Αρχισαν να τελούνται λειτουργίες στον Αγιο Ταξιάρχη στην Πάλτση
Παίρνει ζωή το ιστορικό μοναστήρι του Αγίου Ταξιάρχη στην Πάλτση, που αποτελούσε τόπο προσκυνήματος για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Το «μπαλκόνι του Αιγαίου», όπως το ονόμασε ο κορυφαίος Σκιαθίτης διηγηματογράφος, ζωντανεύει με τακτικές θείες λειτουργίες, ενώ καταβάλλονται προσπάθειες, προκειμένου να ανακτήσει την παλιά του όψη, και να αναβιώσει η μοναστική κοινότητα.
Το μοναστήρι, που ανάγεται στο 1707, άρχισε να ζωντανεύει χάρη στην πίστη του π. Δημητρίου και της μοναχής Φεβρωνίας, αλλά και την στήριξη των κατοίκων της περιοχής, που νιώθουν ευγνώμονες για τις εξελίξεις.
Έναν αιώνα μετά την λειτουργία του ως μοναστήρι, ο Αγιος Ταξιάρχης στην Πάλτση υποδέχεται προσκυνητές, που συμμετέχουν με κατάνυξη στις λειτουργίες που τελούνται, αρχής γενομένης από την εορτή της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου. Το μοναστήρι, σημειωτέον, λειτουργούσε μέχρι πρότινος δύο φορές το χρόνο, στην πανήγυρη του «Εν χώναις» θαύματος στις 5 και 6 Σεπτεμβρίου και στις 8 Νοεμβρίου, ενώ αποτελούσε αίτημα ετών η επαναλειτουργία του σε τακτική βάση.
Τα συναισθήματα χαράς που νιώθουν οι κάτοικοι της Πάλτσης και της γύρω περιοχής, μεταφέρει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ η Ευαγγελία Διανελλάκη, μέλος της εκκλησιαστικής επιτροπής, υπογραμμίζοντας ότι «ήταν αίτημα ετών να ζωντανέψει και πάλι το μοναστήρι. Ο π. Δημήτριος, ο οποίος είναι εφημέριος στον Πλατανιά, θα εξυπηρετεί και το μοναστήρι στην Πάλτση».
Στην περιοχή έχουν επισημανθεί κατάλοιπα παλαιοχριστιανικών χρόνων και άλλα ίχνη από την εποχή του Μεσαίωνα, κοντά στην περιοχή της Μονής των Ταξιαρχών (1776), έργο του πρωταρματολού του Πηλίου Στέργιου Μπασδέκη.
Πολύτιμη παρακαταθήκη για τους ντόπιους το συγκεκριμένο μοναστήρι, που έχει περάσει στην αθανασία μέσα από τις μνήμες των προγενέστερων και τα κείμενα του Παπαδιαμάντη.
Την περίοδο 43 – 44 λειτούργησε, σημειωτέον, ως σχολείο και υπήρχε δάσκαλος, σύμφωνα με μαρτυρίες προγενέστερων, που μάθαινε γράμματα στα παιδιά.
Παράλληλος στόχος των κατοίκων της περιοχής και όσων έχουν συνδέσει μνήμες ζωής με το συγκεκριμένο μοναστήρι, είναι να ζωντανέψουν τα κελιά και ο περιβάλλοντας χώρος, προκειμένου να ανακτήσουν την παλιά τους όψη. «Χρειάζεται βοήθεια από τον κόσμο για την αποπεράτωση των κελιών και ευρύτερη στήριξη για να υλοποιηθεί ο στόχος», τονίζει η κ. Διανελλάκη.
ΓΛ. ΥΔΡ.
