ΤΟΠΙΚΑ

Αθέατες εικόνες της φτώχειας

αθέατες-εικόνες-της-φτώχειας-312814

Το αθέατο πρόσωπο της φτώχειας αντικρίζουν καθημερινά οι κληρικοί της Μητρόπολης Δημητριάδος, συνδράμοντας με ευαισθησία και διακριτικότητα σε ανθρώπους της διπλανής πόρτας, οικογένειες και μεμονωμένα άτομα σε κατάσταση ένδειας. Αμέτρητες οι περιπτώσεις, που έχει συνδράμει παράλληλα ο «Εσταυρωμένος», τείνοντας χέρι βοήθειας όπου υπάρχει ανάγκη, με τους εθελοντές να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της αλληλεγγύης.

Αφορμή για το ρεπορτάζ αποτέλεσε η πρόσφατη ανακοίνωση της Μητρόπολης Δημητριάδος, σχετικά με τη συγκέντρωση ζεστών κλινοσκεπασμάτων, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες ανθρώπων της διπλανής πόρτας, μέσω του Κέντρου Διαχείρισης Ανθρωπιστικής Βοήθειας.

Στη σχετική εγκύκλιο, που κοινοποίησε πρόσφατα ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος στους ενοριακούς ναούς, επισημαίνεται μεταξύ άλλων ότι: «Ζούμε καθημερινά το δράμα της οικονομικής κρίσης και τις συνέπειές της, ιδίως για συμπολίτες μας που πλήττονται περισσότερο απ’ αυτήν. Μια πτυχή της δυσάρεστης, για όλους μας, αυτής κατάστασης είναι ότι ορισμένοι αδελφοί μας, δυστυχώς και πολλά μικρά παιδιά, στερούνται και τη θέρμανση και τα απαραίτητα κλινοσκεπάσματα».

Ενόψει του επερχόμενου χειμώνα, διοργανώθηκε η συγκεκριμένη εκστρατεία αγάπης, με στόχο να συγκεντρωθούν κουβέρτες στους ενοριακούς ναούς και να διανεμηθούν, στη συνέχεια, από τη Μητρόπολη Δημητριάδος και συγκεκριμένα από το Κέντρο Διαχείρισης Ανθρωπιστικής Βοήθειας, Θουκυδίδου 10, στον Βόλο, το οποίο λειτουργεί ως παράρτημα του «Εσταυρωμένου».

Στην ίδια εγκύκλιο, που είναι αναρτημένη στη διαδικτυακή σελίδα του Συλλόγου, ο Μητροπολίτης Δημητριάδος επισημαίνει: «Αγάπη, συμπαράσταση και ανθρωπιά θα είναι η απάντησή μας στη δύσκολη αυτή συγκυρία».

Πολλά αιτήματα για θέρμανση

Πολλαπλασιάζονται, στο μεταξύ, τα αιτήματα απόρων οικογενειών για θερμάστρες με καυσόξυλα, με τον «Εσταυρωμένο» να δέχεται συνεχώς αγωνιώδεις εκκλήσεις για θέρμανση ήδη από το καλοκαίρι.

Οπως υπογραμμίζει ο πρόεδρος του Συλλόγου «Εσταυρωμένος» π. Θεόδωρος Μπατάκας «πρόκειται για άπορες οικογένειες, που δεν έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν τα αναγκαία για τη θέρμανση των σπιτιών τους. Είναι θλιβερό να μας ζητούν περισσότερες κουβέρτες και παπλώματα, για να σκεπάζονται το χειμώνα, επειδή δεν έχουν θέρμανση. Φανταστείτε πόσο φοβερό είναι, όταν στις οικογένειες αυτές περιλαμβάνονται μικρά παιδάκια, άρρωστοι και ηλικιωμένοι. Αυτός ο χειμώνας θα φέρει πολλές δυσκολίες, σε όλα τα επίπεδα».

Σε διαρκή ετοιμότητα ο «Εσταυρωμένος» μερίμνησε, στο μεταξύ, για αγορά καυσόξυλων για 21 άπορες οικογένειες, απευθύνοντας, παράλληλα, έκκληση για προσφορά σόμπας, μεταχειρισμένης, αλλά σε καλή κατάσταση, για άπορη οικογένεια.

Πρόσφατα, με τη συνδρομή του Συλλόγου, απέκτησε τα στοιχειώδη, θερμάστρα και ψυγείο, άπορη οικογένεια, που είχε ανάγκη βοήθειας. Αρωγός και ακούραστος συμπαραστάτης ο «Εσταυρωμένος», μερίμνησε για τα αναγκαία, τείνοντας, παράλληλα, χέρι βοήθειας σε πολλές ακόμη περιπτώσεις.

Συγκλονιστικές περιπτώσεις

Συγκλονιστικές ιστορίες της διπλανής πόρτας αφηγείται ο π. Θεόδωρος Μπατάκας στο βιβλίο του «Ο… ξένος», δίνοντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ τη συγκατάθεσή του να αναδημοσιεύσει περιστατικά, που μιλούν για φτώχεια και εξαθλίωση, ενώ αναδεικνύουν, ταυτόχρονα, το μεγαλείο της εθελοντικής προσφοράς.

Συγκλονιστική η ιστορία δύο εφήβων, οι οποίοι απευθύνθηκαν στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου Βόλου, ζητώντας προστασία. «Οι ιερείς του ναού και οι άνθρωποι του φιλόπτωχου ταμείου τούς υποδέχτηκαν με αγάπη και ενδιαφέρον. Συγκεντρώσαμε τα απαραίτητα ενδύματα και υποδήματα, τους φιλοξενήσαμε σε ξενοδοχεία της πόλεως, εξορμήσαμε και σε γειτονικά χωριά, για να προσληφθούν ως εργάτες. Τελικά μετά από παρακλήσεις μας, προσελήφθησαν σε κάποια οικοδομική επιχείρηση, που εργάστηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα» αφηγείται ο π. Θεόδωρος.

Στο βιβλίο του αναφέρεται σε περιπτώσεις ανθρώπων, που ζητούσαν τροφή και λίγες κουβέρτες, διότι το κατάλυμά τους δεν διέθετε θέρμανση.

Γροθιά στο στομάχι η περιγραφή για εγκαταλελειμμένο διαμέρισμα με σπασμένα τα τζάμια των παραθύρων, διαλυμένα τα λιγοστά έπιπλα, που υπήρχαν στον χώρο και πάνω στο κρύο δάπεδο ένα βρόμικο διπλό στρώμα με δύο κουβέρτες αντί για κρεβάτι.

«Πόνεσε η ψυχή μου για την κατάσταση, στην οποία περιήλθαν αυτά τα παιδιά» επισημαίνει ο π. Θεόδωρος, προσφέροντας συμπαράσταση και βοήθεια για ένα καλύτερο μέλλον.

Δυστυχία χωρίς τέλος

Ιστορίες της διπλανής πόρτας συνθέτουν το «προφίλ» της κοινωνικής προσφοράς του «Εσταυρωμένου», που διακονεί και μέσω της φιλοξενίας επί δεκατρία ολόκληρα χρόνια.

Στους τρεις ξενώνες φιλοξενίας, που λειτουργεί σήμερα ο Σύλλογος, προσφέρεται στέγη σε τέσσερα άτομα, για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Υπήρξαν, παράλληλα, περιπτώσεις, για παράδειγμα τον περσινό χειμώνα, που ο Σύλλογος προσέφερε φιλοξενία σε ξενοδοχείο μέχρι και 25 ημέρες σε απόρους.

Προ ημερών, εξυπηρέτησε και φιλοξένησε δύο γυναίκες σε ξενοδοχείο, διότι είχαν βρεθεί σε ανάγκη, με τα αντανακλαστικά της αλληλεγγύης να λειτουργούν άμεσα σε κάθε περίπτωση, προκειμένου να βοηθηθούν αναξιοπαθούντες, που έχουν περάσει το κατώφλι της φτώχειας.

Ρακένδυτοι και ταλαιπωρημένοι

Δεκάδες περιπτώσεις, που αφηγείται στο βιβλίο του ο πρόεδρος του «Εσταυρωμένου», αποκαλύπτουν το αθέατο πρόσωπο της φτώχειας, που δεν έχει σύνορα, δεν έχει αρχή και τέλος.

Με ιδιαίτερη ευαισθησία στάθηκαν το φιλόπτωχο του Αγίου Νικολάου και ο Σύλλογος δίπλα σε μητέρα με δύο ανήλικα παιδιά, που δεν είχαν κυριολεκτικά στον ήλιο μοίρα, συνδράμοντάς τους για μεγάλο χρονικό διάστημα με είδη ένδυσης, υπόδησης, τρόφιμα και άλλα αναγκαία είδη.

Η άπορη μητέρα λαχταρούσε να εργαστεί και να εξασφαλίσει στέγη και τροφή στα παιδιά της. Πράγματι, η μητέρα φιλοξενήθηκε για πέντε μήνες σε ξενώνα του «Εσταυρωμένου», βρήκε εργασία και μετά από καιρό και «αφού συγκέντρωσε τις οικονομίες με τον ιδρώτα του προσώπου της, επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα της, για να συνεχίσει τη ζωή της, μεταφέροντας στις αποσκευές της πολλές αγαθές αναμνήσεις από τη ζωή της κοντά στους ανθρώπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας» υπογραμμίζει ο π. Θεόδωρος.

Διαρκής συμπαράσταση

Διαρκής η συμπαράσταση της Εκκλησίας σε νεαρή χήρα, μητέρα πέντε παιδιών. «Τα μεγαλύτερα παιδάκια της πήγαιναν στο Δημοτικό Σχολείο της γειτονιάς με πολύ καλές επιδόσεις και η ζωή τους κυλούσε έχοντας ένα όνειρο. Να αποκτήσει η μητέρα μια θέση εργασίας, να νοικιάσει ένα μικρό σπίτι και να μεγαλώσει τα παιδιά της μακριά από τη δυστυχία».

Διαρκής η στήριξη της Εκκλησίας και στη συγκεκριμένη περίπτωση, ηθική, οικονομική και υλική. «Η Μητρόπολη φιλοξένησε τα παιδιά της στις θερινές κατασκηνώσεις και ο Σύλλογος κλήθηκε να βοηθήσει προσφέροντας τρόφιμα, ενδύματα, παιδικές τροφές, ρούχα, υποδήματα και χρήματα. Η συμπαράστασή μας θα συνεχιστεί» σημειώνει ο π. Θεόδωρος.

Οι παραπάνω περιπτώσεις αποτυπώνουν το αθέατο πρόσωπο της φτώχειας και της δυστυχίας, που βρίσκονται δίπλα μας, σε απόσταση αναπνοής. Πολλές φορές, η έκκληση για βοήθεια δεν είναι κραυγή, αλλά ψίθυρος, βουβή παράκληση, που χρειάζεται αντανακλαστικά ευαισθησίας για να φτάσει στον τελικό αποδέκτη.

Δύσκολος αναμένεται να είναι και ο δεύτερος χειμώνας της πανδημίας για πολλές οικογένειες, που στερούνται ακόμη και τα αναγκαία, με την Εκκλησία να αποτελεί τον αιμοδότη για πολλά φτωχικά νοικοκυριά. Οσο υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχει πάντα ελπίδα για την επόμενη μέρα.

ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου