ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
Ο κόσμος έχει τρομερή δυσκολία να πληρώσει τους λογαριασμούς του νερού, λέει ο Γενικός Διευθυντής της ΔΕΥΑΜΒ. Βιώνουμε, λέει, καθημερινά τη δυστυχία και την πλήρη οικονομική αδυναμία στην οποία έχουν περιέλθει πολλοί συμπολίτες μας.
Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Κι αυτό γιατί τα πραγματικά στοιχεία της πολιτικής Σκοτινιώτη στο Δήμο Βόλου δεν είναι τα άτομα και οι ζωτικές τους ανάγκες, ούτε αναγνωρίσιμες ατομικές ομάδες, αλλά συντονισμένες ολότητες που εμφανίζονται με δύο μορφές: Πρώτον, ως μηχανισμός αναπαραγωγής της τοπικής εξουσίας και, δεύτερον, ως λαός που ψηφίζει, πληρώνει και υπηρετεί το μηχανισμό τούτο. Τα μέλη της πρώτης ολότητας κύριο στόχο έχουν όχι το συμφέρον του δήμου και των δημοτών αλλά την επανακατάληψη της τοπικής εξουσίας. Η δεύτερη ολότητα, ο λαός, είναι άξια μόνο φενακισμού και πολιτικής εκμετάλλευσης από την πρώτη.
Οποιος μέχρι τώρα εξουσίαζε αυτόν τον μηχανισμό, ή τουλάχιστον ήλεγχε τις καίριες θέσεις του, εξουσίαζε το λαό και μάλιστα μ’ έναν τρόπο σαν η εξουσία του να πήγαζε από την απόλυτη αλήθεια των απόψεών του. Σε καμιά περίπτωση δεν έπρεπε να εμφανιστεί η εξουσία του ως το τεχνικό αποτέλεσμα του μηχανισμού ελέγχου της βολιώτικης κοινωνίας. Όταν ο δήμαρχος Βόλου ισχυρίζεται ότι η πολιτική του είναι η μόνη σωστή, σε αυτή τη λογική υπακούει. Όταν κατακεραυνώνει όσους του ασκούν κριτική, τη λειτουργία του εξουσιαστικού μηχανισμού θέλει να αποκρύψει, μια λειτουργία που είναι τεχνικοδιοικητική, συνδέει δηλαδή μεταξύ τους τις διάφορες ομάδες του βολιώτικου εξουσιαστικού μηχανισμού -πολιτικές, οικονομικές, υπαλληλικές- σε ένα συλλογικό σώμα που εκπροσωπεί το σύνολο του μηχανισμού και το οποίο αναπαράγεται στην τοπική ηγεσία τις τελευταίες δεκαετίες αδιαλείπτως.
Ενα παράδειγμα της αδιαφορίας με την οποία αντιμετωπίζει ο βολιώτικος εξουσιαστικός μηχανισμός τις ζωτικές ανάγκες των πολιτών του Βόλου είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει την αντικειμενική αδυναμία ορισμένων εξ αυτών να πληρώσουν το λογαριασμό του νερού. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα η αδιαφορία αυτή, και η κοινωνική αναλγησία την οποία υποκρύπτει, εκφράζεται από την πολιτική των υψηλών τιμολογίων της ΔΕΥΑΜΒ και εδράζεται στη γενική αντίληψη του εξουσιαστικού μηχανισμού ότι ο λαός του Βόλου είναι αντικείμενο της διοίκησης του Δήμου, έστω κι αν ως «κυρίαρχος» έχει αναθέσει στο μηχανισμό την εκπροσώπησή του και τον «ελέγχει» δημοκρατικά. Σημείο που φανερώνει τούτη την αντίληψη είναι η σφοδρή επίθεση του δημάρχου σε όσους υποδεικνύουν την ύπαρξη και λειτουργία του τεχνικοδιοικητικού αυτού μηχανισμού, αμφισβητώντας παράλληλα ότι αποτελεί έκφραση των πολιτών του Βόλου, δεδομένου ότι αναπαράγει αποκλειστικά τα δικά του συμφέροντα και δεν προωθεί τα συμφέροντα της βολιώτικης κοινωνίας. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα η πολιτική Σκοτινιώτη υποτάσσει την ικανοποίηση της ζωτικής ανάγκης των πολιτών για νερό στις ανάγκες του εξουσιαστικού μηχανισμού για έσοδα, παροχετεύοντας τις δυνατότητες του Δήμου Βόλου για ικανοποίηση ζωτικών αναγκών των πραγματικά αδύναμων πολιτών στην παραγωγή προεκλογικού έργου. Γενικά, τούτη η πολιτική καθορίζεται από τα συμφέροντα του εξουσιαστικού μηχανισμού και τα συμφέροντα αυτά καθορίζουν τις ανάγκες των Βολιωτών, τους τρόπους και τα όρια της ικανοποίησής τους.
