ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ ΣΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ
Κρυμμένα μέσα στα χορτάρια που έχουν υψώσει πλέον τείχος απροσπέλαστο και μεταξύ άλλων ερειπωμένων κτιρίων, αντικρίζει κανείς κατηφορίζοντας τον κεντρικό δρόμο της Α’ Βιομηχανικής Περιοχής Βόλου, στο δεύτερο μεγάλο οικοδομικό τετράγωνο το εργοστάσιο της ΕΒΙΕΣΚ. Κάποτε έσφυζε από ζωή και παραγωγική δραστηριότητα. Τα τελευταία 8 χρόνια το κτίριο μένει ερμητικά κλειστό «κουφάρι» και αυτό για να θυμίζει μία άλλη εποχή. Τότε που η βιομηχανική περιοχή βούιζε από το πρωί μέχρι το άλλο πρωί, προσφέροντας δουλειά σε χιλιάδες εργάτες και προστιθέμενη αξία στην τοπική οικονομία.
Ρεπορτάζ: ΒΑΣΩ ΚΥΡΙΑΖΗ
Επί 34 ολόκληρα χρόνια η ΕΒΙΕΣΚ, θυγατρική της ΑΓΕΤ, πρωταγωνιστούσε στον τομέα των μεταλλοκατασκευών και σιλοφόρων οχημάτων, στην κατασκευή βιομηχανικών και τεχνικών έργων στην Ελλάδα και το εξωτερικό, καθώς και στη μηχανολογική συντήρηση εργοστασίων.
Εχει συνδέσει το όνομά της με μεγάλα έργα που έγιναν στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Το 2008 έπεσαν οι τίτλοι τέλους μετά από αδιάλειπτη παρουσία και προσφορά στη βιομηχανική δραστηριότητα του Βόλου. Το «θετικό» στην υπόθεση της ΕΒΙΕΣΚ είναι ότι όταν έκλεισε το εναπομείναν προσωπικό απορροφήθηκε σταδιακά από τη μητρική εταιρεία της ΑΓΕΤ Ηρακλής. Αφού φυσικά είχαν προηγηθεί διάφορα προγράμματα οικειοθελών αποχωρήσεων και απολύσεις κατά καιρούς.
Η ΕΒΙΕΣΚ ανέστειλε τη λειτουργία της «στα χέρια» της Λαφάρζ. Η γαλλική πολυεθνική έκρινε ότι για να διατηρηθεί στην κερδοφορία θα έπρεπε να γίνουν σημαντικές επενδύσεις, τις οποίες οι ιθύνοντες του ομίλου δεν ήταν διατεθειμένοι όπως φάνηκε τότε να κάνουν, δεδομένου ότι ο τομέας δραστηριοποίησης δεν «εξυπηρετούσε τα στρατηγικά συμφέροντα του ομίλου».
Οταν έκλεισε το εργοστάσιο στην Α’ ΒΙΠΕ, απασχολούσε 91 εργαζόμενους που ενσωματώθηκαν στο εργοστάσιο της ΑΓΕΤ Ηρακλής «Ολυμπος» στην Αγριά. Αλλοι 40 που απασχολούνταν στην ΕΒΙΕΣΚ Μηλακίου, επίσης απορροφήθηκαν από την ΑΓΕΤ Μηλακίου. Η ΕΒΙΕΣΚ έφτασε κάποια στιγμή στην περίοδο της ακμής της να απασχολεί μέχρι και 340 άτομα προσωπικό, ωστόσο τα τελευταία χρόνια με τις συνταξιοδοτήσεις και τις οικειοθελείς αποχωρήσεις το προσωπικό είχε κατά πολύ συρρικνωθεί.
Η ΑΓΕΤ Ηρακλής σταδιακά ενέταξε το προσωπικό που απέμεινε στη μητρική εταιρεία με πλήρη αναγνώριση και εξομοίωση δικαιωμάτων και οικονομικών απολαβών.
Το 2002 επενδύσεις, το 2008 λουκέτο
Η αναστολή λειτουργίας της ΕΒΙΕΣΚ άρχισε να απασχολεί την τοπική κοινωνία μετά το 2006 και όταν είχαν τελειώσει και τα ολυμπιακά έργα. Κανείς δεν περίμενε ότι η εταιρεία θα κλείσει καθώς μόλις το 2002 είχε ανακοινωθεί η εξαγορά βιομηχανικών εγκαταστάσεων της πρώην ΜΕΚΑΒΟ στο Βόλο με πανηγυρικό μάλιστα τρόπο.
Ηταν τέλος Ιανουαρίου του 2002 όταν ανακοίνωνε επίσημα την αγορά, μέσω πλειστηριασμού, των εργοστασιακών εγκαταστάσεων (οικόπεδο, βιομηχανοστάσιο, μηχανολογικό εξοπλισμό κ.λπ.), πρώην κυριότητας της εταιρείας ΜΕΚΑΒΟ, που βρίσκονται ακριβώς δίπλα από το εργοστάσιο μεταλλικών και μηχανουργικών κατασκευών της ΕΒΙΕΣΚ στο Βόλο, στην Α’ ΒΙΠΕ Βόλου.
Η επένδυση αυτή -υπογραμμίζονταν στην ανακοίνωση- αναμένεται ότι θα αυξήσει σημαντικά την παραγωγική ικανότητα της εταιρίας και γίνεται στο πλαίσιο του αναπτυξιακού της προγράμματος, το οποίο είχε ανακοινωθεί από τον Ομιλο εταιριών Ηρακλής τον Ιούλιο του 2001. Υπολογίζονταν μάλιστα εκείνη τη χρονιά ότι ο κύκλος εργασιών της εταιρίας θα ήταν περίπου 30 εκατ. ευρώ, παρουσιάζοντας έτσι αύξηση 34% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά καθώς είχε αναλάβει νέες εργολαβίες εκτός Ελλάδος. Συγκεκριμένα, εκτελεί έργα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου για λογαριασμό της Blue Circle και ανέλαβε υπεργολαβία στην Κύπρο από την Italcementi.
Στόχος της διοίκησης της ΑΓΕΤ είναι η περαιτέρω ανάπτυξη της εταιρείας, καθώς εκτιμάται ότι διαθέτει την απαιτούμενη τεχνογνωσία, αλλά και την ανταγωνιστικότητα, ώστε να αναδειχθεί σε έναν σημαντικό υπεργολάβο του Ομίλου Lafarge και σε άλλες χώρες, όπου ο τελευταίος διαθέτει παρουσία» σημειώνονταν χαρακτηριστικά.
Και όλα αυτά ενώ όλοι στην αγορά τσιμέντου τόνιζαν τότε ότι ένας από τους κρυφούς πόθους της ΑΓΕΤ ήταν να αναλάβει ενεργό ρόλο στις λυόμενες κατασκευές μέρους των ολυμπιακών έργων, σε περίπτωση βέβαια που αυτές κριθούν απαραίτητες στο μέλλον.
