ΤΟΠΙΚΑ

80χρονη Βολιώτισσα στα βήματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου

80χρονη-βολιώτισσα-στα-βήματα-του-μεγάλ-427105

Η Ανθούλα Ελευθερίου – Ντελέε είναι μάνα για τα φτωχά παιδιά όλου του κόσμου ~ Στηρίζει δεκάδες παιδιά, ταξίδεψε στα βάθη της Ινδίας στη μικρή Ελλάδα του Χιμάλ Πραντές την οποία παρουσιάζει μέσω του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ

Εμπειρία ζωής είναι κάθε ταξίδι στη μακρινή Ινδία, αλλά και κάθε γωνιά της γης για τη δραστήρια Βολιώτισσα Ανθούλα Ελευθερίου – Ντελέε, η οποία δε δίστασε να διασχίσει κακοτράχαλα μονοπάτια, περπατώντας ώρες ολόκληρες, προκειμένου να ακολουθήσει τα βήματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη Βολιώτισσα, η οποία τείνει με περισσή γενναιοδωρία χέρι βοήθειας σε δεκάδες άπορα παιδιά του πλανήτη, έχει κατ’ επανάληψη επισκεφτεί την Ινδία, όπου ανακάλυψε ένα θησαυρό, «κρυμμένο» σε ύψος 3.000 μέτρων. Ανακάλυψε μια άλλη Ελλάδα στα πρόσωπα των κατοίκων του χωριού Μαλάνα, που βρίσκεται στο Χιμάλ Πραντές, πάνω σε πανύψηλα βουνά, στην καρδιά της Ινδίας. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται ανήκουν στο ζεύγος Ελευθερίου-Ντελέε.

Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ

Εικόνες μυστηρίου και ανείπωτης ομορφιάς ξεδιπλώνονται με λόγο και εικόνα, για πρώτη φορά, μέσω του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ, αναδεικνύοντας στοιχεία της «μικρής Ελλάδας» που ελάχιστοι γνωρίζουν.

«Είχα επισκεφθεί πάρα πολλές φορές ην Ινδία και το Πακιστάν, διότι ήμουν ξεναγός, συγκεκριμένα αρχηγός γκρουπ και συνεργαζόμουν με ταξιδιωτικό πρακτορείο του Παρισιού. Από μικρή λάτρευα την Ινδία και από τα σχολικά βιβλία και αργότερα από τα Πανεπιστημιακά διαβάσματα, ήξερα ότι ο Αλέξανδρος πήγε εκεί και γι’ αυτό το λόγο θέλησα να την επισκεφθώ» αναφέρει η κ. Ελευθερίου – Ντελέε, ανατρέχοντας στην αφετηρία μιας συγκλονιστικής περιήγησης.

Εκτοτε, τα τριάντα τελευταία χρόνια, έχει πραγματοποιήσει πολλά ταξίδια, έχοντας πάντα το βλέμμα στραμμένο στον κάθε τόπο, την ιστορία του, μα πάνω απ’ όλα στα παιδιά.

«Βρήκα πολλά παιδιά με το όνομα Ισκαντέρ, δηλαδή Αλέξανδρος, στο Πακιστάν και άρχισα να ψάχνω, αναζητώντας τι υπάρχει μετά τον Αλέξανδρο. Πήγαμε ψηλά στα Ιμαλάια, περάσαμε τον Ινδό στα 3.000 μέτρα και λέω «Αλέξανδρε θα ξανάρθω» αφηγείται η 80χρονη Βολιώτισσα.

Η σκέψη αυτή την οδήγησε, μαζί με το σύζυγό της Ζαν-Μαρί σε μια γενναία ανάβαση διάρκειας δέκα ωρών, στο Χιμασάλ Πραντές, όπου με έκπληξη διαπίστωσε ότι η μνήμη και το όνομα του Αλεξάνδρου, παραμένουν ζωντανά.

Σε ένα απομακρυσμένο χωριό, σε ένα μαγαζάκι που πουλούσε ποτά, ουίσκι και κρασί, ορθώνονταν αγέρωχος ο Αλέξανδρος και μια επιγραφή που έλεγε «με αυτό το ουίσκι γίνεσαι τόσο τρομερός όσο και ο Αλέξανδρος». Τα ενδιαφέροντα στοιχεία που συνέλλεξε από την πολυετή περιήγηση στα χνάρια της ιστορίας και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, την οδήγησαν στην καρδιά της Ινδίας, σε ένα απομακρυσμένο χωριό, που έχει τη δική του γλώσσα, τη δική του θρησκεία και το κυριότερο, είναι ευδιάκριτο παντού το Ελληνικό στοιχείο.

«Κατά τύχη διάβασα ένα άρθρο που αναφέρονταν σε «Μια μικρή Ελλάδα στο Χιμασάλ Πραντές» γυρίζοντας με το αεροπλάνο από την Ινδία και λέω στο σύζυγό μου» του χρόνου επιστρέφουμε» θυμάται η κ. Ανθούλα, ανατρέχοντας στη στιγμή που γεννήθηκε η επιθυμία να γνωρίσει από κοντά έναν πολιτισμό που αντέχει στο πέρασμα του χρόνου.

Ενας διαφορετικός κόσμος

«Κάναμε μια εκστρατεία, όπως ο Αλέξανδρος, γιατί ανεβήκαμε σε ύψος 3.000 μέτρων, περπατώντας δέκα ώρες και βρεθήκαμε στο χωριό Μαλάνα, όπου οι κάτοικοι δεν είναι ούτε Ινδοί, ούτε Θηβετιανοί, ούτε Μογγόλοι, παρά το γεγονός ότι βρίσκεται πολύ κοντά στα σύνορα με το Θηβέτ. Μιλούν τη δική τους γλώσσα, έχουν τη δική τους θρησκεία και δεν έχουν καμία επαφή με τον εξωτερικό κόσμο. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν τα δικά τους έθιμα και δεν επιτρέπεται να τους αγγίξεις. Για να δώσω καραμέλα σε ένα παιδί, έπρεπε να την αφήσω σε μια πετρούλα, χωρίς να την αγγίξω με τα χέρια μου. Δεν επιτρέπονταν να αγγίξει κανείς ούτε άνθρωπο, ούτε ζώο, ούτε πέτρα, εκτός από ένα μικρό δρόμο στη μέση του χωριού, όπου μπορούσες να κυκλοφορήσεις και να πάρεις φωτογραφίες» αναφέρει η ίδια.

Παντού, σε κάθε γωνιά του συγκεκριμένου χωριού, κυριαρχεί το ξύλο, αλλά το στοιχείο που είναι ξεχωριστό σε σύγκριση με άλλα αντίστοιχα χωριά, είναι ο γλυπτικός διάκοσμος των ναών και τα έντονα Ελληνιστικά στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν. Η δραστήρια Βολιώτισσα απαθανάτισε με το φωτογραφικό της φακό αναπαραστάσεις με ελέφαντες και στρατιές πολεμιστών, οι οποίοι φορούν τον κοντό Μακεδονικό χιτώνα.

«Προσπάθησα να δω που υπάρχουν ίχνη του Αλεξάνδρου κι αυτά που βρήκα, είναι ίσως τα πιο ζωντανά» επισημαίνει η ίδια, υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι εμβάθυνε στις ιστορικές καταβολές του συγκεκριμένου χωριού, μελετώντας πολύ προσεκτικά τα σημαντικά τεκμήρια που συνάντησε στη διάρκεια της περιήγησής της.

Κατόπιν πήγε στα Γκάνταρα, για να δει τι απέμεινε από τα Τάξυλα, την αρχαία πόλη όπου ο Αλέξανδρος συνομίλησε με τους γυμνοσοφιστές, όπως αναφέρουν οι ιστορικές πηγές κι από κει θέλησε να συνεχίσει το ταξίδι μέχρι το Κάϊμπερ Πας, το σημείο απ’ όπου περνούσαν οι στρατιές που έρχονταν από το Αφγανιστάν με κατεύθυνση προς την Ινδία. Εφτασε μέχρι την πύλη του Πακιστάν με το Αφγανιστάν και αποτύπωσε φωτογραφικά την περιοχή, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα δύο αξιωματούχων του στρατού, διότι «έξω από την πύλη αυτή, ήταν τα σκληρά σύνορα, όπου υπήρχαν στρατόπεδα» αναφέρει η ίδια.

Στο Ινδικό Κασμίρ επισκέφθηκε το Μουσείο και διαπίστωσε ότι μεταξύ των εκθεμάτων υπάρχουν πολυάριθμα νομίσματα της Ελληνιστικής περιόδου, ένα ακόμη σημαντικό τεκμήριο της παρουσίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Κοντά στα παιδιά

Σε κάθε ταξίδι, η κ. Ελευθερίου γνώρισε πολλά παιδιά, ενώ πάνω στα Ιμαλάια είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με δεκάδες παιδάκια, βοηθώντας όσα είχαν ανάγκη. «Ανακάλυψα μια περιοχή που ήταν στην άλλη πλευρά του Ινδού, αλλά ακριβώς απέναντι στα χωριά που είχε δημιουργήσει ο Αλέξανδρος. Ηταν πέντε χωριά, τα οποία έπρεπε να έχεις ειδική άδεια για να τα επισκεφθείς. Πήγα με το σύζυγό μου και μια βουδίστρια ξεναγό. Βρήκαμε ένα χωριό πάμφτωχο με δεκάδες παιδάκια σε άσχημη κατάσταση. Στην ίδια περιοχή γνωρίσαμε μια οικογένεια με τρία παιδάκια που τα βοηθήσαμε οικονομικά προκειμένου να παν στο σχολείο. Η οικογένεια μένει στην Νταράμσαλα, και τους επισκεφθήκαμε αρκετές φορές για να δούμε τα παιδιά, τα εγγόνια μας» αναφέρει με συγκίνηση η κ. Ντελέε – Ελευθερίου, η οποία υπογραμμίζει παράλληλα ότι η μητέρα των παιδιών την αποκαλεί «μαμά».

«Αυτά είναι τα παιδιά μας του Θηβέτ, από τη Νταράμσαλα, αλλά έχουμε δημιουργήσει κι ένα μεγάλο σχολείο στο Δελχί, όπου φοιτούν πολλά φτωχά παιδάκια που ζουν στην τενεκεδούπολη» συνεχίζεται η αφήγηση.

Η μεγάλη αγκαλιά της 80χρονης Βολιώτισσας είναι πάντα ανοιχτή για τα παιδάκια όλου του κόσμου «τα παιδιά μου» όπως υπογραμμίζει χαρακτηριστικά. Το σχολείο που υπάρχει μέχρι σήμερα στο Δελχί και δίνει ευκαιρίες μάθησης, τροφή και γνώση σε 1.200 περίπου παιδιά, αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο αγάπης για την κ. Ανθούλα και το φιλέλληνα σύζυγό της, οι οποίοι στηρίζουν οικονομικά το σχολείο με όλες τους τις δυνάμεις, προσφέροντας απλόχερα την αγάπη τους. «Αυτό που δίνει αξία στη ζωή είναι ό,τι κάνεις για τους άλλους, όχι για τον εαυτό σου. Φιλοσοφία μου είναι «αγάπα τον άνθρωπο» και αυτό έχω εμφυσήσει και στα πέντε μου παιδιά» υπογραμμίζει η ομιλούσα.

Δεσμοί καρδιάς

Η Ανθούλα Ελευθερίου – Ντελέε, «ψυχή» της διαδικασίας αδελφοποίησης του Δήμου Βόλου με το Λεμάν της Γαλλίας, αγαπάει ιδιαίτερα την πατρίδα της, το Βόλο και κάθε καλοκαίρι επισκέπτεται το πατρικό της σπίτι, στην οδό Μητροπολίτου Γρηγορίου, στην περιοχή των Παλαιών. Φέτος, για μια ακόμη χρονιά, βρίσκεται στο πατρικό της, για οικογενειακές διακοπές, που θα διαρκέσουν μέχρι το τέλος του καλοκαιριού. «Είναι πολύ σημαντική η μνήμη των Παλαιών και νιώθω ότι είμαι κι εγώ κομμάτι της ιστορίας» αναφέρει η ίδια.

Σε κάθε περιοχή που επισκέπτεται, βρίσκει το άγγιγμα του Αλέξανδρου, στο βόρειο Πακιστάν, στη βόρεια Ινδία, υπάρχει ένας κόσμος τελείως διαφορετικός, που προσφέρεται για εξερεύνηση, για γνώση.

Η ακούραστη Ανθούλα με τη νεανική ψυχή, δεν σταματάει να μαθαίνει, να προσφέρει, να περιθάλπει, να δίνει όνειρα κι ελπίδες σε παιδάκια που ζουν πίσω από τον ήλιο. Είναι ιδιαίτερα αγαπητή σε όλους, δικαιολογημένα, και όπου κι αν βρεθεί, μιλάει πάντα με την ίδια λαχτάρα, την ίδια αγάπη για την πατρίδα της, το Βόλο. «Πιστεύω ότι στο μέλλον θα ξεπεραστούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, την οποία λατρεύουμε, τόσο εγώ όσο και ο σύζυγός μου, τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Οι Γάλλοι μας αγαπούν πάρα πολύ και προσπαθούν να βρουν μια λύση, για να βοηθήσουν την Ελλάδα» επισημαίνει η ένθερμη Βολιώτισσα με τη μεγάλη καρδιά.

Με την ίδια αισιοδοξία αντιμετωπίζει το πέρασμα του χρόνου, έχοντας ως μότο και φιλοσοφία ζωής τη φράση «το σώμα μας είναι ένας γεωγραφικός χάρτης και ότι κάνεις, γράφεται. Δεν λυπήθηκα να δώσω το χρόνο, τις ώρες, τα χρήματά μου, για τα παιδιά μου σε όλο τον κόσμο, τις κόρες μου στα Ιμαλάια. Είναι πολύ σημαντικό να προσφέρεις όσο μπορείς και αυτό έχω διδάξει, σημειώνει η ίδια, στα παιδιά και τα εγγόνια μου».

Σημαντική προσωπικότητα

Ο Δήμος Βόλου διοργάνωσε εκδήλωση προς τιμή της Ανθούλας Ελευθερίου – Ντελέε πριν από πέντε χρόνια, προκειμένου να αναδειχθεί η πολυεπίπεδη συμβολή της στην προβολή του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό και της προώθησης της συνεργασίας μεταξύ των δύο πόλεων, Βόλου και Λεμάν, ως βασικός συντελεστής για τη σύναψη της αδελφοποίησης, πριν από 35 χρόνια.

Η Ανθούλα Ελευθερίου – Ντελέε, γεννήθηκε στα Παλιά του Βόλου από Βολιώτες γονείς. Είναι απόφοιτη της Φιλοσοφικής Σχολής και του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών. Μετά το γάμο της, εγκαταστάθηκε με το σύζυγό της Ζαν Μαρί, διευθυντή σε μεγάλη εταιρία, στο Λεμάν της Γαλλίας. Εχει πέντε παιδιά και 12 εγγόνια. Εχει εργαστεί ως εκπαιδευτικός σε γαλλικό σχολείο στην Αλγερία, όπου είχε συνοδέψει το σύζυγό της, τότε αξιωματικό του γαλλικού στρατού και έχει αναπτύξει πολυσχιδή κοινωνική και πολιτιστική δράση, για την οποία έχει κατ’ επανάληψη τιμηθεί με διεθνή βραβεία.

Σημαντική ήταν, εξάλλου, η συμβολή της στην αποκατάσταση της καταστροφής που υπέστησαν οι ψαράδες ενός παραθαλάσσιου χωριού της Ινδίας λόγω του τσουνάμι, συγκεντρώνοντας χρήματα, με την συνδρομή κατοίκων του Λεμάν, προκειμένου να αντικατασταθούν οι κατεστραμμένες βάρκες. Οι πρωτοβουλίες προσφοράς και αλληλεγγύης είναι φύσει αδύνατο να χωρέσουν σε λίγες αράδες, διότι εμπλουτίζονται διαρκώς από καινούργιες, οι οποίες αποδεικνύουν στην πράξη το μεγαλείο ψυχής μιας ξεχωριστής γυναίκας.

Η υπερδραστήρια και πάντα χαμογελαστή Ανθούλα Ελευθερίου – Ντελέε

Ενθουσιώδης υποδοχή Ινδών στη Βολιώτισσα της προσφοράς

Μητέρα για τα παιδιά του κόσμου

Αποψη του Ινδικού χωριού που έχει Ελληνικά στοιχεία

Κοντά σε άπορα παιδιά στη Νταράμσαλα

Με φίλους στη μικρή Ελλάδα της Μαλάνα

Ναός στην καρδιά της Ινδίας

Ελληνικά στοιχεία εγχάρακτα στο ναό

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου