Του Γεράσιμου Τσιμπλούλη (Δασκάλου – Κοινωνικού Ανθρωπολόγου, Τοπικού Συμβούλου Ν. Ιωνίας)
Στα Μ.Μ.Ε. αλλά και σε χώρους κοινωνικής δικτύωσης, έχει ξεκινήσει ένας διάλογος και μια κριτική για τα πεπραγμένα της δημοτικής αρχής του δήμου Βόλου.
Καλή είναι η κριτική και χρειάζεται, αρκεί να γίνεται με γνώμονα το καλό της πόλης και πέρα από μικροκομματικές εμπάθειες. Πρέπει όμως να στηρίζεται και στα δεδομένα της εποχής. Οι οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές καταστάσεις διαφέρουν κατά πολύ από την εποχή Κουντούρη, Πιτσιώρη, Μήτρου και Βούλγαρη. Ο νέος δήμος Βόλου δεν μπορεί να συγκριθεί με εκείνον του παρελθόντος. «Εδώ υπάρχουν προβλήματα, δεν υπάρχει χρηματοδότηση προς τους Δήμους, κόπηκαν οι χρηματοδοτήσεις από ΚΑΠ και ΣΑΤΑ. Ο επόμενος δήμαρχος, οποιασδήποτε πολιτικής κατεύθυνσης κι αν είναι, θα πρέπει να διαχειριστεί απολύσεις εργαζομένων, το πώς θα πληρώσει τους εργαζόμενους, πώς θα ασκήσει κοινωνική πολιτική», όπως σημειώνει και σε συνέντευξή του ο βουλευτής Μεϊκόπουλος, σχολιάζοντας την υποψηφιότητα Μπέου (23/1/2014).
Ορισμένοι βλέπουν τις εκλογές ως ένα σόου. Βάζουν στοιχήματα μεγάλα ή μικρά, για το ποιος θα βγει δήμαρχος και ευχαριστιούνται με τις κομματικές «ανθρωποθυσίες».
Αλλοι μιλούν για πρόσωπα που θα απογειώσουν την πόλη. Μάλλον γυρίζουν σε μια παλαιοκομματική πρακτική που υποψήφιοι και τι δεν τάζανε.
Φτάνουν τα παχιά λόγια. Πολλοί μίλησαν πως θα φέρουν τα πάνω κάτω και το μόνο που έπραξαν είναι να γεμίσουν τις τσέπες τους. Δε θέλουμε άλλους σωτήρες. Η πατρίδα μας, αλλά και ο τόπος μας χρειάζεται νοικοκύρεμα. Είδαμε και με τα μεγάλα ολυμπιακά έργα τι φαγοπότι στήθηκε. Η πόλη δε θα απογειωθεί με τη δυναμική του ενός αλλά με τη δυναμική όλων των πολιτών που θα αλλάξουν κουλτούρα και θα περάσουν από την κριτική στη συνευθύνη και συνέργεια.
Πέρα όμως από την ευθύνη της εκάστοτε δημοτικής αρχής για την εικόνα της πόλης, έχουμε ευθύνη μεγάλη και εμείς οι πολίτες. Παρκάρουμε σε πεζόδρομους με αποτέλεσμα να δυσχεραίνουμε τους πεζούς και να καταστρέφουμε τους κυβόλιθους. Χρησιμοποιούμε πλαστικά παραπετάσματα στα μαγαζιά μας και απλώνουμε τραπέζια και καθίσματα και πέρα από το χώρο που μας αναλογεί. Ρίχνουμε τα σκουπίδια μας όπου βρούμε. Αρνούμαστε να σκουπίσουμε το πεζοδρόμιό μας γιατί το θεωρούμε υποτιμητικό. Κι όταν η Αντιδημαρχία Καθαριότητας μας παρακάλεσε να πάρουμε το αυτοκίνητό μας για να περάσει η σκούπα, το αρνηθήκαμε. Βγάζουμε το σκύλο μας βόλτα χωρίς να έχουμε τα απαραίτητα για το μάζεμα των ακαθαρσιών του. Καταστρέφουμε τις παιδικές χαρές. Γράφουμε συνθήματα πάνω σε μνημεία και αγάλματα. Αδιαφορούμε γενικά για τον αστικό χώρο. Κι όταν βλέπουμε τον άλλον να καταστρέφει, σιωπούμε για να μη μας πουν ρουφιάνους. Άλλωστε εμείς θα βγάλουμε το φίδι από την τρύπα;
Πριν λίγες μέρες πλήθος κόσμου συνέρρευσε στην Ευαγγελίστρια της Ν. Ιωνίας Βόλου που γιόρταζε.
Ενας Ιερός Ναός κόσμημα και τοπόσημο για την πόλη μας. Δυστυχώς διαπίστωσα, πόσο λίγο σεβόμαστε και προστατεύουμε τον δημόσιο χώρο. Δεν πέρασε και πολύ χρόνος από την ημέρα που η Δημοτική Αρχή παρέδωσε την πλατεία, μετά την ανάπλασή της (έργο που βρήκε την αντίδραση της αντιπολίτευσης), και οι καταστροφές ήρθαν με σπασμένα μάρμαρα και νέα συνθήματα γραμμένα στον περίβολο. Ανήμερα δε της γιορτής η πλατεία γεμάτη χαρτιά, πλαστικά μπουκάλια νερού και κύπελλα καφέ. Δυστυχώς κάποιοι πιστοί άφησαν το αποτύπωμά τους μιας και η καθαριότητα του χώρου είναι υποχρέωση άλλων.
Είναι η μεγάλη μας διαφορά με τους Ευρωπαίους και ιδιαίτερα εκεί που υπάρχει ο Προτεσταντισμός. Για εκείνους το περιβάλλον είναι θείο δώρο και έχουν την υποχρέωση να το προστατεύουν. Κι αυτό πέρασε στην κουλτούρα τους, ακόμα και σε αυτούς που βρίσκονται μακριά της θρησκείας.
Εμείς μόνο κρίνουμε και κατακρίνουμε. Αυτά που μπορούμε κι εμείς να τα κάνουμε, τα αφήνουμε για τους άλλους. Σπασμένα μάρμαρα, νέα συνθήματα γραμμένα. Σήμερα το πρωί η πλατεία γεμάτη με χαρτιά και μπουκάλια πλαστικά. Δυστυχώς κάποιοι πιστοί άφησαν το αποτύπωμά τους, μιας και υποχρέωση κάποιων άλλων είναι η καθαριότητα της πλατείας. Δεν ξέρω, το κατά πόσο θεωρούν το περιβάλλον «θείο δώρο» και οφείλουν να το προστατεύσουν. Είναι η μεγάλη μας διαφορά με τους Ευρωπαίους Προτεστάντες, όπου θεωρούν καθήκον τους θρησκευτικό την προστασία του περιβάλλοντος. Κι αυτό πέρασε στην κουλτούρα τους, ακόμα και σ’ αυτούς που είναι μακριά της θρησκείας.Πρώτα όμως αλλάζουμε εμείς και μετά ζητούμε τις μεγάλες αλλαγές.
Εχουμε θυμό και αγανάκτηση απέναντι στα πολιτικά πρόσωπα και ιδίως αυτά που διαχειρίζονται το παρόν μας. Τους βάζουμε όμως στο ίδιο τσουβάλι χωρίς δεύτερη σκέψη. Ζητούμε νέα πρόσωπα, αλλά εμείς αρνούμαστε να συμμετέχουμε ενεργά. Η κριτική μας ξεκινά καθήμενοι στον καναπέ.
Είναι στο χέρι κάθε συνδημότη – συνδημότισσας να αφήσει τον καναπέ και να έρθει μαζί μας. Η δημοτική παράταξη «Επιλογή Ευθύνης, πάμε μπροστά» χωρίς στεγανά, ταμπέλες και διαχωρισμούς ενώνει τους πολίτες για την πόλη που αγαπούμε.
