Μετά το περίγραμμα μένει να δούμε και τις λεπτομέρειες

Δεν αντιλέγει κανείς ότι ήταν δυσάρεστη η θέση του πρωθυπουργού χθες, που βρέθηκε στην ανάγκη να ανακοινώσει τη λήψη επώδυνων μέτρων, στην προσπάθεια για να περιοριστούν τα ελλείμματα, να ανακάμψει η οικονομία, να γλυτώσουμε από τις καθημερινές κερδοσκοπικές επιθέσεις που και ο ίδιος κατήγγειλε.
Η αλήθεια είναι ότι πιο δυσάρεστη ήταν η δική μας θέση, που ακούσαμε την περιγραφή των αναγκαίων μέτρων. Ακούγαμε και υπολογίζαμε «απώλειες». Τόσο στο επίπεδο της πραγματικής «προσωπικής» μας οικονομίας, όπως οι περικοπές επιδομάτων, το πάγωμα των αυξήσεων, ο νέος φόρος στα καύσιμα, η αύξηση των ορίων ηλικίας για σύνταξη, όσο και στο επίπεδο της πολιτικής αποδοχής του Γ. Παπανδρέου. Σίγουρα δεν ήταν λίγοι εκείνοι που σκέφθηκαν ότι άλλα ανέμεναν. Οι περισσότεροι, βέβαια, του δικού του κόμματος.
Αν είναι θέμα σημείωσης το γεγονός ότι ανακοινώθηκε περίγραμμα σκληρών μέτρων παρά το αναμενόμενο πολιτικό κόστος, αυτό δείχνει πόσο δραματική είναι πράγματι η κατάσταση. Ταυτόχρονα, όμως, είναι θέμα σημείωσης ότι για πρώτη φορά μία κυβέρνηση έχει τη συναίνεση της αντιπολίτευσης για τη λήψη τέτοιων μέτρων. Τόσο η Ν.Δ., όσο και ο ΛΑΟΣ, μετά τις συναντήσεις που προηγήθηκαν, ανακοίνωσαν ότι στηρίζουν τα μέτρα. Η υποσημείωση του κ. Α. Σαμαρά ότι θα κρίνει και ξεχωριστά κάθε μέτρο που θα ανακοινωθεί, περισσότερο πρέπει να αποδοθεί στη διατήρηση μίας διεξόδου για αναστροφή, αν διαπιστώσει ότι η στάση του τού δημιουργεί έντονο εσωκομματικό πρόβλημα. Διότι, θεωρείται βέβαιο ότι τόσο ο ίδιος, όσο και ο κ. Γ. Καρατζαφέρης, την κριτική θα την έχουν από στελέχη και βουλευτές τους.
Η συναίνεση αυτή δείχνει τη δυσκολία της κατάστασης, αλλά δεν κάνει ελαφρύτερα τα μέτρα. Ούτε φυσικά αθωώνει τους καταστροφικούς πειραματισμούς που προηγήθηκαν στην οικονομία, όσο και αν ο πρόεδρος της Ν.Δ. προσπάθησε να περιορίσει την έναρξη του προβλήματος λίγο πριν τις εκλογές. Είναι γνωστό πια πότε εκτινάχθηκε στα ύψη το δημόσιο χρέος, πότε διογκώθηκαν οι δημόσιες δαπάνες λόγω αθρόων διορισμών, πότε οι χαριστικές παροχές αντικατέστησαν την υπεύθυνη οικονομική πολιτική, πότε οι επενδύσεις έγιναν απλό σχήμα λόγου.
Η συναίνεση που επέδειξαν οι αρχηγοί των δύο συντηρητικών κομμάτων της αντιπολίτευσης -εξαιρούμε τη στάση των κομμάτων της Αριστεράς που οι προτάσεις τους κινούνται σε μία διαφορετική οπτική αντιμετώπισης του προβλήματος- έχει τη σημασία της. Όπως έχει και το περιεχόμενο αλλά και το ύφος του πρωθυπουργικού διαγγέλματος. Αμφότερα θα τα κρίνουμε συμπληρωματικά, όταν πλέον το χθεσινό περίγραμμα των νέων μέτρων γίνει πιο συγκεκριμένο. Όταν θα μάθουμε πόση θα ’ναι η αύξηση στα καύσιμα, πόσα επιπλέον χρόνια θα δουλεύουμε για τη σύνταξη, πώς ακριβώς θα φορολογηθούν τα μεγάλα εισοδήματα.