Υπάρχουν μερικές ξεχωριστές πολιτικές προσωπικότητες, που όταν ερωτηθούν σχετικά, δεν διστάζουν να επισημάνουν ότι το μόνο πράγμα που θαυμάζουν είναι «η μεγαλοφυΐα τους»… Τέτοιες ξεχωριστές πολιτικές προσωπικότητες είναι αναμφισβήτητα οι Μιχάλης Κουντούρης και Δημήτρης Πιτσιώρης. Δήμαρχοι με αναμφισβήτητη πολιτική προσφορά και οι δύο στην πόλη και χρυσή παρακαταθήκη για τη «Δημοκρατική Συνεργασία», που και σήμερα, μετά από οκτώ χρόνια, έχει τα ηνία στο Δήμο.
Αντιλαμβάνομαι ότι και οι δύο θεωρούν ότι είναι θεματοφύλακες για τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα του Δήμου και για την πορεία ανάπτυξης της πόλης, ωστόσο ηχεί παράφωνα, όταν η δημόσια παρέμβασή τους για τη σημερινή Δημοτική Αρχή αποτελεί πρωτοσέλιδο σύνθημα και ως άλλη προεκλογική αφίσα για τα ΜΜΕ, που στο διάστημα της δικής τους θητείας είχαν ως μοναδικό στόχο όχι την ενημέρωση και την καλώς εννοούμενη κριτική των πεπραγμένων, αλλά τη διαστρέβλωση και την απαξίωση των ικανοτήτων τους και της διαχειριστικής τους επάρκειας. Θα μπορούσαν οι πρώην Δήμαρχοι να αντιτείνουν ότι κανείς δεν δικαιούται να τους αφαιρέσει το δικαίωμα να εκφράζονται και να στηλιτεύουν τα λάθη, τις παραλείψεις και τις ανεπάρκειες της σημερινής Δημοτικής Αρχής με απώτερο ίσως στόχο, τι άλλο, την αφύπνιση και την αλλαγή ρότας σε πολλούς τομείς της δημοτικής πολιτικής. Σωστό. Από την άλλη ωστόσο μήπως οι δύο πρώην Δήμαρχοι αγνοούν ότι στο διάστημα που παρήλθε από τη δική τους θητεία πολλά έχουν αλλάξει στους ΟΤΑ; Για παράδειγμα από την τελευταία θητεία Πιτσιώρη έχουν παρέλθει ήδη δέκα χρόνια. Στο ενδιάμεσο μεσολάβησε ένα διάστημα διαχείρισης των δημοτικών πραγμάτων από την παράταξη του κ. Μήτρου. Θα ήταν αρκετά ενδιαφέρον να πληροφορηθούμε, όλο το παραπάνω χρονικό διάστημα με πόσο προσωπικό επιβαρύνθηκε το ανθρώπινο δυναμικό του Δήμου, των Νομικών Προσώπων και των Δημοτικών και Διαδημοτικών Επιχειρήσεων, που επιβαρύνουν δυσβάστακτα σε ετήσια βάση τα λειτουργικά έξοδα του Δήμου και τα οποία αποτελούν αληθινό βρόγχο για τα οικονομικά τους; Πόσες επιπλέον άραγε αρμοδιότητες έχουν φορτωθεί οι Δήμοι χωρίς τους αντίστοιχους οικονομικούς πόρους από την πλευρά της Πολιτείας; Δύο παραδείγματα είναι αρκετά ενδεικτικά. Το πρώτο, οι δεκάδες σχολικοί φύλακες που έγιναν μόνιμοι υπάλληλοι πριν την ανάληψη καθηκόντων της σημερινής Δημοτικής Αρχής και το δεύτερο ένα πολύ μεγάλο οικονομικό κονδύλι που θα πρέπει να διασφαλιστεί για την πληρωμή των δεκαπέντε νέων δημοτικών αστυνόμων που ανέλαβαν πριν από λίγες μέρες τα καθήκοντά τους. Είναι μερικά μόνον από τα παραδείγματα που δείχνουν ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα, σε μία στιγμή που η Πολιτεία εμφανίζεται αφερέγγυα απέναντι στις οικονομικές της υποχρεώσεις απέναντι στους ΟΤΑ και από την άλλη οι απαιτήσεις του κόσμου, δικαιολογημένα, έχουν ανέβει ακόμη ψηλότερα.
Η κριτική, το Χθες και το Σήμερα…
