Κορυφαία διεθνή διάκριση αποτελεί το βραβείο που έχει θεσμοθετηθεί στη μνήμη της Μαρίας Καλαποθάκη, της πρώτης Ελληνίδας ιατρού, η οποία προσέφερε, σημειωτέον, τις πολύτιμες Ιατρικές υπηρεσίες της στο Βόλο, στη διάρκεια του Ελληνοτουρκικού πολέμου, περιθάλποντας τραυματίες. Το βραβείο που έχει θεσπιστεί στη μνήμη της Δρ. Μαρίας Καλαποθάκη, απονέμεται από την Ελληνική Ιατρική Κοινότητα της Νέας Υόρκης, προκειμένου να βραβευτούν γυναίκες οι οποίες διακρίνονται στο πεδίο της Ιατρικής.
Η βραβευμένη ιατρός προσέφερε τις πολύτιμες υπηρεσίες της όταν ξέσπασε ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897, δημιουργώντας μάλιστα νοσοκομείο στο Βόλο, για την περίθαλψη τραυματιών του πολέμου.
Χάρη στις άοκνες προσπάθειες της Δρ. Μαρίας Καλαποθάκη κατέστη δυνατό για την Ένωση των Ελληνίδων Γυναικών να θέσουν στη διάθεσή του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, ένα τέλεια οργανωμένο νοσοκομείο για την έδρα των εχθροπραξιών στο Βόλο και να προετοιμάσουν ακόμη μια παρόμοια πρωτοβουλία, ως νοσοκομείο βάσης, στην Αθήνα, σύμφωνα με αφιέρωμα του «Εθνικού Κήρυκα». Ο Βόλος στον Παγασητικό κόλπο επελέγη λόγω της ευκολίας της μεταφοράς των τραυματιών στην Αθήνα με νοσοκομειακά πλοία. Το νοσοκομείο που δημιουργήθηκε τη συγκεκριμένη περίοδο στο Βόλο, στεγάστηκε στο οίκημα Ι. Κυριαζή που παραχωρήθηκε δωρεάν. Το προσωπικό αποτελούσαν δυο χειρουργοί του Ερυθρού Σταυρού Μιχ. Καντάς Αγγ. Ευαγγελίδης, η Καλοποθάκη διευθύντρια, και η Κατσίγρα (φοιτήτρια) με 20 διαλεγμένες νοσοκόμες που επιβλέπονταν από δύο εκπαιδευμένες νοσοκόμες Αγγλίδες, τη Rider και την Dunbar.
Η Μαρία Καλοποθάκη ανέλαβε την εκπαίδευση πολλών εθελοντριών νοσοκόμων, με την βοήθεια των τεσσάρων φοιτητριών της Ιατρικής. Η πρώτη γυναίκα ιατρός στην Ελλάδα, παρασημοφορήθηκε από την Βασίλισσα Όλγα για το έργο της και το καλοκαίρι του 1899, έλαβε αργυρό μετάλλιο με σταυρό, ο οποίος είχε ερυθρή ταινία με χαραγμένη την ημερομηνία 1897, σε ειδική τελετή που οργανώθηκε στα ανάκτορα για τις γυναίκες που συμμετείχαν στον ατυχή πόλεμο.
Η Μαρία Καλοποθάκη γεννήθηκε το 1859 στην Αθήνα, πατέρας την ήταν ο Μιχαήλ Καλοποθάκης και μητέρα της η Αμερικανίδα Μάρθα Χούπερ Μπλάκλερ από το Μάρμπλχέντ, της Μασσαχουσσέττης. Μετά τον πρόωρο θάνατο της μητέρας της το 1871, στάλθηκε με τη νεώτερη αδελφή της σε συγγενείς της στην Αμερική, όπου πήγε στο σχολείο για αρκετά χρόνια.
H Μαρία Καλαποθάκη, που έμελλε να αποτελέσει την πρώτη Ελληνίδα γιατρό, έγινε δεκτή στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Παρισιού τον Οκτώβριο του 1886, και για οκτώ χρόνια συμμετείχε επί ίσοις όροις με τους άρρενες φοιτητές στις παραδόσεις, στα εργαστήρια, στο ανατομείο, στους θαλάμους των νοσοκομείων, και στο χειρουργείο, σύμφωνα με τις, όπως αναφέρει η ίδια, «φιλελεύθερες παραδόσεις και τη σωστή αίσθηση του δικαίου της γαλλικής νοοτροπίας».
Η δράση της υπήρξε πολύπλευρη και μάλιστα με δική της πρωτοβουλία δημιουργήθηκε στην Αθήνα μία τάξη Ελληνίδων Διακονισσών, σύμφωνα με το σχέδιο Κάϊζερβέρθ κάνοντας τη νοσηλεία κλίση με μοντέρνες για την εποχή Αγγλοαμερικανικές μεθόδους, ανοίγοντας επί της ουσίας το δρόμο στις γυναίκες να διαπρέψουν στο χώρο της Ιατρικής.
