Η δραματική έκκληση πατέρα, που παλεύει να σώσει τον 22χρονο γιο του από τα ναρκωτικά – «Ναρκέμποροι κυκλοφορούν ελεύθεροι, γιατί υπάρχει ατιμωρησία», καταγγέλλει
Κατ’ επανάληψη έχει επισημανθεί το πρόβλημα με τα ναρκωτικά. Εχουν καταγραφεί ιστορίες ταλαιπωρημένων ανθρώπων στον Βόλο. Κανένας, όμως, δεν έχει αντιληφθεί πόσο εύκολα μπορεί να χτυπήσει το πρόβλημα τη δική του πόρτα, ούτε να διανοηθεί τις αγωνίες των γονιών παιδιών, που εκτέθηκαν στον κίνδυνο και το πληρώνουν. Ο Γιώργος, από τον Βόλο, παλικάρι 22 ετών, έφυγε από το σπίτι του εδώ και έναν μήνα. Η οικογένειά του δεν γνωρίζει πού είναι. Η Αστυνομία δεν μπορεί να βοηθήσει, επειδή είναι ενήλικος.
Ο πατέρας του νέου απελπισμένος ανοίγει την καρδιά του στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ. Καταθέτει την εμπειρία του, ώστε ποτέ ξανά καμία οικογένεια να μη βρεθεί μπροστά στο δικό του πρόβλημα, ενώ περιμένει τον γιο του με ανυπομονησία να γυρίσει. Μοιράζεται προβληματισμούς, αγωνίες, φόβους, γνωρίζοντας ότι οι έμποροι ναρκωτικών είναι εδώ ανάμεσά μας και κυκλοφορούν, όπως λέει, ελεύθεροι, επειδή «υπάρχει ατιμωρησία».
Ηξερε από ποιους αγόραζε ο γιος του ναρκωτικά. Συλλαμβάνονται κάθε τρεις και λίγο και ύστερα αφήνονται, λέει. Ανοιξε κόντρα μαζί τους. Πήγε σε σπίτι να τους βρει και άφησαν τον σκύλο τους να του ορμήσει και να του επιτεθεί.
Από την τριήμερη άρχισε το πρόβλημα
Ο 62χρονος ζει με την οικογένειά του, με την οποία είναι δεμένος. Με τη σύζυγό του έχουν υποστήριξη από τους ανθρώπους του ΚΕΘΕΑ για να τα καταφέρνουν να διαχειρίζονται την κρίση δίχως τριγμούς στα υπόλοιπα μέλη. Ηταν πάντοτε πολύ αγαπημένοι όλοι στο σπίτι. Μία τριήμερη, όμως, εκδρομή με το σχολείο, όταν γιος του ήταν 14 ετών, έφθανε για να ξυπνήσει τον εφιάλτη.
«Εβαλαν πέντε παιδιά σε ένα δωμάτιο και κοιμήθηκαν μαζί, ενώ γνώριζαν ότι το ένα είναι από διαλυμένη οικογένεια με ναρκωτικά. Αυτό του έδωσε να δοκιμάσει χασίς. Οι καθηγητές αδράνησαν, ενώ θα μπορούσαν να είχαν αποτρέψει τα περιστατικά», σημειώνει.
Η οικογένεια του έφηβου δεν κατάλαβε τίποτα στην αρχή. Τα δύο πρώτα χρόνια υπήρχε ακόμη φόβος στον Γιώργο και κρυβόταν πάρα πολύ καλά. Πήγαινε στο πάρκο να παίξει μία – δύο ώρες και αξιοποιούσε αλλιώς τον χρόνο. Στα ναρκωτικά ξόδευε τα χρήματα, που του έδιναν οι παππούδες, ενώ οι γονείς του νόμιζαν ότι έπαιρνε σοκολάτες.
Απαιτείται μεγάλη προσοχή, όταν τα παιδιά είναι στην εφηβεία
«Δεν πιστεύαμε ποτέ ότι μπορεί να μπλέξει με ναρκωτικά. Τον συμβουλεύαμε συνεχώς, σχεδόν καθημερινά. Αλλά τα χρήματα και η ελευθερία που είχε έφεραν τον Γολγοθά, που συνεχίζεται ακόμη. Σε αυτές τις ηλικίες οι γονείς θα πρέπει να είναι πάρα πολύ προσεκτικοί.
Ειδικά στο Γυμνάσιο απαιτείται να ξέρουν πόσα χρήματα έχει το παιδί και πού ακριβώς τα ξοδεύει. Να γνωρίζουν ανά πάσα ώρα και στιγμή πού βρίσκεται. Το πρόβλημα στην αρχή φαντάζει απλό. Νομίζουν ότι επρόκειτο για συμμετοχή σε ένα πάρτι, μία βόλτα. Στη συνέχεια ξεσκεπάζεται η πραγματικότητα. Οι παππούδες του παιδιού μας τώρα κλαίνε συνέχεια. Δεν μπορούν να διανοηθούν την κατάληξη», σημειώνει.
Στην α’ λυκείου ο Γιώργος πήγαινε στο σχολείο πια μόνο για να δίνει παρουσίες και στη συνέχεια έφευγε. Αρχισε να έχει έντονα προβλήματα με το σχολείο. Οι καθηγητές πλέον δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι, γιατί ήταν χρήστης. Οι γονείς του υποψιάστηκαν ότι κάτι συνέβαινε, καθώς άρχισε να μην έχει καλές επιδόσεις στο σχολείο, ενώ ήταν καλός μαθητής. Επιπλέον, διέκοψε τον αθλητισμό, ενώ ήταν πολύ καλός ποδοσφαιριστής. Η συμπεριφορά του έγινε ερειστική και ατίθαση.
Ο Γιώργος προτίμησε να κοιμάται στα παγκάκια
«Εψαξα τα πράγματά του και βρήκα ποσότητα χασίς. Απευθυνθήκαμε αμέσως για βοήθεια. Δεν κρυφτήκαμε. Πήγαμε στο ΚΕΘΕΑ, όπου οι άνθρωποι μας βοήθησαν να τον καθοδηγήσουμε. Μέχρι να πάει εκεί είχαμε ακόμη και απόπειρες αυτοκτονίας. Στη συνέχεια παρακολουθούσε το πρόγραμμα για έναν χρόνο, όμως όταν άρχισε να βγαίνει λίγο έξω, μόνος, ξανακύλησε. Κάναμε νέες προσπάθειες. Εμπαινε -έβαινε και οδηγηθήκαμε σε κλειστό πρόγραμμα στη Λάρισα, όπου έμεινε δύο χρόνια στην κοινότητα. Στη συνέχεια το πρόγραμμα προέβλεπε επανένταξη και ξαναέμπλεξε.
Μετά από νέες προσπάθειες κάποιων μηνών η απόφασή του ήταν να φύγει από το σπίτι. Το έκανε πριν από έναν μήνα. Από τότε μέχρι σήμερα δεν γνωρίζουμε πού βρίσκεται», τονίζει. Ο 22χρονος έστειλε μήνυμα στην οικογένειά του μέσω κινητού ότι δεν θα ξαναεπέστρεφε. «Αποφάσισα να μείνω μόνος μου, ακόμη και να κοιμάμαι στα παγκάκια», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Το νεαρό παλικάρι έφυγε από το σπίτι χωρίς να πάρει τίποτα μαζί του. Εχει μόνο τα ρούχα που φορά. «Η Αστυνομία, με την οποία έχουμε άψογη συνεργασία, λέει ότι είναι ενήλικος και είναι επιλογή του να φύγει. Δεν μπορεί να κάνει κάτι. Σε αυτό το χρονικό διάστημα τον εντόπισαν δύο φορές μέσω φωτογραφιών, που είχε ανεβάσει σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Στη μία φωτογραφία ήταν στην Αλεξανδρούπολη, στην άλλη στη Θεσσαλονίκη.
Στις προσπάθειες που κάναμε για απεξάρτηση δεν ήθελε ειλικρινά να απαλλαχτεί. Παρακολουθούσε τα προγράμματα επειδή τον προτρέπαμε εμείς και τον πιέζαμε. Αν τα παιδιά δεν θέλουν να σταματήσουν τη χρήση, δεν επιλύεται το πρόβλημα», σημειώνει.
Η οικογένειά του περιμένει να γυρίσει
Οι γονείς του 22χρονου συνεχίζουν να παρακολουθούν ανελλιπώς για έξι χρόνια τις οικογενειακές συναντήσεις του προγράμματος, κάτι που τους βοηθά πάρα πολύ. «Οι οδηγίες που μας δίνονται είναι ότι πρέπει να επιστρέψει μόνος του και να μπει στην κοινότητα με δική του απόφαση. Πρέπει να θέλει συνειδητά να διακόψει τις ουσίες», τονίζει.
Παράλληλα περιμένουν με αγωνία τον νεαρό να γυρίσει ελπίζοντας ότι θα επιδιώξει μόνος τη σωτηρία του.
«Οταν χτυπά το τηλέφωνο τη νύχτα το μυαλό μας πάει αμέσως στο κακό. Απευθύνω έκκληση στους γονείς να προσέχουν πάρα πολύ τα παιδιά τους στην εφηβεία. Στην αρχή θυμάμαι και εγώ τον εαυτό μου είχα άγνοια. Νόμιζα ότι φταίνε οι άλλοι, ο περίγυρος, ενώ είχαμε ευθύνη και εμείς ως οικογένεια να αντιληφθούμε το πρόβλημα αμέσως», τονίζει.
Πολλοί νέοι βρίσκονται στις ουσίες
Ο ίδιος επισημαίνει: «Υπάρχει πρόβλημα με τα ναρκωτικά. Πάρα πολλοί νέοι είναι στις ουσίες, επειδή υπάρχει ανοχή στους εμπόρους ναρκωτικών λόγω του νομοθετικού πλαισίου. Ερχονται γονείς συνεχώς και μας βρίσκουν για να μας συμβουλευτούν. Πρέπει να απευθυνθούν στο ΚΕΘΕΑ. Εκεί υπάρχουν άνθρωποι που θα τους βοηθήσουν. Προχθές ήρθε ένας πατέρας, που έκλαιγε όλη μέρα. Το παιδί του πήγε μαστουρωμένο στο σπίτι. Ηθελε να αυτοκτονήσει ο άνθρωπος. Προσπάθησα να τον πείσω να παρακολουθήσει το πρόγραμμα, το έκανε και έτσι βοηθήθηκε», καταλήγει.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΡΟΥΓΚΑ
