«Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά τουφέκια πέφτουν» τις τελευταίες μέρες της προεκλογικής περιόδου, με αφορμή τις προσλήψεις υπό το καθεστώς (και τις συνθήκες) του προγράμματος stage. Συνθήκες και όροι απασχόλησης που δικαίως καταγγέλλονται, αφού όντως κρατούν τους εργαζόμενους σε μία ιδιότυπη ομηρία.
Τις τελευταίες μέρες, επίσης, πολλά έχουν ειπωθεί και για τις προσλήψεις που έγιναν στο Κοινοβούλιο παραμονή έναρξης της προεκλογικής περιόδου. Κυρίως για εκείνες που «τακτοποιούσαν» συγγενείς, γνωστούς και κομματικούς φίλους και οι οποίοι με το ξεκίνημα της νέας κοινοβουλευτικής περιόδου θα έχουν εργασιακά προνόμια που ούτε οι «προνομιούχοι» μπορούν να ονειρευθούν. Στην αρχή, φαινόταν ως παράδοξο το γεγονός ότι μία τέτοια σκανδαλωδώς ευνοϊκή για ορισμένους απόφαση προσλήψεων, δεν την «σήκωσαν» τα κόμματα της αντιπολίτευσης, παρά μόνο κάποια Μέσα Επικοινωνίας. Οταν, μάλιστα, φάνηκε να «πρωταγωνιστούν» σε αυτές τις προσλήψεις οι γαλάζιοι αντιπρόεδροι. Χθες, μάλλον απαντήθηκε η απορία. Οι σκανδαλώδεις προσλήψεις υπαλλήλων σε γραφεία της Βουλής, μία μέρα πριν διαλυθεί το Κοινοβούλιο για τις εκλογές, ήταν προϊόν διακομματικής συναίνεσης. Για να είμαστε πιο δίκαιοι, τρικομματικής συμφωνίας. Προσλήψεις έγιναν και με ομαδικό σημείωμα της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, αλλά και με αίτημα από πλευράς του ΛΑ.Ο.Σ, όπως αποκαλύπτει χθες η «Καθημερινή».
Ποιους αφορούν, άραγε, οι καταγγελίες για προσλήψεις έξω από το ηθικό πλαίσιο που εν τέλει οι ίδιοι οι βουλευτές και οι εκπρόσωποι των κομμάτων θέτουν; Γιατί τέτοιου είδους καταγγελίες να αφορούν πάντα στους άλλους; Θα πείτε ότι δεν είναι η πρώτη φορά. Σε περιόδους που οι συνθήκες επέβαλαν πάγωμα μισθών και συντάξεων για τους υπόλοιπους, η Βουλή ψήφιζε όχι μόνο αυξήσεις αλλά και παροχή αναδρομικά της διαφοράς που προέκυπτε. Ανοίγοντας έτσι το δρόμο για ανάλογες αυξήσεις και προσαρμογές στους Δικαστικούς. Πάλι και πάντα με την απαραίτητη διακομματική συναίνεση.
Εκτός Κοινοβουλίου, στις εντός Βουλής κομματικές αντιπαραθέσεις και στις κόντρες των τηλεοπτικών παραθύρων, οι βουλευτές επιτίθενται λάβροι ο ένας κατά του άλλου. Ετσι γίνεται το πολιτικό παιχνίδι και αυτό επιβάλλει η υπεράσπιση του κόμματός τους και των απόψεών τους. Οταν πρόκειται για τις αμοιβές τους και για την κάλυψη των δικών τους συμφερόντων, ακόμη και αν αυτό σημαίνει έγκριση χαριστικών προσλήψεων δικών του ανθρώπων, μεταξύ τους τα βρίσκουν εύκολα και καλά. Με μία συναίνεση που σε όλες τις άλλες περιπτώσεις παραμένει ζητούμενο.
Δείχνοντας ότι, αν μη τι άλλο, υπερασπίζονται άριστα μία άλλη αρχή. Το «αμύνεσθαι περί… πάρτης».
Οταν τους συμφέρει, η συναίνεση είναι εύκολη
