Ενώ εμείς έχουμε βυθισθεί στα γνωστά μας «ήθη και έθιμα» του πολιτικού μας βίου, οι εξελίξεις γίνονται όλο και δραματικότερες. Οι αναθεωρήσεις των στοιχείων της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης είναι πια σχεδόν καθημερινές. Και τα χειρότερα έπονται.
Στο προχθεσινό Συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαπιστώθηκε για μια ακόμη φορά ότι η πραγματικότητα έχει ξεφύγει από όσα πρόβλεπαν οι ίδιοι άνθρωποι πριν από τρεις μήνες. Με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τις δραματικές εξελίξεις στην Ιρλανδία, το άλλοτε… παιδί θαύμα της ευρωπαϊκής ανάπτυξης. Όπου το έλλειμμα εκτιμάται τώρα ότι θα ξεπεράσει το 15%, ενώ δυο χρόνια νωρίτερα εμφάνιζε αντί ελλείμματος πλεόνασμα 3%.
Είναι χρήσιμο να συνειδητοποιήσουμε τι ακριβώς συμβαίνει αλλού. Όπως π.χ. στη συγκεκριμένη περίπτωση της Ιρλανδίας, όπου η κυβέρνηση προχωρά σε μείωση μισθών των δημοσίων υπαλλήλων κατά 10%. Μήπως αυτό μας βοηθήσει να καταλάβουμε ότι τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται με λόγια του αέρα και εύκολες υποσχέσεις από την αντιπολίτευση. Ούτε και με την τακτική του «παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο» -ώσπου να τελειώνουμε με τις ευρωεκλογές, τακτική με την οποία φαίνεται να πολιτεύεται η κυβέρνηση.
Το ότι τα χειρότερα έπονται, το παραδέχθηκε με κομψή πολιτική διατύπωση και ο πρόεδρος του Εurogroup κ. Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, δηλώνοντας ότι η “οικονομική κρίση βρίσκεται στην κορύφωσή της και ότι η κοινωνική κρίση θα ακολουθήσει”.
Και αν μεν ως προς την οικονομική κρίση μπορούν κάποιες κυβερνήσεις, μεταξύ των οποίων και η ελληνική, να “μαγειρεύουν” τα δεδομένα, να μεταφράζουν εκάστοτε τα στοιχεία κατά πώς τους βολεύει, οι κοινωνικές κρίσεις δεν επιδέχονται αντιμετώπισης με μεθόδους αλχημείας. Ούτε με ξόρκια, ούτε με πομφόλυγες, ούτε με υποσχέσεις παραδείσων.
Αν αλλού η κοινωνική κρίση θα είναι επώδυνη, εκεί όπου δεν λέγεται η αλήθεια στο λαό, όπου οι πολιτικές ηγεσίες ή στρουθοκαμηλίζουν ή θεωρούν τους πολίτες «ιθαγενείς» που είναι εύκολο να τους ξεγελάσουν με γυαλιστερές χαντρούλες υποσχέσεων, ο κίνδυνος να ξεσπάσουν ανεξέλεγκτες μορφές κοινωνικής αντίδρασης είναι περισσότερο από βέβαιος.
Αν οι ηγέτες μας δεν σοβαρευτούν, ώστε να καταλάβουν ότι πρέπει όλοι να τηρήσουν υπεύθυνη στάση, κινδυνεύουμε να ζήσουμε καταστάσεις μπροστά στις οποίες τα γεγονότα του περασμένου Δεκεμβρίου θα ομοιάζουν με… αβλαβή προσομοίωση δυστυχήματος.
Και έσεται η εσχάτη κρίσις χείρων…
