Μια «φούσκα» άκρως διδακτική

Μια και στο χθεσινό μου σημείωμα αναφέρθηκα στην Ισλανδία, είναι ιδιαιτέρως χρήσιμο και διδακτικό για τους δικούς μας οικονομικούς εγκέφαλους να θυμηθούμε κάποια πράγματα από την πορεία της και το «μοντέλο ανάπτυξης» που ακολούθησε.
Επιτρέψτε μου λοιπόν να αντιγράψω ένα μικρό απόσπασμα άρθρου από την γερμανική Tageszeitung γι’ αυτή την ως τώρα λαμπρή πορεία του νεοφιλελεύθερου πειράματος, με την τόσο δραματική κατάληξη:
«Στη δεκαετία του ’90 η Ισλανδία ιδιωτικοποίησε όλες τις μεγάλες τράπεζες, πολλές κρατικές επιχειρήσεις και μείωσε τον φόρο επιχειρήσεων στο 18%.
Έτσι εντός οκτώ ετών κατόρθωσε με ποσοστό 36% να φθάσει στην τέταρτη θέση της οικονομικής ανάπτυξης παγκοσμίως.
Καλύτερα από την Ισλανδία δεν ήταν καμία άλλη χώρα στην Ευρώπη.
Σήμερα πολιτικοί και τραπεζίτες αναθεματίζουν τους ξένους κερδοσκόπους.
Το χειρότερο όμως είναι ότι κατάφεραν, πάλι ως μοναδική χώρα της Ευρώπης, να οδηγήσουν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού».
Την έπαθαν δηλαδή σαν τους αθλητές εκείνους που ντοπάρονται με ισχυρά διεγερτικά, κάνουν για κάποιο χρόνο εντυπωσιακά «ρεκόρ» και μετά ή καταρρέουν και σακατεύονται διά βίου ή τους πιάνουν και τους παίρνουν τα μετάλλια πίσω.
Η περίπτωση της χώρας αυτής είναι ένα δίδαγμα προς όλους εκείνους που θεωρούν ότι οι αποκρατικοποιήσεις και η ιδιωτικοποίηση των πάντων είναι πανάκεια. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους ημέτερους πολιτικούς, αλλά και στην εξοπλισμένη με δικτατορικές εξουσίες διορισμένη νομενκλατούρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτήν που επισείει συνεχώς την δαμόκλειο σπάθη της πάνω από εθνικές κυβερνήσεις, όπως της Ελλάδας και της Ιταλίας, όταν στηρίζουν π.χ. τους εθνικούς αερομεταφορείς τους, επειδή θίγονται τα συμφέροντα της ιδιωτικής Rayanair. Η οποία προφανώς διαθέτει ισχυρότατο μηχανισμό από «λομπίστες», δηλαδή διαδρομιστές που εξαγοράζουν συνειδήσεις, στα γρανάζια του μηχανισμού των Βρυξελλών.
Τώρα βέβαια που η πανίσχυρη Βρετανία κρατικοποιεί τράπεζες για να τις σώσει και η εξίσου πανίσχυρη Γερμανία επιχορηγεί τις ζημιές της δικής της Κτηματικής Τράπεζας, οι Βρυξελλιάνοι απόλυτοι άρχοντες κάνουν πως δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν καταλάβαν.
Γι’ αυτό οι λαοί, όπου γίνεται δημοψήφισμα, ρίχνουν μονίμως «μαύρο» και μάλιστα «δαγκωτό». Για να αποδοκιμάσουν μια νομενκλατούρα ξένη ολότελα προς την «Ευρώπη των λαών».