Κόκκινο χτύπησε η απασχόληση στο Βόλο το πρώτο επτάμηνο του 2009. Οι απολύσεις σε εργοστάσια, βιοτεχνίες και εμπορικές επιχειρήσεις βρίσκονται σε ημερήσια διάταξη. Περισσότεροι από 60 βιομηχανικοί εργάτες το τελευταίο διάστημα έχασαν τη δουλειά τους.
Εργοστάσια όπως η ΒΙΟΣΩΛ, ΒΜΤ, ΚΟΝΤΙ, ΣΤΑΛΚΟ, Χαλυβουργία Θεσσαλίας και Αλμυρού, κατασκευαστικές εταιρίες αλλά και αρκετές βιοτεχνίες μεταποίησης, προκειμένου να αντέξουν στην οικονομική κρίση, επέλεξαν να προχωρήσουν σε συρρίκνωση προσωπικού.
Τα πρώτα μαύρα σύννεφα έκαναν την εμφάνισή τους στην εκπνοή του 2008, ωστόσο η κατάσταση χειροτέρεψε τους πρώτους μήνες του 2009 και μέχρι στιγμής δεν φαίνεται ανάκαμψη, αφού οι απολύσεις συνεχίζονται με άλλοθι συνήθως το διευθυντικό δικαίωμα του 2%.
Επίσημα στοιχεία το ΕΚΒ για την ανεργία δεν διαθέτει, αφού περιμένει ακόμη την επίσημη… απάντηση της Διοίκησης του ΟΑΕΔ. Τα νούμερα ωστόσο είναι αποκαλυπτικά από τις καταγγελίες που γίνονται καθημερινά από τα πρωτοβάθμια σωματεία, που πρώτα από όλους γίνονται αποδέκτες των αποφάσεων της εργοδοσίας.
Το χορό των απολύσεων άνοιξε η Χαλυβουργία Θεσσαλίας στο τέλος του 2008, που έδειξε την πόρτα της εξόδου σε οκτώ υπαλλήλους, και η Χαλυβουργία Αλμυρού που ανακοίνωσε την απόλυση δύο εργαζομένων.
Στην ΚΟΝΤΙ από τέλος του 2008 και μέσα στο 2009 έχουν απολυθεί 10 εργαζόμενοι, ενώ στη ΒΜΤ πέντε.
Στα Λιπάσματα Βελεστίνου ήταν το τελευταίο μεροκάματο για 4 εργαζόμενους μεμιάς, ενώ η Γκριν Στηλ πήρε τη σκυτάλη, συνεχίζοντας τις απολύσεις με 4 εργαζόμενους επίσης. Το τελευταίο διάστημα στην επικαιρότητα βρίσκεται και πάλι η ΒΙΟΣΩΛ, που από τα τέλη του 2008 μέχρι και σήμερα έχει απομακρύνει 11 εργαζόμενους, ενώ μόλις προχθές η ΣΤΑΛΚΟ απέλυσε τέσσερις υπαλλήλους και οι πληροφορίες επιμένουν ότι επίκειται και νέος γύρος.
Η κατασκευαστική εταιρία ΜΕΛΚΑ που έχει αναλάβει δύο έργα στη Μαγνησία, το Χάνια – Κισσός που εγκαινιάστηκε πρόσφατα και τη σήραγγα του Περιφερειακού στη Γορίτσα, από αρχές του χρόνου μέχρι και πρότινος έδειξε την πόρτα της εξόδου σταδιακά συνολικά σε 40 εργατοτεχνίτες, σύμφωνα με το συνδικάτο των οικοδόμων Μαγνησίας.
«Η κατάσταση είναι τραγική, παραδέχεται ο πρόεδρος του ΕΚΒ. Δυστυχώς επαληθεύτηκαν οι φόβοι μας, αφού με την παραμικρή δυσκολία ή εξαιτίας της μείωσης παραγωγής, οι εργοδότες φροντίζουν πάντα να πληρώνουν το μάρμαρο οι εργαζόμενοι, μετακυλώντας σε αυτούς τις επιπτώσεις της κρίσης.
Η τραγική ειρωνεία σύμφωνα με το ΕΚΒ είναι ότι σε όλα τα παραπάνω εργοστάσια τα πρωτοβάθμια σωματεία, συναισθανόμενα τη δύσκολη οικονομική συγκυρία, υποχρεώθηκαν πολλές φορές να βάλουν «νερό στο κρασί» τους, χωρίς όμως ουσιαστικό αποτέλεσμα, αφού όταν εξαντλήθηκαν οι άδειες άνευ αποδοχών ή οι υποχρεωτικές άδειες, οι απολύσεις συναδέλφων τους δεν αποφεύχθηκαν.
