ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Δαιμόνια και μνημόνια, εμείς (χωρίς γραβάτα) και οι άλλοι (βαρέθηκα τη Βαϊμάρη!)

δαιμόνια-και-μνημόνια-εμείς-χωρίς-γρα-269716

Του Κώστα Πώποτα*

Είναι σε πανικό αυτή η χώρα. Κατανοητό για ένα λαό που έχασε το έδαφος κάτω από τα πόδια του, που είχε επενδύσει στις φρούδες καλλιεργημένες ελπίδες για αέναη ανάπτυξη, την οποία καταλάβαινε ως εγγύηση για διαιώνιση του ευδαιμονισμού ο οποίος τον είχε εμποτίσει. Όμως ο πανικός είναι κακός σύμβουλος. Και η ανάκαμψη περνά από ένα ηλεκτροσόκ συνειδητοποίησης της τωρινής θέσης της Ελλάδας και των κινδύνων για το μέλλον της.

Μέσα σε αυτό το κλίμα μεμψιμοιρίας, απόγνωσης, κινδυνολογίας και εντυπωσιασμού, στο οποίο συνεισέφεραν με περισσό ζήλο τα μέσα και τα νεόκοπα blogs, μοιραίο ήταν να συμβεί το χαστούκισμα της Λ. Κανέλλη και δη σε τηλεοπτικό πρωινάδικο. Προδιαγεγραμμένο!

Για χρόνια εγκυμονείτο το φαινόμενο. Και κατά την άποψή μου ο κ. Κασιδιάρης έψαχνε την ευκαιρία να ηρωοποιηθεί στα μάτια των οπαδών της Χρυσής Αυγής, καθώς προηγουμένως. για μέρες περιφερόταν ανενόχλητος προσκαλεσμένος των καναλιών κάνοντας επίδειξη χυδαιότητας και επιθετικότητας μέχρι να έλθει το κρεσέντο που σχεδίαζε. Χρησιμοποιούσε τα κανάλια με ένα μοντέλο προπαγάνδας που έχει περιγραφεί στο παρελθόν.

Το φαινόμενο αυτό δεν είναι παρά η ακραία εκδήλωση των παραστάσεων που στήνονται στα κανάλια με σύμπραξη δημοσιογράφων και πολιτικών που μετατρέπουν τον πολιτικό διάλογο σε τηλεθέαση. Σε βρίζω και μετά «Δεν λέω για σένα προσωπικά γιατί σε ξέρω», «μη κουνάτε το δάκτυλο στο ΣΥΡΙΖΑ», «όποιος κουνάει το δάκτυλο στο ΣΥΡΙΖΑ κουνάει το δάκτυλο στην κοινωνία» μη με διακόπτετε, εγώ δεν σας διακόπτω, και πολλά άλλα τέτοια ανούσια, ιδίως σε εποχές που περιμένεις από την πολιτική και τη δημοσιογραφία να επιδείξει ωριμότητα.

Για χρόνια υφαινόταν αυτό το σενάριο. Ο Έλληνας βρίσκει άρρωστη ικανοποίηση να κινδυνολογεί. Η ανάγκη αδρεναλίνης δικαιολογεί κάποιες τέτοιες ακρότητες.

Θυμάμαι στις περιόδους σεισμών που στα υπαίθρια όπου κατέφευγαν οι σεισμόπληκτοι αρέσκονταν να διαδίδουν την ιστορία της καλόγριας που προείπε την ολική καταστροφή και ανατρίχιαζαν.

Έτσι και τώρα ισχυροποιήθηκε και εξωραΐστηκε ο μύθος της ακροδεξιάς οργάνωσης, που ενισχύει τη θέση της με κοινωνικό έργο, που βοηθά τις γριούλες να αποσύρουν τα χρήματα ασφαλώς, που καθαρίζει τα σπίτια σας από παράνομους μετανάστες κ.λ.π. Στο παγίδα αυτής της ισχυροποίησης μέσω κινδυνολογίας πέφτουν ή συμμετέχουν με σαφή βούληση και όλοι όσοι σέρνουν το σαρκίο τους από στούντιο σε στούντιο.

Ακούω τον κ. Τατσόπουλο να επενδύει στην νέα του ιδιότητα και αυτάρεσκα να επαναλαμβάνει από στήθους – με θαυμαστή λεκτική ακρίβεια επανάληψης τα περί Βαϊμάρης, του Χίτλερ καραγκιοζάκου – με κινδυνολογική και προφητική διάθεση ανάδειξης αυτών που μας περιμένουν. Και δεν είναι ο μόνος.

Οι αναφορές στις αντιπαραθέσεις στα social media οι οποίες χρήζουν «θεραπευτικής παρέμβασης», καταδίκη του γρονθοκοπήματος της Κανέλλη και συνωστισμός στο youtube για να βρούμε το βίντεο και αμετανόητοι οι συντελεστές της εκπομπής τρίβουν τα χέρια τους για τηλεθέαση, το μαύρο Βαν που κλέβει παιδιά, οι αεροψεκασμοί, είναι εκδηλώσεις και συμπτώματα της νέας ελληνικής αρρώστιας που είναι η μεταλλαγμένη χρόνια ασθένεια του ελληνικού έθνους που εμφανίζεται σε έξαρση σε περιόδους ανωμαλίας: ΕΛΛΕΙΨΗ ΜΕΤΡΟΥ.

Παρακολουθώ στα πρωινάδικα – αλλά και δυστυχώς και σε έγκυρες εφημερίδες (και ο «Τ» καταλαβαίνει τι εννοώ) – τα προθανάτια μνημόσυνα του Ευρώ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τον διαγκωνισμό των δημοσιογράφων να αποδείξουν πόσο προφήτες μπορούν να γίνουν, τον άφατο επιγενόμενο ηρωισμό του "πολιτικού προσωπικού" και αναρωτιέμαι τι είδους εγκεφαλική μετάλλαξη έχει καταλάβει τους σύγχρονους Έλληνες.

Εν είδει παρενθέσεως τοποθετώ σημειολογικά το ζήτημα με την αγραβάτωτη εμφάνιση την οποία επέβαλε ο Α. Τσίπρας και στη συνέχεια έσπευσαν να υιοθετήσουν οι πολιτικοί όλων των παρατάξεων από φόβο προφανώς μην κατηγορηθούν για έλλειψη προοδευτικότητας.

Η δική μου πρόταση είναι να αφήσουμε κατά μέρος την νοσταλγήζουσα αναφορά σε άρρωστες καταστάσεις του παρελθόντος. Πάψτε να κινδυνολογείτε και ελάτε στα συγκαλά σας. Κόψτε λοιπόν το θόρυβο, την δημιουργία αναμπουμπούλας και την αρρωστημένη προσέγγιση στην πολιτική. Κόψτε τα κλάματα για τους νέους που φεύγουν στο εξωτερικό για ένα «κομμάτι ψωμί», την ώρα που χρόνια ολόκληρα η Ελλάδα παινεύεται κρυφά για την διασπορά, για την Μελβούρνη που είναι η «τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας». Χρόνια φεύγουν τα Ελληνόπουλα στο εξωτερικό για σπουδές με προτροπή των γονιών τους και ένα μεγάλο ποσοστό τους μένουν εκεί, όπως χρόνια τώρα τα παιδιά των Αμερικανών φεύγουν από την Νεβάδα και πάνε στην Καλιφόρνια.

Σταματήστε να αυτοπυρπολείστε και να μπαίνετε εθελουσίως στην γωνία της Ευρώπης αυτοτιμωρούμενοι! Η Ευρώπη είναι η μόνη λύση, η υπέρβαση της τελμάτωσης της πολιτικής ολοκλήρωσης, θα έπρεπε να είναι ο κύριος στόχος μας. Η θέση μας είναι στις δυνάμεις που θα ξεπεράσουν το σημερινό έλλειμμα διακυβέρνησης.

Εκείνο που φοβούμαι ότι δεν καταλαβαίνει ο μέσος Έλληνας είναι ότι γινόμαστε θύματα της προσπάθειας διάρρηξης της ευρωπαϊκής ενοποίησης με προβολή των επιμέρους εθνικών συμφερόντων. Και ότι αντίθετα με την τάση που επικρατεί αυτή τη στιγμή, θα έπρεπε να είμαστε στην πρώτη γραμμή για τον παραγκωνισμό της εθνικής οπτικής προς όφελος της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, της ελευθερίας διακίνησης των Ευρωπαίων, την ενοποίηση των ευρωπαϊκών διαστάσεων περίθαλψης και κοινωνικής ασφάλισης, παιδείας, πολιτικού χώρου.

Η Ευρώπη δεν είναι «οι άλλοι», οι εχθροί που θέλουν το κακό μας, είμαστε δικαιωματικά κομμάτι των Ευρωπαίων με τους οποίους μαζί πρέπει να κερδίσουμε αυτό τον πόλεμο εναντίον των οικονομικών συμφερόντων που είναι οι πραγματικοί αντίπαλοι και τα οποία μεταστρέφουν την μήνη μας – με στρατευμένους οικονομολόγους και δημοσιογράφους – εναντίων θεσμών οι οποίοι μας εγγυώνται το μέλλον μας.

Εγώ υπηρετώ με πεποίθηση την ευρωπαϊκή δημόσια διοίκηση, η οποία παρά τα όσα – με έλλειψη μέτρου και άγνοια της λειτουργίας της – της καταλογίζουν πολλοί, ακόμη και έγκριτοι δημοσιογράφοι, είναι διεθνώς πρότυπο αδιάφθορης λειτουργίας, αξιοκρατίας, αντικειμενικότητας και ανεξαρτησίας. Και σας βεβαιώνω ότι λειτουργεί και προς το συμφέρον της Ελλάδας – όπως και όλων των άλλων μελών της Ένωσης, πέρα από «μνημονιακές» απλουστεύσεις.

Είναι λάθος και των πολιτικών και των δημοσιογράφων να στρέφονται εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης δια του «Ράιχενμπαχ» και όσοι το κάνουν παίζουν άθελά τους το παιχνίδι του «διαίρει και βασίλευε» της Ευρώπης αντί να αντιλαμβάνονται την εμπλοκή της Ευρώπης ως ένδειξη της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης η οποία οφείλεται σε κάθε μέλος της Ένωσης. Αν μόνο η ελληνική δημόσια διοίκηση οργανωνόταν με την λιτότητα, επάρκεια και αποτελεσματικότητα της ευρωπαϊκής δημόσιας διοίκησης…

Καλώς αρχίσατε να μεταστρέφεστε – επιτέλους – προς την ανάπτυξη.

Όσοι με γνωρίζουν ή με έχουν διαβάσει θα έχουν διαγνώσει την «ψύχωση» που με κατέχει σχετικά με την ανάπτυξη της περιοχής του Αλμυρού και την ανάγκη ανάδειξης – ή την ανάταξη της εγκατάλειψης – του αρχαιολογικού πλούτου της περιοχής – όχι για στείρα επίδειξη της καταγωγής μας αλλά για την τουριστική αξιοποίηση. Εκεί θα έβαζα τα λεφτά μου – αντί να βγάζω τα ευρώ μου κρυφά στο εξωτερικό, θα αγόραζα ακίνητα κοντά στο αεροδρόμιο.

Αντί να διαδηλώνω για ανούσια πράγματα θα διαδήλωνα για να ρίξει λεφτά ο φίλος μου ο Κώστας Αγοραστός στην ανάπτυξη της περιοχής, την επέκταση και διαπλάτυνση της σιδηροδρομικής γραμμής μέχρι το αεροδρόμιο, την πεδινή χάραξη σιδηροδρόμου υψηλής ταχύτητας μέσω Αλμυρού, τη μετακίνηση εκεί του εμπορικού λιμένα. Θα έκανα καθιστική διαμαρτυρία έξω από τους αρχαιολογικούς χώρους του Σέσκλου και Διμηνίου για να γίνουν επισκέψιμοι και να αξιοποιηθούν όπως στη Μάλτα η στο Stonehedge.

Ως επιμύθιο, η δική μου εδραία πεποίθηση είναι ότι, κατά την προσφιλή μας συνήθεια, ένα βήμα πριν το χείλος του γκρεμού, στις 18 Ιουνίου, θα βρούμε τρόπο να υπερβούμε τα ιδεοληπτικά μας ταμπουρώματα στην ελληνοπρέπειά μας και θα λειτουργήσουμε με κριτήριο το συμφέρον μας, τον πραγματισμό που επιβάλλουν οι περιστάσεις και τον εγωτισμό που υπαγορεύει η επιβίωσή μας.

Στην πολιτική δεν υπάρχουν ταμπού, μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι καταστροφή, μια κυβέρνηση συνεργασίας πολύ λιγότερο, όσοι καλούνται να ασκήσουν εξουσία είναι υποχρεωμένοι να την ασκήσουν με ευθύνη διότι –μόνη λέξη εθνικισμού από μένα αντλημένη από τον Κάλβο– ως Έλληνες «εις τούς μεγάλους κινδύνους φανερώνετε άκαμπτον ενέργειαν»

Οι καιροί ου μενετοί !

Ο Κώστας Πώποτας είναι υπάλληλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά κυρίως ακραιφνώς ευρωπαϊστής, υπέρμαχος της προωθημένης ευρωπαϊκής πολιτικής ολοκλήρωσης σε βάρος παρωχημένων εθνικισμών. Οι τοποθετήσεις του είναι καθαρά προσωπικές και δεν απηχούν θέσεις του οργάνου στο οποίο υπηρετεί. Ψηφίζει αδιαλείπτως στις εθνικές και άλλες εκλογές παρά την απόσταση.

Υ.Γ.: Προς κατανόηση: μην ακούτε τα ανύπαρκτα σενάρια περί δραχμής. Αν υποθέσουμε ότι αποχωρούμε οικειοθελώς από την ευρωζώνη – διότι η αποπομπή είναι νομικώς αδύνατη – πάλι το ευρώ θα έχουμε ως νόμισμα!

Υ.Γ. 2: Και σταματήστε να προβάλετε αδιακόπως την ομορφιά της Αλοννήσου, διότι τη θέλω για πάρτη μου, να πίνω τον καφέ μου στους αέρηδες χωρίς λεφούσια τουριστών L

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου