ΤΟΠΙΚΑ

Η σπουδαία πορεία του Δημήτρη Τζουμάκη από το Καπακλί του Βόλου στα σινέ -στούντιο

η-σπουδαία-πορεία-του-δημήτρη-τζουμάκ-530372

Ο Βολιώτης ηθοποιός Δημήτρης Τζουμάκης μιλά στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για την πορεία του από το Καπακλί μέχρι τα κινηματογραφικά στούντιo

Ιδιαίτερα γνωστός και αγαπητός ο Βολιώτης των μεγάλων επιτυχιών, με τη συμμετοχή του στην κινηματογραφική «Νήσο», την ταινία «The Bachelor 2» και πολλές ακόμη παραγωγές, να συνθέτουν μια εξαιρετικά αξιόλογη πορεία. Πενήντα χρόνια στο σανίδι μετρά ο γνωστός ηθοποιός Δημήτρης Τζουμάκης, ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα, εξαιρετικά αγαπητός στους συναδέλφους του και το ευρύ κοινό.

Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ

Πάντα σεμνός και χαμηλών τόνων, βαθιά πολιτικοποιημένος και με άποψη για πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις, μιλά στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για το ξεκίνημα, τη γειτονιά του στο Καπακλί και τα βήματα που τον οδήγησαν στην τέχνη της έκφρασης, αναδεικνύοντας τους χαρακτήρες που ενσαρκώνει μέσα από την ψυχή του.

Εκ των πρωταγωνιστών της «Νήσου», που υποδύθηκε πρόσωπο εξουσίας, και του «Bachelor 2», ενσαρκώνοντας τον πατέρα της Κρητικιάς νύφης, με τους ρόλους που έχει ερμηνεύσει, παράλληλα, στο θέατρο και την τηλεόραση, δίνει το δικό του στίγμα στο καλλιτεχνικό πεδίο.

Εχοντας ως αφετηρία την περιοχή των Αγίων Αναργύρων, την πατρική του γειτονιά όπου συνέλεξε πολύτιμες εμπειρίες ζωής στη διάρκεια των μαθητικών του χρόνων, ανέπτυξε στην πορεία σημαντική δράση στο θεατρικό, τηλεοπτικό και κινηματογραφικό πεδίο, που δραστηριοποιείται πέντε δεκαετίες.

Αναμνήσεις μιας ζωής

Ο Δημήτρης Τζουμάκης, ο οποίος ενσάρκωσε πειστικά τον «κοινοτάρχη» της «Νήσου», είναι γιος του Σωτήρη και της Κατερίνας Τζουμάκη και μαζί με τα αδέλφια του Χρήστο και Νίκο, μοιράστηκε πολύτιμες παιδικές μνήμες στο πατρικό σπίτι, στο Καπακλί και αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Νέας Ιωνίας.

«Από πολύ μικρή ηλικία, όντας μαθητής της δευτέρας Δημοτικού, αποφάσισα ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός» ομολογεί ο γνωστός ηθοποιός, επισημαίνοντας παράλληλα ότι προσφιλής ενασχόλησή του ως παιδί ήταν ο Καραγκιόζης, προς τέρψη των παιδικών του φίλων. Η κατοπινή του πορεία στη Δραματική Σχολή του Εθνικού αρχικά και τη Σχολή του Βαφειά στη συνέχεια, ήταν προδιαγεγραμμένη κι όπως επισημαίνει ο ίδιος «είχα καλή πορεία. Στην αρχή συνεργάστηκα με τον Νίκο Ρίζο, ο οποίος ήταν ταλαντούχος, καλός άνθρωπος και βοηθούσε τους νέους, κατόπιν για τρία χρόνια πρωταγωνίστησα, ακολούθησε η μεταπολίτευση και στη συνέχεια θέλησα να κάνω κάτι καλύτερο. Γι’ αυτό τον λόγο πήγα στα Γιάννενα όπου δημιούργησα μαζί με φίλους τον Οργανισμό Ηπειρωτικού Θεάτρου, που έγινε κατόπιν Δημοτικό Θέατρο».

Ζώντας σε μια εποχή έντονων ανακατατάξεων και πολιτικών ζυμώσεων, ο πάντα μαχητικός ηθοποιός επέστρεψε στην Αθήνα όπου συνεχίζει την πορεία του στον καλλιτεχνικό χώρο, επιλέγοντας πάντα «πολύ καλές παραγωγές» όπως επισημαίνει.

Εχοντας το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, διατηρεί στενούς δεσμούς με τον Βόλο, τους φίλους και τους δικούς του ανθρώπους. Η ζωή του Δημήτρη Τζουμάκη είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με τη γενέθλια πόλη, αγαπημένα πρόσωπα, φίλους παλιούς και δρόμους καρδιάς, που φωτίζουν τη σκέψη και τον πλούτο των συναισθημάτων που τον χαρακτηρίζουν, οδηγώντας τα βήματά του σταθερά στον δρόμο που χάραξε από παιδί.

50 χρόνια στο θέατρο

Πολλές και αξιόλογες οι παραγωγές στις οποίες είτε έχει συμμετάσχει, είτε έχει πρωταγωνιστήσει, με τον ίδιο να αναφέρεται με έμφαση στην πρόσφατη ταινία του Αλέξη Αλεξίου «Τετάρτη 4:45», που συμμετείχε σε μεγάλο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Αμερικής, προσελκύοντας το ενδιαφέρον του εμβληματικού Ολιβερ Στόουν.

O Αλέξης Αλεξίου ήταν ο μεγάλος νικητής της έβδομης απονομής της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, καθώς η ταινία του «Τετάρτη 4:45» κέρδισε συνολικά εννέα βραβεία – από τα δεκατρία στα οποία ήταν υποψήφια. Ανάμεσα τους ξεχωρίζουν: Βραβείο Ά Ανδρικού Ρόλου (Στέλιος Μάινας), Βραβείο Σκηνοθεσίας (Αλέξης Αλεξίου) και Βραβείο Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας.

«Είναι από τις ωραιότερες ταινίες που έχω συμμετάσχει. Εχω κάνει σπουδαίες ταινίες, όπως η ταινία του Κουτσιαμπασάκου «Ο γιος του φύλακα», ενώ συνεργάστηκα με πολλούς ακόμη σκηνοθέτες», υπογράμμισε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.

Θυμάται με αγάπη τα «ιερά τέρατα» της υποκριτικής τέχνης, Νίκο Ρίζο και Δημήτρη Παπαμιχαήλ και όσους αξιόλογους καλλιτέχνες συνάντησε στην πορεία του.

Ο Δημήτρης Τζουμάκης, ο οποίος δηλώνει «απλά ηθοποιός», συμμετείχε σε πολλές θεατρικές, τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές, εγγράφοντας στην μνήμη του ως σταθμούς τον περίφημο «Συμβολαιογράφο», τα «Λαυρεωτικά», την «Πρόβα νυφικού», τον βραβευμένο «Γιο του φύλακα», την κωμωδία «Αυστηρώς κατάλληλο» και πολλές ακόμη.

Παράλληλα, συνεργάστηκε κατά το παρελθόν με τους επίσης Βολιώτες ηθοποιούς Σπύρο Μαβίδη, Γιάννη Νάπα και Δημήτρη Πανταζή, σε διάφορες παραγωγές, στο ξεκίνημα της καριέρας του.

Στην περίοδο της πανδημίας

Η περίοδος της πανδημίας αποτέλεσε «τροχοπέδη» για τον πολιτισμό και την καλλιτεχνική δημιουργία, με τον Δημήτρη Τζουμάκη να υπογραμμίζει ότι «αντιμετώπισα την πανδημία σαν ένα στοιχείο τελείωσης της σχιζοφρενούς πορείας μέσα σε αυτό τον χώρο, για να επιτευχθεί ένας συγκερασμός της ανθρώπινης ανάγκης και να φανεί ο απάνθρωπος, βάρβαρος καπιταλισμός, ο οποίος στη διαδικασία του έχει μόνο το κέρδος και όχι την αξία της ανθρώπινης ζωής. Αυτό διαπιστώθηκε».

Ο καλλιτέχνης, ο δημιουργός, είναι κατ’ αρχάς «ένας άνθρωπος που λέγεται πολιτικό ον», σύμφωνα με την άποψη που διατυπώνει. Εκφράζοντας την πολιτική του θέση υπογραμμίζει ότι «αξιοποίησα το διάστημα της πανδημίας φορώντας μια μάσκα και λέγοντας στο κράτος ότι η μάσκα δεν μου απαγορεύει να μιλώ για αυτό που προέχει αυτή τη στιγμή και είναι η υγεία των ανθρώπων».

Δίνοντας προτεραιότητα στην υγεία, ψυχική και σωματική, επιλέγει τις συνεργασίες που μιλούν στην ψυχή του και ετοιμάζει παράσταση με τρία μονόπρακτα, με την ελπίδα ότι θα κάνει το όνειρό του πραγματικότητα τον φετινό χειμώνα.

Στον Βόλο τα όνειρά του

Εχοντας ως βάση την Αθήνα και το βλέμμα στην υποκριτική τέχνη, μετρά με ενδιαφέρον την πορεία πενήντα χρόνων στη σκηνή, ενώ υπογραμμίζει ότι «ο καλλιτέχνης είναι πολιτικό όν και δεν εγκαταλείπει ποτέ ό,τι έχει αποθηκεύσει ο νους του, για να το μεταφέρει στη ζωή. Δεν δείχνω ποτέ έναν ήρωα τι κάνει, πως είναι. Αυτός που ενεργεί, είμαι εγώ».

Γνώριμο και οικείο πρόσωπο με μεγάλη αναγνωρισιμότητα, δέχεται με χαρά τις εκφράσεις θαυμασμού του κόσμου. «Οπως είναι οι φίλοι μου, οι αγαπημένοι μου άνθρωποι, έτσι αισθάνομαι και τον κόσμο. Η χαρά μου είναι η επικοινωνία με τον κόσμο», υπογραμμίζει.

Τόπος αγαπημένος ο Βόλος, όπου ζουν οικείοι και συγγενείς, με τον ίδιο να διατηρεί ακατάλυτους δεσμούς, ενώ εύχεται «να γίνει η αγάπη ένας καινούργιος δρόμος, για να βλέπουμε τη ζωή και τα όνειρά μας, να τρυφερεύουν».

Οταν βρίσκεται στην Αθήνα του λείπει η γειτονιά του, το Καπακλί, «οι φίλοι μου, η θάλασσα, και το χαμόγελο των Βολιωτών όταν σερβίρουν ο ένας τον άλλο τσίπουρο και μεζέ», όπως είπε χαρακτηριστικά, ξεδιπλώνοντας νοσταλγικά συναισθήματα και αναμνήσεις από τη γενέτειρά του.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου