Μέχρι τώρα στην περιοχή μας έχουν καταγραφεί μόνο μεμονωμένα κρούσματα
Τα περιστατικά πνευμονίας που καταγράφονται το τελευταίο διάστημα σε αρκετά ιδιωτικά ιατρεία αλλά και στο γραφείο κίνησης του Νοσοκομείου Βόλου, αποτελούν σύνηθες φαινόμενο για την εποχή, σύμφωνα με τους γιατρούς που εμφανίζονται καθησυχαστικοί, υποστηρίζοντας ότι το φαινόμενο δεν συνδέεται με την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών εξαιτίας της οικονομικής ανέχειας σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Βάσω Κυριαζή
Ακόμη και τα κρούσματα φυματίωσης που σποραδικά έχουν καταγραφεί στην ευρύτερη περιοχή σύμφωνα με τους γιατρούς αποτελούν μεμονωμένα προς το παρόν περιστατικά που δεν μπορούν να συνδεθούν με την κακή διατροφή και την έλλειψη σωστής θέρμανσης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν από δύο περίπου μήνες στο Βόλο εκδηλώθηκε κρούσμα φυματίωσης σε συμβασιούχο εργαζόμενο. Μετά τις εξετάσεις που έγιναν κρίθηκε ότι το περιστατικό ήταν μεμονωμένο και αφού έγινε ο γενικός έλεγχος ξεκίνησε καμπάνια ενημέρωσης από την Διεύθυνση Υγιεινής για προληπτικούς ωστόσο λόγους και όπως προβλέπουν οι κανονισμοί υγείας.
“Σήμερα τόσο οι καιρικές συνθήκες όσο και το επίπεδο της ζωής μας δεν έχει υποβαθμιστεί τόσο για να μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι μπορεί να εκδηλωθούν κρούσματα φυματίωσης που να πάρουν μάλιστα ανησυχυτική διάσταση” σημειώνει χαρακτηριστικά ο πνευμονολόγος πρώην δήμαρχος Βόλου κ. Κυριάκος Μήτρου.
Ιστορική αναδρομή Για Βόλο….
Τα στοιχεία για τη διαχρονική καταγραφή της φυματίωσης όπως καταγράφηκε στο Νοσοκομείο Βόλου το πρώτο μισό του 20ου αιώνα από τους Ι. Κωστή, Α. Σκλαβούνου και Ε. Σωλήνη σε ειδικό συνέδριο είναι αποκαλυπτικά. Κατά το διάστημα 1903- 1944, στο νοσοκομείο Βόλου νοσηλεύτηκαν 32603 ασθενείς.
Από αυτούς πάρθηκε ένα δείγμα 5615 ασθενών, δηλαδή το 17,2%, το οποίο είναι ομοιόμορφα κατανεμημένο στις δεκαετίες, αλλά και στους μήνες κατά τη διάρκεια της κάθε χρονιάς. Oι χρονικές περίοδοι που ομαδοποιήθηκαν, επιλέχθηκαν με βάση οργανωτικές και ιστορικές πραγματικότητες του νοσοκομείου αλλά και της χώρας. Συνολικά το 7,7% των ασθενών έπασχε από φυματίωση, με μια έξαρση την περίοδο 1917-1919 στο 12,8%.
Η μικρή επίπτωση της νόσου στις γυναίκες μέχρι το 1916, οφείλεται περισσότερο στο γεγονός ότι οι άρρωστες γυναίκες σπάνια οδηγούνταν στο νοσοκομείο αυτή την περίοδο, όχι μόνο για τη φυματίωση , αλλά για όλες τις παθήσεις. Η άνοδος του ποσοστού των γυναικών το 1922, οφείλεται στην έλευση πολλών γυναικών προσφύγων από την Μ. Ασία.
Η συχνότερη εντόπιση της φυματίωσης ήταν η θωρακική (55,1%), ενώ από το 1903 ακόμη, αναγνωρίζονταν κι άλλες εντοπίσεις. Οι σκελετικές (9,6%)αναφερόμενες και ως «φθίσις Σ.Σ.»,ή «πόττειον κακόν», εκτός των ψυχρών αποστημάτων και οι κοιλιακές εντοπίσεις(8,9%), συνήθως απαίτησαν χειρουργικές επεμβάσεις.
Τέλος οι φυματιώδεις μηνιγγίτιδες (5,5%) με μεγάλη θνητότητα. Το ποσοστό ίασης κυμάνθηκε σε μονοψήφιο αριθμό (6,2%), ενώ η θνητότητα μεγάλη( 53,1%), που μαζί με τις περιπτώσεις που εξήρχοντο με επιδείνωση, ξεπερνούσε το 80%. Η νοσηλεία των αρρώστων είχε μέσο χρόνο 34 μέρες.
Οι δυνατότητες θεραπευτικής παρέμβασης τις περιόδους αυτές βασίζονταν στην υγιεινή διαβίωση, την πλούσια διατροφή και σε χειρουργικές τεχνικές εξάλειψης του πνευμονικού σπηλαίου με τεχνητό πνευμοθώρακα, παράλυση του φρενικού νεύρου και θωρακοπλαστική, μη υπαρχόντων των φαρμάκων που όταν ανακαλύφθηκαν αργότερα, άλλαξαν άρδην την αντιμετώπιση της φυματίωσης.
Το Σανατόριο Καραμάνη
Το πρώτο σανατόριο της Ελλάδας, το σανατόριο του ιατρού Γ. Καραμάνη χτίστηκε στα Χάνια Πηλίου,. Λειτούργησε ως θεραπευτήριο με στόχο την νοσηλεία ασθενών το 1909, βρισκόταν σε μια πανέμορφη τοποθεσία σε υψόμετρο 1200 μ, στη δυτική ράχη του βουνού πάνω από τα χωριά Δράκεια και Άγιος Λαυρέντιος και απείχε 25 χλμ από το Βόλο. Εκεί το 1937, ο Καραμάνης ίδρυσε επίσης και το πρώτο Πρεβαντόριο στην Ελλάδα για ασθενικά παιδιά, «Τα Χελιδόνια», που διηύθυνε ως το 1939 η γυναίκα του Άννα Καραμάνη.
Το σανατόριο Καραμάνη έγραψε τη δική του ιστορία σε δύσκολες εποχές
