Συγκινητικές ανθρώπινες ιστορίες κρύβονται πίσω από κάθε αφήγηση ομογενών, που άφησαν το στίγμα τους και μεγάλο έργο στην ξενιτιά. Βολιώτες της διπλανής πόρτας, που μετανάστευσαν στο εξωτερικό σε δύσκολες εποχές, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, πρόκοψαν, μεγαλούργησαν, ανέπτυξαν ευρεία επαγγελματική κοινωνική δραστηριότητα, έχοντας πάντα στη σκέψη και την καρδιά τους τα πάτρια εδάφη, την Ελλάδα. Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ παρουσιάζει ιστορίες ζωής πέντε ομογενών, οι οποίοι απεβίωσαν πρόσφατα, αφήνοντας σπουδαία παρακαταθήκη στα παιδιά, τα εγγόνια τους και την ομογένεια ευρύτερα.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Συγκινητική η πορεία ζωής του Γιάννη Κουκορίνη, με καταγωγή από τη Σκόπελο, μεγάλο εκτόπισμα στην ομογένεια και επιτυχημένη επαγγελματική διαδρομή. Γιος του Ανδρέα και της Ουρανίας Κουκορίνη, σπούδασε φυσικός στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Στη διάρκεια των σπουδών του γνώρισε τον έρωτα της ζωής του, την κατοπινή σύζυγό του Νίνα Βερδάνη, όταν είχε επισκεφτεί τη Σκόπελο, τόπο καταγωγής της.
Ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος και έναν χρόνο μετά τον γάμο τους στη Γλώσσα Σκοπέλου εγκαταστάθηκαν στο Μοντγκόμερι της Αμερικής το 1962. Μοιράστηκαν 61 χρόνια ευτυχισμένου έγγαμου βίου και ανέπτυξαν μεγάλη δραστηριότητα στην Ελληνορθόδοξη Κοινότητα της Αμερικής, στηρίζοντας με όλες τις δυνάμεις τους την ομογένεια.
Μέλος των ΑΧΕΠΑΝΣ ο Γιάννης Κουκορίνης, κατείχε τη θέση του διοικητή της πρώτης περιφέρειας την περίοδο 1974 – ‘75, ενώ είχε τιμηθεί για τη δράση του από την τοπική αρχή του Μοντγκόμερι και τον Μητροπολίτη Αλέξιο.
Επιστήμονας με μεγάλο εκτόπισμα, κατείχε μάστερ στη φυσική και δίδασκε ως καθηγητής στο Κολλέγιο «Αλεξάντερ» με τη σύζυγό του, τα πρώτα χρόνια του έγγαμου βίου τους. Στη συνέχεια δραστηριοποιήθηκαν επιχειρηματικά ως κοσμηματοπώλες, με τον Γιάννη Κουκορίνη να δημιουργεί υπέροχα κοσμήματα. Εγινε διάσημος στην πόλη, όπου ζούσε, για τα μοναδικά, πολύτιμα δημιουργήματά του. Μετά τη συνταξιοδότησή τους, το αγαπημένο ζευγάρι περνούσε αρκετό χρόνο στο σπίτι της οικογένειας στο Κλήμα Σκοπέλου, φροντίζοντας τον κήπο και απολαμβάνοντας την οικογενειακή ζωή με θέα τη θάλασσα.
Ο Γιάννης Κουκορίνης, με καταγωγή από τη Σκόπελο, άφησε εποχή στην Αμερική
Διέπρεψε στο Μανχάταν
Μεγάλη δραστηριότητα ανέπτυξε ο Γκας Ουρανίτσας, με καταγωγή από τον Βόλο, ο οποίος μετανάστευσε με την οικογένειά του στην Αμερική το 1963, σε ηλικία 7 ετών. Σπούδασε στη Νέα Υόρκη και παντρεύτηκε τη γυναίκα της ζωής του τη Μαρία Κουταλίδη το 1988 στην εκκλησία του Αγίου Ελευθερίου στο Μανχάταν, δημιουργώντας στη συνέχεια μια δεμένη οικογένεια.
Ο Γκας Ουρανίτσας δραστηριοποιήθηκε με επιτυχία στον κατασκευαστικό κλάδο, ακολουθώντας τα επαγγελματικά βήματα του πατέρα του Νέστορα. Εξαιρετικά επιτυχημένος, κοινωνικά ευαίσθητος, αφοσιωμένος στην οικογένειά του, προσπαθούσε πάντα να μεταλαμπαδεύει στα παιδιά του την ελληνική πολιτιστική κληρονομιά, αναπτύσσοντας παράλληλα μεγάλη δραστηριότητα στην ελληνική κοινότητα της Αμερικής. Σε όλη τη ζωή του προσέφερε πολλά ως ενεργό κοινωνικό μέλος της ομογένειας, δραστηριοποιήθηκε στον αθλητισμό και συνέβαλε ουσιαστικά στη διατήρηση των παραδοσιακών στοιχείων του Ποντιακού Ελληνισμού στη Νέα Υόρκη.
Οσοι τον γνώρισαν, μιλούν για έναν σπάνιο άνθρωπο της προσφοράς, που δεν δίσταζε να τείνει χέρι βοήθειας όπου υπήρχε ανάγκη, διακρινόταν για την καλοσύνη και το πλατύ του χαμόγελο, ενώ σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την προσφορά του στο κοινωνικό σύνολο πρόκειται να θεσπιστεί υποτροφία για φοιτητές στη μνήμη του.
Από τους Αφέτες στην Αμερική
Γεννημένος στους Αφέτες το 1938, ο Ιωάννης Αποστόλου, γιος του Αθανάσιου και της Θεανώς Αποστόλου, άφησε επίσης το στίγμα του στην ομογένεια της Αμερικής.
Μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας, εργάστηκε ως αρχικαμαρότος στο Ελληνικό Εμπορικό Ναυτικό, για να μεταναστεύσει στην Αμερική το 1973 με την πρώτη σύζυγό του, με την οποία απέκτησε την κόρη του Θεανώ.
Μετά το διαζύγιό του με την πρώτη του σύζυγο, γνώρισε τη δεύτερη σύζυγό του Γεωργία, στις αρχές της δεκαετίας του ‘80 και μετά τον γάμο τους εγκαταστάθηκαν μαζί με τα δύο παιδιά της, στο Γουίλμινγκτον, όπου εργάστηκε ως ελαιοχρωματιστής, δημιουργώντας, στο μεταξύ, τη δική του εταιρεία ελαιοχρωματισμών.
Ευτυχισμένος πατέρας και παππούς, ήταν πολύ αγαπητός στην ομογένεια και αφιέρωνε τον ελεύθερο χρόνο του στο ψάρεμα, τη μαγειρική και τη φροντίδα των δέντρων, που καλλιεργούσε με μεράκι.
Ο Ιωάννης Αποστόλου από τους Αφέτες δημιούργησε τη δική του εταιρεία ελαιοχρωματισμών στην Αμερική
Στο Νιού Λόντον
Βέρα Βολιώτισσα η Κλάρα Κρότση, γεννήθηκε το 1936 και ήταν κόρη του Γιάννη και της Κατερίνας Γιαννιού. Μετανάστευσε στην Αμερική το 1951 και απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα το 1957. Παντρεύτηκε τον Τσαρλς Κρότση στο 1960 στο Νέο Λονδίνο και εργάστηκε στο σχολείο της πόλης για 15 χρόνια. Αγαπούσε ιδιαίτερα τα παιδιά και έτρεφε μεγάλη αδυναμία για την εγγονή της Μέλανι.
Η Κλάρα μεταλαμπάδευσε στην εγγονή της την αγάπη της για την Ελλάδα και της δίδασκε ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς, χειροκροτώντας με ενθουσιασμό σε κάθε συμμετοχή της στα χορευτικά φεστιβάλ της ομογένειας.
Διατηρούσε πάντα στενή επικοινωνία με την οικογένειά της, την αδελφή της Αντζελα, τον γαμπρό της Τζορτζ Τόμας και τα ανίψια της, που υπεραγαπούσε. Σε όλη τη ζωή της ήταν αφοσιωμένη στην οικογένειά της και τον ελληνορθόδοξο ναό της Αγίας Σοφίας. Προσέφερε ακούραστα ώρες ολόκληρες στην προετοιμασία των εκδηλώσεων και φεστιβάλ, που διοργάνωνε η ελληνορθόδοξη κοινότητα και ήταν πάντα πολύ περήφανη για την καταγωγή της. Η Κλάρα Κρότση ήταν πολύ γνωστή και αγαπητή στην ομογένεια για την προσφορά, την καλοσύνη και την ανθρωπιά, που τη χαρακτήριζαν.
Μια ζωή στην προσφορά
Ο Χρήστος Κρούπης, γεννημένος το 1931 στον Βόλο, ήταν επίσης γνωστός και αγαπητός στην ομογένεια. Εζησε μια γεμάτη ζωή, παρ’ όλες τις δυσκολίες και σε ηλικία 10 μόλις ετών διένυε μεγάλη απόσταση ξυπόλητος για να φέρει λίγα πορτοκάλια στην οικογένειά του, την περίοδο της κατοχής. Κινδύνεψε η ζωή του και για να σωθεί κρύφτηκε από τους Γερμανούς, για να επιστρέψει βράδυ στο σπίτι του, προκειμένου να μη γίνει αντιληπτός. Δυστυχώς, έχασε τα πορτοκάλια που κρατούσε στην προσπάθειά του να σωθεί, ενώ σε ηλικία 16 ετών έκανε μια ακόμη ηρωική πράξη, σώζοντας δύο μικρά παιδιά από βέβαιο πνιγμό στη θάλασσα.
Ο Χρήστος Κρούπης έζησε πολλά χρόνια στον Καναδά χωρίς να ξεχνά τη γενέτειρά του
Το 1961 ήταν η πιο ευτυχισμένη περίοδος της ζωής του, καθώς παντρεύτηκε τη σύζυγό του Γεωργία, την οποία υπεραγαπούσε και απέκτησαν δύο κόρες, την Ιωάννα και την Κάθι.
Στη διάρκεια της παραμονής του στον Καναδά προσέφερε πολλά στην ελληνική κοινότητα του Τορόντο και σε εθελοντικές οργανώσεις.
Αγαπούσε τη ζωή και περνούσε τα καλοκαίρια στην Ελλάδα με την οικογένειά του, απολαμβάνοντας το τσιπουράκι του στην παραλία. Παρά το γεγονός ότι αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας, αποφάσισε, λίγο πριν φύγει από τη ζωή, να ταξιδέψει για τελευταία φορά στη γενέτειρά του, το φετινό καλοκαίρι, προκειμένου να επισκεφτεί τους συγγενείς του για τελευταία φορά.
