«Είσαι με τα καλά σου, που θα κουβαλάς πράγματα του παντοπωλείου από τη Γερμανία;», έβαλα τις φωνές στη γυναίκα μου. «Καλά περίμενε να δεις, οπότε θα καταλάβεις», επέμεινε. Τι να δω δηλαδή; Έχει καμιά λογική να πας επαγγελματικό ταξίδι στην Φρανκφούρτη και να ψωνίζεις πράγματα του… μπακάλικου, έστω και βιολογικά, αφού όλα τα έχουμε και στην Ελλάδα;
Ήρθε με ύφος θριαμβεύτριας απέναντί μου. «Για δες πόσο το πήρα αυτό: Εφτά ευρώ και 99 λεπτά. Άνοιξε τώρα το ντουλάπι να δεις το ίδιο προϊόν πόσο το πληρώσαμε στο Κουκάκι». Και το άνοιξα. Και πραγματικά δεν πίστευα στα μάτια μου. Γιατί η διαφορά δεν ήταν ένα και δύο ευρώ, που θα έλεγες ότι οφείλεται ας πούμε στα μεταφορικά. Ήταν υπερδιπλάσια. Το ίδιο ακριβώς προϊόν, στην ίδια ακριβώς συσκευασία, στα ίδια χιλιοστόλιτρα (ml). Διέφεραν μόνο στην τιμή. Ένας Γερμανός οικογενειάρχης το πλήρωνε 7,99. Ενώ ένας Έλληνας, με μισθό πολύ μικρότερο 21,99. Μόνο στο… «κόμμα 99» ταιριάζανε.
Ένα μικρό δείγμα του παραλογισμού με τον οποίο λειτουργεί η αγορά στον τόπο μας. Παρόμοιο με αυτό που καταγράφεται σε πολλά ρεπορτάζ, όταν συγκρίνουμε πόσο πληρώνει το γάλα ή το αλεύρι ο Γερμανός, πόσο θες να πιεις έναν εσπρέσο στη Ρώμη και πώς τον πληρώνεις τριπλάσιο σχεδόν σε μια «δήθεν» καφετέρια της Αθήνας.
Την ίδια ώρα μια από τις μεγαλύτερες γερμανικές εφημερίδες, η Süddeutsche Zeitung, προδιέγραφε με μελανά χρώματα τις φετινές προοπτικές του ελληνικού τουρισμού.
“Η ελληνική πρωτεύουσα ένιωσε πρώτη τις επιπτώσεις των ταραχών στον τομέα του τουρισμού. Τον Δεκέμβριο του 2008 οι τουρίστες μειώθηκαν κατά το ήμισυ σε σχέση με τον Δεκέμβριο του 2007.” Και προβλέπει:
Οι πρώτοι δύο μήνες του 2009 προμηνύουν τα χειρότερα: 70% λιγότερες κρατήσεις σε ξενοδοχεία από πέρσι”.
Και οι μεν ταραχές, ας πούμε ότι είναι ένα παροδικό φαινόμενο. Ως πότε όμως ο Γερμανός τουρίστας θα συνεχίσει να προτιμά την Ελλάδα ως τόπο διακοπών, όταν τώρα, με το κοινό νόμισμα, πολύ εύκολα μπορεί να διαπιστώσει την αισχροκέρδεια;
Δυστυχώς οι πολιτικοί μας, όταν ταξιδεύουν, δεν πάνε σε σούπερ μάρκετ, όπως πήγε η Ιφιγένεια, να δουν πώς μας ληστεύουν οι επιτήδειοι κάτω από τα μύτη τους. Πάνε σε «καλά μαγαζιά». Κι εκεί πληρώνουν ως άρχοντες. Χωρίς να ρωτούν τις τιμές.
