Ο πρόεδρος του ιδρύματος μιλά στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ με αφορμή τη λήξη της θητείας του και υπογραμμίζει ότι θα παραμείνει εθελοντής
Στα βήματα, τους στόχους και τις προσπάθειες έξι και πλέον ετών αναφέρεται ο πρόεδρος του Γηροκομείου Βόλου Παύλος Πάνος, ανατρέχοντας στη θητεία του, που ολοκληρώνεται στις 10 Ιουλίου. Οπως αποκαλύπτει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, δεν θα είναι εκ νέου υποψήφιος, ενώ υπογραμμίζει ότι θα παραμείνει πάντα εθελοντής, στο πλευρό του ιδρύματος. Αναλύοντας τις προσπάθειες, που αναπτύχθηκαν στη διάρκεια της θητείας του, υπογραμμίζει ότι έγινε τιτάνιος αγώνας για να παραμείνει στις επάλξεις το ίδρυμα και να διασφαλιστεί το εργασιακό μέλλον του προσωπικού. «Είναι δύσκολο πλέον να βγει από την πορεία του» είπε ο πρόεδρος, ενώ υπογράμμισε ότι «η μιζέρια και η κακία, που έχουν εκφράσει ορισμένοι, είναι πολύ μικρές μπροστά στη χαρά και την ευτυχία, που παίρνουμε από τους ηλικιωμένους».
Συνέντευξη στη ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Ιδιαίτερη σημασία έχει η εθελοντική προσφορά, όταν απευθύνεται σε ηλικιωμένους;
Η πιο μεγάλη προσφορά απευθύνεται στον ηλικιωμένο, γιατί ο ηλικιωμένος βρίσκεται στη δύση της ζωής του, ανήμπορος να αντεπεξέλθει πάρα πολλές φορές στα προβλήματά του. Ενα μικρό παιδί, ακόμη και μόνο του να είναι, θα βρει τον δρόμο του, όσο περίεργο κι αν ακούγεται, γιατί έχει τη ζωή μπροστά του. Ο ηλικιωμένος, που είναι στη δύση της ζωής του, είναι σημαντικό να βρίσκεται σε προστατευμένο περιβάλλον.
Ποιοι ήταν οι στόχοι, που θέσατε ευθύς εξαρχής αναλαμβάνοντας καθήκοντα ως πρόεδρος του Γηροκομείου Βόλου;
Θέσαμε τρεις στόχους, προκειμένου να καταστεί βιώσιμο το Γηροκομείο, να αναπτυχθούν δράσεις εξωστρέφειας και να αξιοποιηθεί η περιουσία του ιδρύματος, ώστε να έρθουν περισσότεροι ηλικιωμένοι, που έφτασαν πλέον τους 130. Παράλληλα, ανακαινίσαμε περισσότερα από 35 ακίνητα την τελευταία εξαετία, τα οποία νοικιάσαμε και ορισμένα εξ αυτών, που ήταν δύσκολο να αξιοποιηθούν, είτε τα δώσαμε αντιπαροχή, είτε τα πουλήσαμε, για να αυξηθούν τα έσοδα του ιδρύματος. Το τρίτο σημείο και εξίσου σημαντικό ήταν να αλλάξουμε τη γνώμη του κόσμου, του Βολιώτη για το Γηροκομείο.
Είναι ένας ζωντανός οργανισμός, που δέχεται συνέχεια ηλικιωμένους, άπορους ηλικιωμένους, μοναχικά άτομα που δεν έχουν κανένα στην ζωή. Ολοι πλέον έχουν τη φροντίδα του φορέα, του Γηροκομείου. Αυτά τα τρία έπρεπε να κάνουμε και σε αυτούς τους τρεις άξονες θεωρώ ότι καταφέραμε στα έξι χρόνια της θητείας μας να μηδενίσουμε τα προβλήματα, διασφαλίζοντας τη βιωσιμότητα του ιδρύματος και αναβαθμίζοντας την περιουσία του, ενώ ενισχύσαμε τους δεσμούς επικοινωνίας με την τοπική κοινωνία.
Σε ποιο βαθμό θεωρείτε ότι έχει επιτευχθεί ο στόχος;
Οταν αναλάβαμε δράση ως διοικητικό συμβούλιο, βρήκαμε συσσωρευμένες οφειλές παλαιότερων ετών, που ξεπερνούσαν τα 3,5 εκατομμύρια ευρώ. Εχουμε καλύψει το σύνολο, σχεδόν, του ποσού σε όλα αυτά τα έτη και έχει μείνει θεωρητικά μόνο μια «πληγή», που είναι το ΙΚΑ που έχει ρυθμιστεί και έχουμε ακόμη 108 δόσεις. Αποπληρώνονται σταδιακά οι παλιές οφειλές. Η μοναδική πληγή που έχει μείνει μέχρι να τελειώσει η δική μας θητεία στις 10 Ιουλίου θα είναι μόνο το ΙΚΑ. Χρωστάμε λίγα χρήματα ακόμη στο προσωπικό, τα οποία θα καταβληθούν στο επόμενο διάστημα και όλοι οι προμηθευτές θα έχουν εξοφληθεί μέχρι τις 10 Ιουλίου, που ολοκληρώνεται η θητεία μας.
Η τοπική κοινωνία έχει αντιληφθεί, πιστεύετε, το έργο που γίνεται στο Γηροκομείο και τις προσπάθειες που καταβάλλουν εργαζόμενοι και διοίκηση;
Παρά το γεγονός ότι κάποιοι προσπάθησαν τα δύο προηγούμενα χρόνια να θολώσουν τα νερά, ως προς το έργο του ιδρύματος και στο πόσο αξιόλογη δουλειά γίνεται από όλους μας και ειδικότερα τα πρώτα τέσσερα χρόνια, δεν τα κατάφεραν. Η κοινωνία έγινε μια αγκαλιά για το Γηροκομείο. Σε οποιαδήποτε στιγμή ζητήθηκε ήταν κοντά μας. Βλέπουμε ανθρώπους στη μέση του δρόμου να μας σφίγγουν χέρι, γιατί έμεινε ανοιχτό και όρθιο το Γηροκομείο. Σε αυτό το σημείο πρέπει να υπογραμμίσω ότι ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ βρίσκεται πάντα δίπλα μας και νιώθω την ανάγκη να εκφράσω θερμές ευχαριστίες για τη διαρκή και ουσιαστική στήριξη στο ίδρυμα.
Δεν έλειψαν, ωστόσο, οι δυσκολίες, όπως η περίοδος της πανδημίας, που έφερε τα Γηροκομεία και την ασφάλεια των ηλικιωμένων στο προσκήνιο…
Ηταν ένα στοίχημα που κερδήθηκε κατά το ήμισυ, γιατί δεν το έχουμε περάσει όλο αυτό και συνεχίζουμε. Ηταν ένα στοίχημα για μας να τηρήσουμε τους κανόνες και να πειθαρχήσουμε στους νόμους. Δεν σας κρύβω ότι ήμασταν πιο γρήγοροι από την πολιτεία. Μπήκαμε σε καραντίνα με δική μας πρωτοβουλία, δώδεκα μέρες πριν δοθούν τα μέτρα. Δεν υπήρχε επισκεπτήριο, υπήρχαν πολύ αυστηρά μέτρα, το προσωπικό τηρούσε τα μέτρα και συνεχίζουμε να τα τηρούμε, για την ασφάλεια των ηλικιωμένων και βεβαίως του προσωπικού.
Εισαγωγές ηλικιωμένων ξεκίνησαν την 1η Ιουνίου, ενώ τηρούνται όλα τα αυστηρά μέτρα που συστήνει ο ΕΟΔΥ και μάλιστα ακόμη και πιο αυστηρά. Τηρείται η καραντίνα με δύο ηλικιωμένους ανά πτέρυγα, το τηρούμε ευλαβικά και προσπαθούμε να είμαστε τυπικοί σε ό,τι μας έχουν υποδείξει. Δεν υπάρχει ακόμη επισκεπτήριο στο ίδρυμα και είναι πάρα πολύ δύσκολο για οικείους και συγγενείς, το αντιλαμβανόμαστε, αλλά πρέπει να τηρήσουμε τα μέτρα, για να είμαστε εντάξει με όλους τους ηλικιωμένους.
Η καθημερινή επικοινωνία με άτομα της τρίτης ηλικίας κρύβει στιγμές συγκίνησης;
Ακόμη και σε αυτές τις δύσκολες μέρες δεν σταματήσαμε να κάνουμε δράσεις για να είναι όλοι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι. Δημιουργήθηκαν μικρές ομάδες με τραγούδι, χαρά, αφηγήσεις, ανάγνωση βιβλίων από το προσωπικό, ήταν πάρα πολύ συγκινητικό. Ολοι είχαν να πουν και από μια ιστορία, όλοι είχαν να αφηγηθούν βιώματά τους. Ηταν πάρα πολύ συγκινητικό.
Πώς αντιμετωπίζετε τα δύσκολα, το αίσθημα της απογοήτευσης, τις αρνητικές κριτικές και τα επικριτικά, ενίοτε, σχόλια;
Είναι τόση μεγάλη η ευλογία που παίρνουμε από τους ηλικιωμένους, που όλα τα άλλα, η μιζέρια και η κακία που έχουν εκφράσει ορισμένοι, είναι πολύ μικρά μπροστά στη χαρά και την ευτυχία που παίρνουμε από τους ηλικιωμένους και από τους συνεργάτες μου στο ίδρυμα, τους εργαζόμενους που είχαν χάσει σχεδόν τη δουλειά τους. Δεκατρείς μήνες ήταν απλήρωτοι. Πίστεψαν σε εμάς, πίστεψαν σε μένα και δόξα τω Θεώ τα καταφέραμε όλοι μαζί. Είναι τόση μεγάλη η χαρά και τόση μεγάλη η ευλογία, που είναι μικρή όλη η γκρίνια που προέκυψε από δύο – τρία άτομα. Είναι πολύ μικρή μπροστά σε αυτή την ευτυχία που ζούμε.
Πώς προσπερνάτε τη στιγμιαία απογοήτευση;
Σκέφτομαι τα χαμόγελα, τα κλάματα, τη χαρά και την αγάπη των ηλικιωμένων και ξεπερνιούνται όλα.
Ποιο είναι το όραμα και ο στόχος σας για την επόμενη μέρα, το μέλλον του ιδρύματος;
Η λήξη της θητείας σας στις 10 Ιουλίου σηματοδοτεί το κλείσιμο ενός κύκλου ή μια νέα πορεία; Δεν μπορώ να είμαι στο τιμόνι του Γηροκομείου πλέον. Πρέπει να σας θυμίσω ότι το Γηροκομείο ήταν το τρίτο μου παιδί. Εχω δύο παιδάκια 9 και 8 ετών και βρίσκομαι στο τιμόνι του Γηροκομείου 6,5 χρόνια. Κατά συνέπεια, μεγάλωσε μαζί με τα παιδιά μου όλη αυτή η διαδικασία. Εδωσα πάρα πολύ χρόνο, έχω κλέψει πολύ χρόνο και από τα παιδιά μου και από τη σύντροφό μου. Είναι καιρός να αφιερωθώ σε αυτούς πλέον.
Είναι, δηλαδή, απόφαση ειλημμένη να μη συνεχίσετε τη θητεία σας ως πρόεδρος του Γηροκομείου;
Δεν θα ηγηθώ της προσπάθειας, αλλά θα βρίσκομαι δίπλα σε όποιον αναλάβει το τιμόνι, όσο καιρό χρειαστεί για να πάρει τα βήματά του. Να σας θυμίσω ότι το Γηροκομείο δεν μπορεί να φοβηθεί πλέον κάποιον κακόβουλο ή κάποια κακή διαχείριση, διότι έχουν τροποποιηθεί οι εσωτερικοί κανονισμοί, έχουν μπει δικλίδες ασφαλείας, όλα γίνονται ηλεκτρονικά, δεν μπορεί να γίνει τίποτα στραβό πλέον στο ίδρυμα. Θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο πλέον να βγάλει κάποιος από τη ρότα του το καράβι που λέγεται Γηροκομείο. Είμαι εθελοντής και θα παραμείνω εθελοντής στο ίδρυμα για πάντα. Δεν θα είμαι ξανά υποψήφιος για το ΔΣ. Αν οριστώ από το Φιλανθρωπικό Σωματείο, θα λειτουργήσω βοηθητικά, για να πάρουν τα βήματά τους αυτοί που θα μπουν μπροστά, για να βοηθήσω στη μετάβαση στην επόμενη μέρα.
