Τριακόσιες εξήντα πέντε ημέρες… αγώνα. Σήμερα συμπληρώνεται
ακριβώς ένας χρόνος από την «αποφράδα» μέρα όπως την χαρακτηρίζουν οι ίδιοι οι
πρώην εργαζόμενοι της ΚΟΝΤΙ, που η εταιρεία ανακοίνωσε την πρόθεσή της να βάλει
λουκέτο στο εργοστάσιο.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ:
Βάσω Κυριαζή
Τα μαύρα μαντάτα… είχαν βρεί τους περισσότερους στην
καλοκαιρινή άδεια. Μονομιάς άλλαξε η ζωή τους. Ανατράπηκε ο οικογενειακός τους
προγραμματισμός. Ήρθαν «τα πάνω- κάτω» όπως τόνιζε χθες στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο
πρόεδρος του σωματείου Τριαντάφυλλος Καρατζιώλης, κάνοντας ένα σύντομο φλας
μπάκ στα όσα διαδραματίστηκαν αυτό το χρόνο που πέρασε. Από την πρώτη μέρα οι
πρώην εργαζόμενοι μέχρι και τώρα δεν εγκατέλειψαν ούτε λεπτό τις προσπάθειες
για να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο. Σύρθηκαν στο εδώλιο των Δικαστηρίων,
λοιδωρήθηκαν από την εταιρεία, όμως ακόμη παραμένουν στις επάλξεις με το ίδιο
πάθος της πρώτης μέρας.
Σήμερα το πρωί έξω από την πύλη του εργοστασίου θα
πραγματοποιηθεί συγκέντρωση «μνήμης» όπως την έχουν χαρακτηρίσει οι ίδιοι οι
πρώην εργαζόμενοι όπου αναμένεται να επαναβεβαιώσουν τη πρόθεσή τους όσο
διαρκούν τα δικαστήρια και αναμένονται αποφάσεις που προσδοκούν ότι θα τους
δικαιώνουν, θα παραμείνουν στην πρώτη γραμμή του αγώνα, διεκδικώντας… την
επαναλειτουργία, διότι όπως πιστεύουν ακόμη και τώρα το εργοστάσιο με τους
κατάλληλους χειρισμούς μπορεί να «επιστρέψει στην αγορά» και να είναι βιώσιμο.
«Συνεχίζουμε
τον αγώνα…
« Συμπληρώνεται σήμερα
ένας ολόκληρος χρόνος από το ξεκίνημα του ανένδοτου αγώνα των εργαζομένων της
ΚΟΝΤΙ, να κρατήσουν το εργοστάσιο αυτό ανοιχτό και να υπερασπισθούν την
εργασιακή και προσωπική τους αξιοπρέπεια» επισημαίνεται σε ανακοίνωση που
εκδόθηκε χθες από το σωματείο της ΚΟΝΤΙ. «Στον χρόνο αυτό, εκτός απ’ την
εργοδοτική αναλγησία και αλαζονεία, ήρθαν αντιμέτωποι με ποικίλα οικονομικά και
βιοτικά ακόμη προβλήματα, που δεν τους έκαμψαν όμως ούτε για μια στιγμή. Δεν
λύγισαν ούτε στους χειμώνες, ούτε στα λιοπύρια έξω απ’ το εργοστάσιο. Δεν
λύγισαν ούτε και μέσα στις δικαστικές αίθουσες όπου τους έσυρε θρασύτατα η
εργοδοσία, σε μια πρωτοφανή προσπάθεια να εμφανίσει τα θύματά της ως…θύτες της!
Κυρίως, όμως δεν
λύγισαν μπροστά στην πολιτική απραξία και την πολιτική ανοχή προς την Γαλλική
παρανομούσα Εταιρία, η οποία μέχρι το τέλος είχε τις «γερές πλάτες» της.
Και όχι μόνον αυτό: Οι εργαζόμενοι της ΚΟΝΤΙ, ενωμένοι από την
αρχή ως το τέλος σαν μια γροθιά, πήγαν κόντρα σε κάθε πρόβλεψη που ήθελε το
εργοστάσιο κλειστό, εκθέτοντας αυτούς που τις…έκαναν!
Ένα λοιπόν χρόνο μετά, που το εργοστάσιο της ΚΟΝΤΙ στον Βόλο ζει
και βασιλεύει, αποδεικνύεται ότι οι εργαζόμενοι είχαν δίκιο. Και πολύ σύντομα
αυτοί που έπαιξαν τα σκοτεινά τους παιχνίδια με το εργοστάσιο ή, ακόμη
χειρότερα, επένδυσαν σε αυτά, θα πληρώσουν το τίμημα! Η Δικαιοσύνη, στην οποία
και μόνον οι εργαζόμενοι «ακουμπούν», δεν θ’ αργήσει ν’ αποφανθεί, και τότε,
«κάθε κατεργάρης» θα καθίσει «στον πάγκο του»»
Καταλήγοντας δε οι πρώην εργαζόμενοι υπογραμμίζουν « Πιστεύουμε
στην Ελληνική Δικαιοσύνη, με την αρωγή της οποίας και με τη συμπαράσταση του
Ε.Κ. Βόλου, των σωματείων, όλων των εργαζόμενων και της τοπικής Κοινωνίας θα
φτάσουμε αυτόν τον καθαρό και τίμιο αγώνα μας μέχρι το τέλος. Ανταμοιβή μας θα
είναι η εργασιακή και ηθική μας δικαίωση, που μαζί και με τη διαπίστωση ότι «τη
δόξα πολλοί εμίσησαν, το χρήμα, όμως ουδείς…» θα έχει κάνει και επιπλέον
σοφότερους…»
Το χρονικό της κάμψης…
Από το 1990 μέχρι το 2007 η ΚΟΝΤΙ δεν είχε απασχολήσει ποτέ την
δημοσιότητα. Τουλάχιστον όχι για προβλήματα. Το 2007 μάλιστα η εταιρεία είχε
φτάσει να έχει πωλήσεις στα 60 εκ. ευρώ από
τα οποία το 60% ήταν εξαγωγές και 3 εκ. κέρδη.
Τέλος του 2007 ωστόσο άλλαξε η πολιτική της εταιρείας.
Απαιτήθηκε δραστική μείωση του
προσωπικού. Τα «πρώτα σύννεφα» στον ορίζοντα άρχισαν να φαίνονται. Ακολούθησαν
παραλείψεις, αδυναμίες και λανθασμένες επιλογές. Αποδυναμώθηκε η εταιρεία από
στελεχιακό δυναμικό και από ικανούς υπαλλήλους που είχαν την τεχνογνωσία και τις επαφές με την αγορά. Αυτό είχε βέβαια
ως αποτέλεσμα την αδυναμία παραγωγής των προϊόντων που μέχρι τότε είχαν
καταστήσει την ΚΟΝΤΙ πρωτοπόρο στα Βαλκάνια, την μείωση των τιμών πώλησης, και την απώλεια μεγάλου αριθμού πελατών
κυρίως στο εξωτερικό. Έτσι φτάνουμε στο 2009 που οι πωλήσεις έχουν μειωθεί στα 21 εκ. ευρώ με κόστος παραγωγής
τους στα 23 εκ. ευρώ.
Τα πολύμηνα κλεισίματα (διαθεσιμότητες κ.α) προκάλεσαν τριγμούς στο
προφίλ της επιχείρησης στην αγορά αφού χάθηκαν πελάτες παραδοσιακοί με
αποτέλεσμα η εικόνα της εταιρείας να φτάσει στο ναδίρ. Τα πρώτα σύννεφα άρχισαν
να φαίνονται το 2010 ,με τις πρώτες διαθεσιμότητες . Μετά άρχισαν οι απολύσεις, τα προγράμματα
οικειοθελών αποχωρήσεων. Τα σημάδια δεν ήταν καλά… όμως οι διαβεβαιώσεις που
από την άλλη έδινε η εταιρεία, ακούγονταν πειστικές. Κανείς δεν μπορούσε να
φανταστεί ότι τελικά… η εξέλιξη θα ήταν αυτό το ιδιότυπο κατά τους εργαζόμενους
λουκέτο, αφού μέσα στο 2011 η επιχείρηση είχε προχωρήσει και σε επενδύσεις
περίπου 3 εκ. ευρώ. Οι
απολύσεις που παρέλαβαν οι τελευταίοι 17 εργαζόμενοι με τα μέλη του σωματείου,
παραμονές Θεοφανείων (Ιανουάριος 2012) διέλυσαν και τις τελευταίες ελπίδες ότι η
εταιρεία θα καθίσει να διαβουλευτεί μαζί τους για αυτό και επιμένουν ως προς
τον εμπαιγμό που υφίσταντο και ο οποίος σύμφωνα με τους ίδιους παραμένει
άγνωστο πότε θα πάρει τέλος…
