Για όσους παρακολουθούν την ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών και τα δημοσιεύματα που έχουν να κάνουν με το επικαιροποιημένο Πρόγραμμα Σταθερότητας που πρόκειται να καταθέσει στις Βρυξέλλες η ελληνική κυβέρνηση, καθώς και τις προσπάθειες που κάνει η Κυβερνητική Επιτροπή για την κάλυψη του οικονομικού χρέους της χώρας μέσω δανεισμού με όσο το δυνατόν πιο ευνοϊκούς όρους, διαπιστώνει ότι υπάρχουν μεγάλες ομοιότητες με όλα όσα συμβαίνουν με τους Δήμους και τα οικονομικά τους και στην περιοχή μας.
Μία μικρογραφία με τα όσα συμβαίνουν στο κυβερνητικό επιτελείο, συμβαίνουν και στο Δήμο του Βόλου και σε μικρότερο βαθμό στο Δήμο Νέας Ιωνίας, αλλά και στους υπόλοιπους Δήμους της Μαγνησίας. Ποιο είναι το αγκάθι αυτή τη στιγμή για τα οικονομικά της χώρας; Η υπερχρέωση. Ως εκ τούτου αδυνατεί το οικονομικό επιτελείο να ανταποκριθεί στα αιτήματα που θέτουν οι υπουργοί για μία σειρά από δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει απέναντι σε διάφορες κοινωνικές ομάδες… Όπως στην κεντρική κυβέρνηση, έτσι και στο Δήμο του Βόλου ισχύουν τα αντίστοιχα. Ζητούν οι πρόεδροι των Νομικών Προσώπων χρήματα για να λειτουργήσουν απρόσκοπτα τους Οργανισμούς που ασχολούνται με τον Πολιτισμό, τον Αθλητισμό και την Κοινωνική Πολιτική, αλλά χρήματα δεν υπάρχουν…
Στην οικονομία όμως είναι γνωστό ότι δεν υπάρχουν μαγικοί τρόποι. Δύο είναι οι εναλλακτικές λύσεις. Η επιβολή νέων φόρων και η περικοπή δαπανών. Όπως η Κυβέρνηση, έτσι και ο Δήμος, αρνούνται την επιβολή νέων φόρων, μολονότι οι ΟΤΑ έχουν βάσει του Δημοτικού Κώδικα τη δυνατότητα επιβολής τους. Φοβούνται το πολιτικό κόστος, αν και στη ΔΕΥΑΜΒ επιβλήθηκε πρόσφατα το τέλος των 0,12 ευρωλεπτών ανά κυβικό μέτρο νερού για τη δημιουργία αποθεματικού, που θα χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά για την κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων και για τα επόμενα τρία χρόνια στις περιοχές της Νεάπολης και των Αγίων Αναργύρων. Η εφαρμογή του συγκεκριμένου κόστους πέρασε στα… μαλακά στους Βολιώτες με το επιχείρημα ότι την ίδια στιγμή η Διαδημοτική Επιχείρηση, ευαισθητοποιημένη και εναρμονισμένη με τις δυσκολίες που περνάει ο κόσμος, αποφάσισε να παγώσει τα τέλη σε νερό και αποχέτευση. Το ίδιο κάνει και η κυβέρνηση. Υπογραμμίζει ότι αποκλείονται νέοι φόροι και μάλιστα εν μέσω κρίσης και ότι οι πολίτες θα πρέπει να στηριχθούν για να μη διαταραχθεί ο κοινωνικός ιστός.
Αφού λοιπόν αποκλείονται νέοι φόροι, μοναδική διέξοδος που απομένει σε κυβέρνηση και Δήμο είναι η περικοπή των δαπανών. Και εκεί πάλι υπάρχουν ομοιότητες. Και στον κρατικό προϋπολογισμό και στον δημοτικό προϋπολογισμό το μεγαλύτερο μέρος αφορά στην πληρωμή της μισθοδοσίας και των ασφαλιστικών εισφορών των δημοσίων και των δημοτικών υπαλλήλων. Αυτές οι δαπάνες είναι ανελαστικές. Υπάρχουν ωστόσο και οι ελαστικές δαπάνες και αν προσέξει κανείς πιο προσεκτικά τις δηλώσεις που κάνουν τόσο στελέχη του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, όσο και του Δήμου, υποστηρίζουν ότι θα δώσουν τη «μάχη» για να τα φέρουν βόλτα. Από τη μια ο κ. Παπαθανασίου λέει ότι γίνονται μεγάλες σπατάλες στη συνταγογράφηση και στις προμήθειες των νοσοκομείων και από την άλλη ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος στο Βόλο, που σημειώνει ότι θα γίνει προσπάθεια για να μειωθούν οι δαπάνες για τα αναλώσιμα, για τις δημόσιες σχέσεις κοκ. Από τη μία λοιπόν η κυβέρνηση προσπαθεί να ενεργοποιήσει τους ελεγκτικούς και φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς για την πάταξη της φοροδιαφυγής και την είσπραξη κυρίως του ΦΠΑ και από την άλλη στο Δήμο που προσπαθούν να κάνουν το ίδιο και να εισπράξουν μέρος από τις βεβαιωμένες αλλά ανείσπρακτες ( επισφαλείς) απαιτήσεις που ξεπερνούν τα πέντε εκατομμύρια και τα ποσά που αντιστοιχούν στο τέλος 2% που πληρώνουν οι καταστηματάρχες εστίασης και διασκέδασης.
Με βάση τις παραπάνω ομοιότητες δεν είναι καθόλου τυχαίο επομένως ότι τόσο η κυβέρνηση, όσο και ο Δήμος, συγκλίνουν στο ίδιο συμπέρασμα. Ότι για να τα βγάλουν πέρα, θα πρέπει να κάνουν περικοπές της τάξεως του 20%. Η κυβέρνηση από τις δαπάνες των υπουργείων και ο Δήμος με την αντίστοιχη μείωση της επιχορήγησης προς τα Νομικά του Πρόσωπα…
Ομοιότητες σε Κράτος και Δήμο
