Πού να τη βρω τώρα την καλή μας φιλόλογο την κυρία Στασινοπούλου, να της ζητήσω εξηγήσεις. Που δεν μας τα έμαθε καλά. Διότι μας δίδασκε ότι ο Καλλικράτης ήταν αρχιτέκτονας. Που έβαλε το χεράκι του στον Παρθενώνα. Που αναστήλωσε τον ναό της Απτέρου Νίκης και τα Μακρά Τείχη.
Διότι για να μην του κάνει του κ. Ραγκούση ο πασοκικής εμπνεύσεως και εφαρμογής «Καποδίστριας» του Αλέκου Παπαδόπουλου, ώστε να απορρίψει το «Καποδίστριας 2» και να προσχωρήσει σε αλλαγή ονόματος κάτι πρέπει να σημαίνει αυτή η επιλογή. Προφανώς πρέπει να ταιριάζει περισσότερο στο νέο πνεύμα της διοικητικής μεταρρύθμισης.
Βλέποντας πώς εξελίσσεται ο σχεδιασμός, με το συνεχές κόψε-ράψε, εκεί που οι εσωκομματικές πιέσεις είναι ισχυρές, έχεις την αίσθηση ότι δεν παρακολουθείς την υλοποίηση μιας αληθινά επαναστατικής αλλαγής στη δομή και λειτουργία του ελληνικού κράτους, αλλά μια επίδειξη κοπτορραπτικής. Οπότε δεν απομένει παρά να αναρωτηθείς μήπως ο Καλλικράτης δεν ήταν αρχιτέκτων αλλά… μόδιστρος.
Αν είσαι, όπως ο γράφων, από εκείνους που δεκαετίες τώρα μάχονται για μια περιφερειακή αυτοδιοίκηση ουσίας, απαλλαγμένη από το πνεύμα της «νομαρχίας», που μας άφησαν οι Βαυαροί, και του κάθε πέντε καφενεία του δικού μας κομματικού χρώματος στήνουμε και ένα δήμο, σε καταλαμβάνει βαθύτατη μελαγχολία για το ότι άλλη μια ιστορική ευκαιρία χάνεται μέσα στην ατολμία και τις σκοπιμότητες.
Πρώτον διότι δεν εκπορεύεται ουδαμόθεν το πνεύμα ότι δεν θα έχουμε απλώς κάποιον αιρετό περιφερειάρχη και «κάτι συμβούλους», αλλά ισχυρές τοπικές κυβερνήσεις, όπως έχει ανάγκη ο τόπος για να χαράξει κάθε περιφέρεια τους δικούς της δρόμους ανάπτυξης. Λες και φοβάται η κεντρική εξουσία μη χάσει τα κεκτημένα της.
Δεύτερον διότι ναι μεν στην υπόλοιπη Ελλάδα υπάρχει λογική βάση ως προς τις συνενώσεις των δήμων, στην περιφέρεια Αττικής όμως, όπου υπάρχουν ισχυρά συμφέροντα σχεδόν της μισής κοινοβουλευτικής ομάδας του κυβερνώντος κόμματος, το ράβε-ξήλωνε έχει οδηγήσει στην πλήρη γελοιοποίηση του Καλλικράτη.
Επειδή οσονούπω κατατίθεται το σχέδιο νόμου, κάποιος ας ταρακουνήσει τον κ. Ραγκούση, μήπως και δεν πάει χαμένη και αυτή η ευκαιρία. Τοπική Βουλή και ηγέτες με εξουσία πρωθυπουργού και όχι υποβαθμισμένα συμβούλια χρειάζονται η Μακεδονία, η Κρήτη, κάθε περιφέρεια. Και επ΄ ευκαιρία να υπάρξει δέσμευση ότι θα μειωθεί στο κατώτερο προβλεπόμενο, των διακοσίων, ο αριθμός των εθνοπατέρων.
