Ο φόβος του φόβου…

Οι Έλληνες, δείχνει το ευρωβαρόμετρο που δημοσιεύτηκε προχθές, εμπιστεύονται περισσότερο την Κομισιόν για την επίλυση των προβλημάτων της Ελλάδας , παρά την κυβέρνηση τους! Το 42% των ερωτηθέντων λέει ότι την εμπιστεύεται και μάλιστα πιο πολύ από ότι την κυβέρνηση. Εμπιστοσύνη στη Βουλή δηλώνει το 23% των ερωτηθέντων και στην κυβέρνηση το 25%. Πρόκειται για την επιτομή της ήττας του πολιτικού συστήματος και του προσωπικού του, σε μια στιγμή που καλείται να βελτιώσει την μοίρα της χώρας, να εξασφαλίσει και να διασφαλίσει την κοινωνική συνοχή και κυρίως να πείσει … Αλλά οι πολίτες δεν πείθονται όπως καταδεικνύουν και οι δείκτες της αναξιοπιστίας. Γαλουχημένοι για δεκαετίες σ ένα περιβάλλον άρρητης συναλλαγής με το συστήματος, ξέρουν καλά ότι ικανή και αναγκαία συνθήκη επιβίωσης είναι τα «στραβά μάτια» για τις ανεπάρκειες του κράτους, με αντάλλαγμα την ανοχή του αν όχι και την ανεπισήμως επίσημη συγκάλυψη της ανομίας του πολίτη . Σε μια διαρκή σχέση αμοιβαίας εξαγοράς, η κοινωνία περιχαρακώθηκε, καθηλώθηκε και τώρα που συνειδητοποιεί το αδιέξοδο, αδυνατεί να εκφράσει συντεταγμένα… Ξέρει καλά ότι πέντε οικογένειες ή πέντε παρέες καθορίζουν τα πάντα σ ‘ αυτή τη χώρα και το πολιτικό προσωπικό απλώς παρακολουθεί και ακολουθεί…
Ξέρει καλά και τις ανεπάρκειες της ευρωπαϊκής ηγεσίας που πιάστηκε στον ύπνο από την οικονομική κρίση αλλά και τις «λομπίστικες» τακτικές της. Δεν έπεσε από τα σύννεφα η Κομισιόν όταν ανακάλυψε τις ελληνικές αλχημείες περί τα δημοσιονομικά. Ομως για λόγους πολίτικης σκοπιμότητας, πολιτικών ισορροπιών κ.λ.π. έκλεινε αρκετές φορές τα μάτια απέναντι σε φαινόμενα αναξιοπιστίας, όπως η δημιουργική λογιστική Χριστοδουλάκη για να μην ξεχνιόμαστε μέχρι τα μαγειρέματα Αλογοσκούφη…
Αυτό το άθλιο δικομματικό σύστημα με την ανοχή και της Αριστεράς που όπου δεν έγινε καθεστωτική ,έγινε κουρελού, διαμόρφωσε τη συστημική διαφθορά, τη συστηματική ανικανότητα, την ανεξέλεγκτη κατασπατάληση πόρων και το τριτοκοσμικό μοντέλο ανάπτυξης, χωρίς ακόμη να είναι σε θέση να επεξεργαστεί ένα βιώσιμο και δίκαιο πρόγραμμα. Η κυβέρνηση Παπανδρέου με κύριο χαρακτηριστικό την απειρία, αδυνατεί όμως να τη συναισθανθεί… Δεν είναι κακό να είναι κάνεις άπειρος, το κακό είναι να μην έχει συναίσθηση της απειρίας του και να νομίζει ότι χτίζει, ενώ γκρεμίζει … Αλλά ας μην απορούν κιόλας όταν ο κόσμος προστρέχει στο μικρότερο κακό, όπως θεωρεί την Κομισιόν. Και όσο δεν θα διαφαίνονται διέξοδοι, όσο τα πειράματα θα βαφτίζονται εναλλακτικές ιδέες και λύσεις, όσο ο ερασιτεχνισμός θα προβάλλεται ως νέα πρόταση, τόσο τα ευρωβαρόμετρα θα βγάζουν φόβο. Τα χειρότερα τώρα έρχονται λέει το 75% των Ελλήνων, ενώ οι Ευρωπαίοι πιστεύουν ότι η κρίση πλέον «φεύγει». Και τι πιο επίφοβο από μια φοβισμένη κοινωνία…