Δεν παρουσιάσθηκε απλώς έτσι, αλλά ήταν (και παραμένει) η… «κρέμα» των σκανδάλων με πολιτικοοικονομική υφή και με ανάμιξη πολιτικών προσώπων η υπόθεση της Ζίμενς. Με εκατομμύρια σε μαύρο χρήμα να έχουν διακινηθεί σε κόμματα και πολιτικούς, με μίζες για αναθέσεις δημοσίων συμβάσεων, με τρανταχτά φαινόμενα διαφθοράς που στιγματίζουν ήδη την πολιτική σκηνή.
Ταυτόχρονα είναι και η υπόθεση που από το ξεκίνημά της αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος για την κυβερνητική παράταξη στην αντιπαράθεσή της με το ΠΑΣΟΚ, αλλά και εκείνη στην οποία υπήρξαν ίσως οι περισσότερες ενστάσεις για τους νομικούς χειρισμούς. Οχι άδικα, αν κρίνουμε από τις βεβιασμένες –όπως αποδείχθηκαν– προφυλακίσεις συγγενών κατηγορουμένων, αλλά και από την «γκάφα» της διαφυγής στο εξωτερικό των βασικών εμπλεκομένων.
Ακόμη είναι η υπόθεση που αποδεικνύεται ότι, αναλόγως των κυβερνητικών προθέσεων και αναγκών, υπόκειται σε διαφορετικούς πολιτικούς χειρισμούς.
Να το εξηγήσουμε αυτό. Μέχρι πριν λίγο καιρό, η Ζίμενς ήταν η βασική κατηγορία κατά του ΠΑΣΟΚ ως κατ’ εξοχήν «πράσινου σκανδάλου» λόγω του Τσουκάτου, αλλά και της εποχής που διακινήθηκαν οι μίζες. Στο παρασκήνιο κυκλοφορούσαν οι υποτίθεται εμπιστευτικές διαρροές για εμπλοκή πράσινων στελεχών, κάποιοι εκ των οποίων μάλιστα παραμένουν στο στενό κύκλο συνεργατών του Γ. Παπανδρέου.
Είναι γνωστό ότι είχε προετοιμαστεί τηλεοπτική φιέστα για τη στιγμή που θα ερχόταν στην Αθήνα ο Χριστοφοράκος με χειροπέδες. Η καθυστέρηση στην έκδοση, κάτι όμως που έγκυροι νομικοί προεξοφλούσαν από καιρό, ανέτρεψε αυτό το σχεδιασμό, ο οποίος αναπροσαρμόστηκε όταν το πρώην ηγετικό στέλεχος της ελληνικής Ζίμενς έδωσε το όνομα του Κ. Γείτονα. Αδιάφορο αν ταυτόχρονα έδινε και το νεκρό πλέον Βαρθολομαίο της ΝΔ. Υπήρχε χρόνος να διασκεδασθούν αυτές οι εντυπώσεις.
Αυτό που ίσως δεν είναι γνωστό, είναι ότι στο σχεδιασμό της Ρηγίλλης η ανάδειξη του σκανδάλου της Ζίμενς ως κατ’ εξοχήν «πράσινης υπόθεσης», με προσωπικές αναφορές στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ότι καλύπτει εμπλεκόμενους συνεργάτες του, θα αποτελούσε τη βασική προεκλογική επίθεση. Ηρθαν όμως οι πυρκαγιές στην Αττική και ο σχεδιασμός ανατράπηκε.
Τις τελευταίες μέρες ήρθε και η επίσπευση των εκλογών. Με την αντιπαράθεση πλέον να προσανατολίζεται λόγω της επίσπευσης του διαθέσιμου χρόνου στην «απαξίωση των θεσμών» και στην «αδυναμία αντιμετώπισης της δυσχερούς οικονομικής κατάστασης». Σε ένα τέτοιο παιχνίδι ίσως θα ήταν επικίνδυνο να βγουν νέες αποκαλύψεις για τη Ζίμενς και για εμπλοκή νέων προσώπων που θα προέρχονται από το γαλάζιο στρατόπεδο. Σε συνθήκες ήττας και με πολλούς ήδη να απαιτούν απομάκρυνση όσων ενεπλάκησαν σε σκάνδαλα κάθε είδους, κάτι τέτοιο θα ξεσήκωνε την κομματική και την κοινωνική κατακραυγή. Πώς όμως να παρατείνεις κάτι για το οποίο μέχρι πρότινος έδειχνες πρεμούρα να το τελειώσεις, χωρίς να προκαλέσεις αντιδράσεις;
Ισως με αντικατάσταση του ανακριτή της υπόθεσης; Κερδίζεις χρόνο, ώστε οι λεπτομέρειες της ιστορίας να μην βγουν εν μέσω προεκλογικής περιόδου, ενώ τονίζεις ότι αναβαθμίζεις το επίπεδο της δικαστικής διερεύνησης, για να μην υπάρξουν κενά που θα εκμεταλλευτεί η πλευρά των κατηγορουμένων.
Παρατείνεται η αναμονή για τις… μεγάλες αποκαλύψεις
