Επισημάνσεις της Οικολογικής Θεσσαλίας για το υδατικό ζήτημα
Νοικοκύρεμα αντί της συνέχισης της σπατάλης φέρνει για την περιφερειακή παράταξη Οικολογική Θεσσαλία η Αναθεώρηση του σχεδίου διαχείρισης των λεκανών απορροής Ποταμών του υδατικού διαμερίσματος Θεσσαλίας, η οποία καταψηφίστηκε προχθές από την πλειοψηφία του περιφερειακού συμβουλίου, καθώς κρίθηκε ότι δυναμιτίζει την εκτροπή του Αχελώου, προτάσσοντας άλλα έργα για τον εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα και συγκεκριμένα τη δημιουργία φραγμάτων.
Η περιφερειακή παράταξη επισημαίνει ότι εδώ και δύο μήνες ο πλανήτης εξάντλησε τους πόρους που διέθετε για την παρούσα χρονιά και αντί να ανησυχούμε για το γεγονός ότι δανειζόμαστε συνεχώς πόρους και να στραφούμε σε πρακτικές βιωσιμότητας και αειφορίας, συνεχίζουμε να υποθηκεύουμε το μέλλον των επόμενων γενιών.
Στην ανακοίνωσή της τονίζει ότι η αναθεώρηση «υιοθετεί, επιτέλους, την κατεύθυνση του σταδιακού νοικοκυρέματος της διαχείρισης των υδατικών πόρων της περιοχής, το οποίο πρόκειται να επέλθει από την εξοικονόμηση και την μείωση της σπατάλης.
Η εκτροπή του Αχελώου αποτελεί ένα ανέφικτο έργο, επισημαίνει και προσθέτει ότι «αυτή δεν πρόκειται να λάβει έγκριση, επειδή θα είχε τεράστιες, αρνητικές, περιβαλλοντικές και κοινωνικο-πολιτισμικές, συνέπειες, τη στιγμή που, σχεδόν, όλοι συμφωνούμε στην αναγκαιότητα μείωσης των ποσοτήτων στα 450 m3 ανά στρέμμα, η οποία, σε συνδυασμό με τα προτεινόμενα έργα για ταμίευση υδάτων στη Θεσσαλία, μπορεί να επαναφέρει την κατάσταση σε επιθυμητό επίπεδο βιωσιμότητας σε βάθος 60 ετών, χωρίς να προκύπτουν προβλήματα για τις αρδευόμενες εκτάσεις, χωρίς καμία μείωσή τους;
Από τους θιασώτες της εκτροπής προβάλλεται, παραπλανητικά, το επιχείρημα του υποτιθέμενου μειωμένου κόστους, κάτι που όμως δεν ισχύει, αφού τεχνηέντως αποκρύπτεται το κόστος των απαιτούμενων δικτύων μεταφοράς, κόστος των οποίων υπολογίζεται ότι θα είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτά των μικρών έργων ταμίευσης, τα οποία είναι και συγχρηματοδοτούμενα και άρα στο 1/5 της τιμής.
Το ζήτημα του επιλεγόμενου παραγωγικού μοντέλου είναι, επίσης, καθοριστικό για το θέμα που μας απασχολεί. Η χώρα μας και η Θεσσαλία ειδικότερα δεν μπορεί να ακολουθήσει ένα εντατικό μοντέλο, αφού ούτε η διάρθρωση της έγγειας ιδιοκτησίας, ούτε το περιβάλλον ανταγωνιστικότητας το επιτρέπουν, άρα η μόνη διέξοδος είναι η ποιοτικές καλλιέργειες, η αύξηση των εσόδων μέσω της ιδιοτυποποίησης των πόρων της, οι κοινές συνεργατικές δράσεις και η μείωση του κόστους παραγωγής, τόσο με εξοικονόμηση, όσο και με ειδικές ενισχύσεις των ποιοτικών προϊόντων. Και βεβαίως όλα τα παραπάνω σχετίζονται με τη βιωσιμότητα και την αειφορία ως στρατηγική της κοινωνικής και οικονομικής ευημερίας» τονίζει μεταξύ άλλων.
