Το είχαμε επισημάνει εγκαίρως ότι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που θα προκύψουν για τις χώρες – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα είναι η διατάραξη της κοινωνικής συνοχής και ο φόβος για γενίκευση της πολυπόθητης κοινωνικής και εργασιακής ειρήνης. Δεν χρειάζονταν ιδιαίτερη σκέψη και ευφυΐα για να αντιληφθεί ο οποιοσδήποτε, τουλάχιστον από το περασμένο φθινόπωρο, όταν όλος ο πλανήτης άρχιζε να κλονίζεται από την οικονομική ύφεση, ότι η συρρίκνωση των εισοδημάτων και η περιθωριοποίηση πολλών κοινωνικών ομάδων, αυτομάτως εγκυμονούσε τον κίνδυνο της κοινωνικής έκρηξης.
Τη θυμηθήκαμε τη συγκεκριμένη παράμετρο και πάλι με αφορμή τη σχετική δήλωση που έκανε ο επικεφαλής του Eurogroup κ. Γιουνκέρ που στο περιθώριο του πρόσφατου Συμβουλίου των Υπουργών Οικονομίας των 27 χωρών – μελών της Ε.Ε δεν παρέλειψε να εκφράσει τους κινδύνους που εγκυμονούνται από το ενδεχόμενο των μαζικών απολύσεων στις χώρες – μέλη. Η επισήμανση βέβαια δεν ήταν τυχαία, αφού οι εκτιμήσεις κάνουν λόγο ότι 8.500.000 πολίτες θα χάσουν την εργασία τους μέχρι και το 2010 και ότι θα έλθουν να προστεθούν στα 22.000.000 Ευρωπαίους πολίτες που βρίσκονται αυτή τη στιγμή εκτός αγοράς εργασίας.
Οι χώρες της Ε.Ε όμως δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνον τον κίνδυνο και να
διαχειριστούν τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν από μία αναμενόμενη έκρηξη της ανεργίας μέσα στους επόμενους μήνες . Είναι και το πρόβλημα των εκατομμυρίων μεταναστών που έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους για μία καλύτερη τύχη στις χώρες της Ε.Ε και που επίσης συνιστούν ένα εν δυνάμει κοινωνικό ζήτημα που καλείται να αντιμετωπιστεί από κοινού από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών και όχι με μεμονωμένες πρακτικές της κάθε χώρας μέλους ξεχωριστά.
Το ζουν πολύ έντονα το συγκεκριμένο πρόβλημα όσοι επισκέπτονται τακτικά την πρωτεύουσα και τη συμπρωτεύουσα και όπου τα κέντρα των πόλεων έχουν καταληφθεί από ένα απέραντο μωσαϊκό λαών, που ολημερίς αναζητά ένα κομμάτι ψωμί και ένα γλίσχρο μεροκάματο, προκειμένου να επιβιώσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους. Εξυπακούεται ότι οι περισσότεροι είναι εκτός παραγωγικής διαδικασίας και χωρίς οικονομικά στηρίγματα από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς τους, εκ των πραγμάτων και αναπόφευκτα οδηγούνται σε εγκληματικές και παραβατικές συμπεριφορές. Δεν είναι θέμα φυλής, δεν είναι θέμα εθνικότητας. Είναι θέμα πολιτικών για όλους αυτούς τους ανθρώπους.
Στο Βόλο τα πράγματα μπορεί να είναι λίγο καλύτερα. Τα προβλήματα μπορεί να μην είναι τόσο ορατά, αν και η επαιτεία δεκάδων Βουλγάρων, μέχρι πριν το Πάσχα, επανέφερε με εμφατικό τρόπο το πρόβλημα. Δεν είναι όμως μόνον οι ξένοι μετανάστες, που πολύ σωστά οι προχθεσινοί συγκεντρωμένοι στο Βόλο είχαν αποτυπώσει το πνεύμα μέσα σε ένα πανό και με το σύνθημα «οι μετανάστες δεν είναι το πρόβλημα. Έχουν προβλήματα». Γιατί μία κοινωνία δεν μπορεί να χρησιμοποιεί τους υπηκόους της ως πολίτες μίας χρήσης. Που τους εκμεταλλεύεται και τους παρέχει ανασφάλιστη και φθηνή εργασία όταν τους έχει ανάγκη και τους πετάει στα τάρταρα όταν τα πράγματα ζορίζονται…
Η κοινωνική αναταραχή
