Ανοιχτή πληγή για τα ταμεία της ΔΕΥΑΜΒ αποτελούν οι συνεχείς κλοπές σχαρών από τα φρεάτια. Κάθε χρόνο εκτιμάται ότι απαιτούνται περί τις 12.000 ευρώ για την αντικατάσταση των σχαρών που γίνονται στόχος αγνώστων δραστών. Το κόστος όμως σε χρήμα δεν συγκρίνεται με τους κινδύνους που συνιστούν τα ανοιχτά φρεάτια για τη σωματική ακεραιότητα των πολιτών.
Ρεπορτάζ: ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ
Προσφάτως, ηλικιωμένος άνδρας κατέληξε στο Νοσοκομείο Βόλου, μετά από πτώση του σε ανοιχτό φρεάτιο, στο πάρκο του Αναύρου, στην περιοχή μπροστά από την παλιά πτέρυγα του «Αχιλλοπουλείου». Απολάμβανε τη βραδινή του βόλτα στο πάρκο του Αναύρου και δεν είδε το φρεάτιο που «έχασκε» ορθάνοιχτο. Επεσε μέσα και τραυματίστηκε με αποτέλεσμα να πάρει… ενθύμιο μερικά ράμματα.
Τα ανοιχτά φρεάτια λειτουργούν ως παγίδες κυρίως για πεζούς αλλά και ποδηλάτες και είναι ο μόνιμος πονοκέφαλος της ΔΕΥΑΜΒ. Ιδίως σε ήσυχες περιοχές, χωρίς πολυκοσμία, επιτήδειοι αναπτύσσουν ανενόχλητοι τη δράση τους. Αφαιρούν τις μαντεμένιες σχάρες, οι οποίες στη συνέχεια καταλήγουν πιθανότατα σε κάποιο χυτήριο. Φαίνεται να αποκομίζουν κέρδος, την ίδια ώρα που τα ταμεία της ΔΕΥΑΜΒ αιμορραγούν οικονομικά και οι πολίτες που δεν θα δουν εγκαίρως την παγίδα διακινδυνεύουν τη σωματική τους ακεραιότητα.
Σύμφωνα με το Διευθυντή της ΔΕΥΑΜΒ, Δημήτρη Οικονομίδη, κάθε χρόνο η υπηρεσία αναγκάζεται να αποκαθιστά τουλάχιστον 100 κλεμμένες σχάρες φρεατίων. Κάθε σχάρα κοστίζει 120 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον 12.000 ευρώ από τα ταμεία της ΔΕΥΑΜΒ, καταλήγουν στην αντικατάσταση των κλεμμένων σχαρών.
Κλοπές όμως καταγράφονται και από τα υδρόμετρα. Τα μαντεμένια καπάκια δεν έχουν διαφύγει της προσοχής επιτήδειων. Κλέβουν τα καπάκια και αφήνουν τα υδρόμετρα ανοιχτά. Μαζί με τα σπασίματα, η ΔΕΥΑΜΒ αναγκάζεται κάθε χρόνο να αγοράζει 150 νέα καπάκια που κοστίζουν 1.500 ευρώ περίπου.
Χαρακτηριστικό της έκτασης που έχει πάρει το φαινόμενο, είναι ο πεζόδρομος της Ρήγα Φεραίου. Προσφάτως στόχος έγινε και δημόσιο έργο. Εργολάβος σε υπό κατασκευή πλατείας, είδε μέσα σε μία νύχτα να εξαφανίζονται οι σχάρες των φρεατίων που είχε αποθηκεύσει σε υπαίθριο χώρο.
Πέραν των μηνυτήριων αναφορών που γίνονται κατ’ αγνώστων, λύση στο πρόβλημα με τις κλοπές σχαρών δεν έχει βρεθεί. Οι πλαστικές σχάρες έχουν σχεδόν το διπλάσιο κόστος. Αυτή την περίοδο, η επιχείρηση εξετάζει τη σταδιακή αντικατάσταση των μαντεμένιων σχαρών με άλλες από ελατό χυτοσίδηρο που είναι στην ίδια τιμή, αλλά δεν μπορεί να καταλήξει στο χυτήριο.
