Με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Κατά των Ναρκωτικών, προχθές Πέμπτη, ο Δημοκρατικός Σύλλογος Γυναικών Ν. Μαγνησίας πραγματοποίησε εκδήλωση στις 8.00 μμ στο πάρκο δίπλα από την ΕΡΑ Βόλου.
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης δεκάδες μικροί φίλοι του Συλλόγου, παιδιά ηλικίας 5-12 χρόνων απασχολήθηκαν από φοιτήτριες του παιδαγωγικού τμήματος του πανεπιστημίου Θεσσαλίας με δρώμενα και παιδαγωγικά παιχνίδια και τέλος ζωγράφισαν μέχρι αργά το βράδυ με θέματα: Στηρίζομαι στα πόδια μου. Μαθαίνω πού λέω ναι και πού όχι. Εχω φίλους που τους αγαπώ και μ’ αγαπάνε. Μπορώ να τα καταφέρω με τις δικές μου δυνάμεις. Εχω όνειρα για τη ζωή μου. Πράγματα που με κάνουν χαρούμενο-η.
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης έγιναν συζητήσεις με πολλούς γονείς και μοιράστηκαν ανακοινώσεις με τίτλο «Ναρκωτικά – Ενα διαρκές έγκλημα που παραμένει», στις οποίες αναφέρονταν τα εξής:
«Η Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών (26/6) βρίσκει την τοξικοεξάρτηση στην Ελλάδα σε ραγδαία επιδείνωση. Οι κυβερνήσεις, που επιχειρούν να «διαχειριστούν» την κρίση προς όφελος των μονοπωλιακών κερδών και σε βάρος των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων, προωθούν τη «διαχείριση» και του συγκεκριμένου προβλήματοςστα μέτρα των δικών τους συμφερόντων.
Πριμοδοτούν προγράμματα υποκατάστασης, ενώ υποχρηματοδοτούν τα «στεγνά» προγράμματα, των οποίων η αποτελεσματικότητα είναι αποδεδειγμένη. Πλήρως υποσκελισμένη είναι και η ανάπτυξη των προγραμμάτων πρόληψης.
Ομως, η υποκατάσταση, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί θεραπεία! Με τη συντήρηση -ουσιαστικά- της τοξικοεξάρτησης, αποσκοπούν στο να υπάρχει μια ακόμα μορφή κοινωνικού ελέγχου.
Την ίδια στιγμή, ενώ οι υπάρχουσες δομές χαρίζονται σε ιδιώτες, οι λαϊκές οικογένειες και ειδικά οι γυναίκες που, λόγω της διπλής καταπίεσής τους, επιφορτίζονται με το κύριο βάρος της οικογενειακής φροντίδας, βυθίζονται στην απελπισία, ανήμπορες ν’ αντιμετωπίσουν με επάρκεια το τεράστιο πρόβλημα των εξαρτημένων παιδιών τους.
Ο δημοκρατικός σύλλογος γυναικών καλεί όλες τις γυναίκες του καθημερινού μόχθου να εντείνουν τον αγώνα τους ενάντια σε όλα ανεξαιρέτως τα ναρκωτικά, διεκδικώντας θεραπεία και όχι υποκατάσταση, πολιτική μείωσης της ζήτησης και όχι μείωσης της βλάβης.
Ούτε στιγμή δεν θα υποστείλουμε τη σημαία αυτού του αγώνα. Είναι αγώνας για τη ζωή των παιδιών μας!».
