντρομος έσπευσα να απαθανατίσω τα βουλιαγμένα νησιά. Τα βυθισμένα, δηλαδή, υπό την επιφάνεια του νερού.
(Μπά. Με δούλεψε η συνάδελφος. Τα νησιά παρέμεναν πεισματικά αβύθιστα. Πανάθεμά τα”.
Να πιέσουμε…
ΝΑ ασκήσουμε πιέσεις, ως καταναλωτές-λέει ο πρόεδρος της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής Μαγνησίας αντιπρύτανης Μιχ. Ζουμπουλάκης. Αυτές θεωρεί ως μοναδική λύση. Και θα αναλάβει, λέει, πρωτοβουλία, προς την κεντρική ΟΚΕ.
(Πού χάθηκε αυτή η ψυχή;)
Τον πάω τέτοιο δεσμό…
ΠΡΑΓΜΑΤΙ, μέχρι τώρα, το νεράκι κυλάει απρόσκοπτα στο Δήμο Ιωλκού. Η καλή συνεργασία με την Πορταριά, μόνο δίψα δε προκαλεί. Ξέρεις τι ναι να σαι συνεταιράκι με τον υδροχόο στο φιλέτο για την χλιδάτη επένδυση στο “Σωρό”; Είναι θέμα διαπραγμάτευσης, όπως έλεγε ο Caveman.
(Κυρά Βαρβάρα, έμαθα πως προσκλήθηκες στην κοινωνική διαβούλευση. Εγραψες καλά;)
Σήμανση ΒΙ.ΠΕ
ΟΝΤΩΣ, λείπουν οι σημάνσεις και οι πινακίδες με τις ονομασίες οδών στην Α΄ βιομηχανική περιοχή Βόλου. Και ορθώς ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών απευθύνθηκε στη Διεύθυνση Ελέγχου Συντήρησης Εργων. Ας μη παραλείψει, όμως, να αντικαταστήσει και την τεράστια σκουριασμένη πινακίδα με το τοπογράφημα της βιομηχανικής.
(Η υπάρχουσα, μόνο προσβάλλει το χώρο…)
Φεστιβάλ, ναι. Νεράκι;
ΠΡΟΣ το παρόν πλατσουρίζω με τη φαντασία στην Κάρλα και στο “Παναγιώτικο”. Ιδιαίτερα όταν πλαισιώνονται από φεστιβάλ. Καλός και άγιος ο πολιτισμός. Αλλά βρε αδερφέ, δεν έμαθα ποτέ να βαφτίζουνε έστω και ένα από τα δύο έργα “Επίδαυρο”)
(Από το πολύ “περίμενε” στο φράγμα, θα μου την πέσει κάνα έμφραγμα και θα με τρέχετε!)
Θρησκοτουρισμός…
ΑΠΛΩΝΕΙ τα σχέδιά του ο δήμαρχος της Πορταριάς. Αναπτύσσει τον θρησκευτικό τουρισμό…
(Ε, πώς διάολο θα τον έλεγαν και “Πατριάρχη”;)
