Η φιλοπατρία δεν έχει καταγραφεί στην ιστορία των λαών ως ένα από τα κύρια γνωρίσματα των οικονομικώς ισχυρών, εκείνων που μοναδικός οδηγός της πορείας τους είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για την Ελλάδα.
Και αν άλλοτε αυτό είχε μια κάπως περιορισμένη σε τρόπους εκδήλωσης έκταση, τώρα με την “παγκοσμιοποίηση” της οικονομίας έχει προσλάβει διαστάσεις χιονοστιβάδας.
Χρειάστηκα μια καφετιέρα. Και παρά τον δημοσιογραφικό ελληνογερμανικό πόλεμο, έχοντας εμπιστοσύνη στη γερμανική τεχνολογία, -αφού, φευ, ούτε καφετιέρες δεν φτιάχνουμε στην Ελλάδα- επέλεξα μια γερμανική. Έτσι νόμιζα δηλαδή. Γιατί όταν πήγα σπίτι μου και άνοιξα τη συσκευασία, αντί του “made in Germany”, που περίμενα να δω, διάβασα “made in China”. Ένδειξη που τη συναντάμε πια σε αναρίθμητα βιομηχανικά προϊόντα με γερμανικές, γαλλικές, αγγλικές ή άλλες ευρωπαϊκές και αμερικανικές επωνυμίες και σήματα.
Όπερ σημαίνει απλούστατα ότι οι Γερμανοί μεγαλομέτοχοι της συγκεκριμένης εταιρίας -και όχι μόνον αυτής- δεκάρα δεν δίνουν για το αν χάσουν κάποιοι συμπατριώτες τους τη δουλειά τους. Και με μοναδικό γνώμονα τη μείωση του κόστους παραγωγής και την αύξηση των διανεμόμενων κερδών, μεταφέρουν την παραγωγή τους εκεί που βρίσκουν φτηνά εργατικά χέρια. Και ειδικά στο νέο παράδεισο του παγκόσμιου καπιταλισμού, στην… κομμουνιστική Κίνα.
Αλλά γιατί να πάμε τόσο μακριά; Εδώ τι συμβαίνει; Εδώ δεν έχουμε βιομηχανική παραγωγή να τη μεταφέρουμε. Έχουμε όμως κεφάλαια. Κυρίως από την παραοικονομία, όπου πράγματι “υπάρχουν λεφτά” που έλεγε προεκλογικώς και ο πρωθυπουργός μας. Ε, αυτά τα λεφτά εκπατρίζονται Και δεν πάνε μόνο σε φορολογικούς παραδείσους. Αλλά ακόμη και εκεί που δεν θα το πιστεύατε ότι πάνε.
Ο γιος μου, που ζει και εργάζεται στην Κωνσταντινούπολη, κυρίως για λογαριασμό βρετανικού μέσου οικονομικής ενημέρωσης, μου έλεγε ότι έχει διαπιστωθεί ροή ελληνικών καταθέσεων σε… τουρκικές τράπεζες
Είναι η σύγχρονη εκδοχή των “προσκυνημένων” του “Γέρου του Μοριά”. Μόνο που για τούτους τους σύγχρονους “προσκυνημένους” δεν υπάρχει περίπτωση να εφαρμοσθεί το τοτινό πρόσταγμα του Κολοκοτρώνη: “Φωτιά και τσεκούρι”. Γιατί τότε οι προσκυνημένοι ήταν δακτυλοδεικτούμενοι. Τώρα είναι υπεράνω υποψίας και “ελίτ της κοινωνίας”. Τρομάρα μας.
