ΑΛΜΥΡΟΣ

Παρέμβαση-γροθιά για τα ναρκωτικά

παρέμβαση-γροθιά-για-τα-ναρκωτικά-485441

Παρέμβαση-γροθιά στο σοβαρότατο πρόβλημα χρήσης των ναρκωτικών ουσιών, που τραβάει στη δίνη του νέους ανθρώπους, οι οποίοι ακροβατούν σε πολλές περιπτώσεις μεταξύ ζωής και θανάτου αποτελεί το κείμενο –λίγες σκέψεις όπως ο ίδιος λέει- του δημοτικού συμβούλου Αλμυρού Δημήτρη Εσσερίδη. Θείος του 32χρονου πατέρα ενός παιδιού, που έχασε τη ζωή του το περασμένο Σάββατο, μετά από λευκή δόση θανάτου, ο Δημ. Εσερίδης βρίσκει το σθένος, μέσα στη συντριβή της οικογένειας, να πει τα πράγματα με το όνομά τους.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Βάσω Σαμακοβλή

Εάν ένας νέος χάσει τη ζωή του από ναρκωτικά, η αιτία θανάτου του θα αντιμετωπιστεί ως ταμπού. Σπάνια θα γνωστοποιηθεί μέσω του αστυνομικού δελτίου και θα παραμείνει ως «μυστικό» στους κύκλους του νέου που έφυγε από χρήση. Στον Αλμυρό, όμως, η απώλεια του 32χρονου μετά από τη μοιραία δόση που αγόρασε από έναν 36χρονο που εντοπίστηκε και συνελήφθη, έχει μετατρέψει την τοπική κοινωνία σε καζάνι του βράζει.

Ο 32χρονος Γιώργος προστέθηκε στη θλιβερή λίστα των νέων που έχασαν τη ζωή τους από τη χρήση ναρκωτικών. Είναι ο πέμπτος άνθρωπος που «φεύγει» άδικα την τελευταία πενταετία στην ευρύτερη περιοχή του Αλμυρού. Στην τοπική κοινωνία γνωρίζουν ότι τουλάχιστον άλλοι δέκα νεαρής ηλικίας χρήστες ναρκωτικών βρίσκονται σε τελικό στάδιο. Δεν μπορούν άλλα «μυστικά», ούτε άλλες λίστες αναμονής σε Κέντρα απεξάρτησης, οι οποίες τελικά μετατρέπονται σε λίστες που οδηγούν στο θάνατο…

Υπόσχονται θεραπεία έναντι αδράς αμοιβής

Ανάμεσα στις σκέψεις του, τις οποίες τιτλοφορεί ως «το μοιρολόι» ο Δημ. Εσερίδης προβάλει μία ιδιαίτερα σοβαρή παράμετρο, η οποία χρίζει διερεύνησης από αρμόδιες αρχές. Μιλά για ιδιωτικά κέντρα, που εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο, την αγωνία οικογενειών, τη μάχη που θέλουν να δώσουν χρήστες για να βγουν από τον κόσμο των ναρκωτικών ουσιών. Εχοντας ζήσει από κοντά τις προσπάθειες του ανιψιού του για απεξάρτηση, ο κ. Εσερίδης αναφέρεται σε αστρονομικά ποσά που καταβάλλονται από οικογένειες, ώστε τα παιδιά τους να σωθούν.

Και πώς να μην εναποθέσουν τις ελπίδες τους σε όποιον τους υποσχεθεί ότι θα γλιτώσει το παιδί τους και ας χρειαστεί να ξεπουλήσουν όλη την περιουσία τους, όταν θα χρειαστεί να περιμένουν σε μια λίστα τουλάχιστον πενταετίας για να περάσουν την είσοδο ενός Κέντρου Απεξάρτησης. Το κείμενο που έδωσε στη δημοσιότητα ο δημοτικός σύμβουλος και θείος του 32χρονου, Δημήτρης Εσερίδης, συγκλονίζει περιγράφοντας όσα ελάχιστοι τολμούν να πουν:

Το μοιρολόι

«Με αφορμή τον άδικο χαμό ενός ακόμη νέου της επαρχίας μας, επιτρέψτε μου να σας μεταφέρω λίγες σκέψεις μου:

Εφυγε από κοντά μας ακόμα ένα νέο παιδί 32 χρόνων. Πιο πριν άλλα 4 παιδιά, παιδιά δικά μας, της διπλανής πόρτας που δεν μπόρεσαν να ανεβούν τα δύσκολα και ανηφορικά σκαλοπάτια της ζωής, γλίστρησαν κι έπεσαν. Πάρα πολλά άλλα παιδιά της περιοχής μας είναι άρρωστα, που υπάρχουν και ζουν μέσα σε μια χίμαιρα, μια ψευδαίσθηση σε ένα κόσμο που για αυτούς υπάρχει χωρίς προβλήματα.

Γι’ αυτά τα παιδιά και για αυτούς που φύγανε, αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω όχι σαν μια επιστολή, αλλά ως κατάθεση ψυχής, ένα μοιρολόι και που ξέρεις μπορεί ενδεχομένως να αγγίξω κάποιες κρύες καρδιές ή να προβληματίσω κάποιους για αυτό το σοβαρότατο πρόβλημα που υπάρχει και που αυξάνεται πλέον γεωμετρικά.

Για κάποιους που το προσπερνούν αδιάφορα, για κάποιους άλλους (εκ του ασφαλούς) που το παραπέμπουν στο περιθωριο. Γιατί; Τι είναι αυτό που οδήγησε εκεί αυτά τα παιδιά, ποιος φταίει; Ο αδύναμος χαρακτήρας τους, η οικογένεια, οι παρέες, η έλλειψη ριζοσπαστικής αντιμετώπισης της πολιτείας, η γενικότερη αδιαφορία των αιρετών, όλοι εμείς;

Δεν ξέρω, με αισθήματα λύπης και έντονου προβληματισμού γράφω αυτές τις γραμμές και δεν γνωρίζω τη λύση. Για αυτά τα παιδιά που γλίστρησαν και δεν μπόρεσαν να σηκωθούν. Για αυτές τις οικογένειες που στα σπίτια τους υπάρχει μονό ο πόνος και η δυστυχία. Για αυτούς ο ήλιος δεν ανέτειλε ποτέ, μόνο σκοτάδι υπάρχει. Ενας αναστεναγμός, ένα κλάμα βουβό, ένα δάκρυ. Ελλειψε το χαμόγελο από τα χείλια της μάνας, τα μάτια κόκκινα και μόνιμα δακρυσμένα. Ο πατέρας χαμένος μέσα σε σκέψεις και πάντα να κυριαρχεί ένα γιατί; Και πάντα η ελπίδα να τον πλησιάζει και να πιστεύει ότι αύριο θα είναι αλλιώς. Μια ηλιόλουστη άλλη μέρα.

Η πολιτεία ανήμπορη να αντιμετωπίσει τα 100 άτομα της περιοχής μας και τα χιλιάδες του νομού μας. Και μοιραία να τους οδηγούν σ’ αυτούς που τους υπόσχονται θεραπεία, απεξάρτηση, υγεία (με το αζημίωτο βέβαια 30.000-40.000 ετησίως και αφορολόγητα) και στο τέλος τίποτα, όλα ψέματα και να απομένει η πίκρα στα χείλη των γονιών. Τι άλλο πρέπει να κάνω; Ελπίζω και εύχομαι το ταξίδι αυτό των 5 παιδιών να γίνει δύναμη για όλα τα άλλα παιδιά που αρρώστησαν κι ας αποτελέσει πρότυπο η ζωή, το μέλλον για ένα νέο ξεκίνημα. Να συνεχίσουν να περπατούν πάλι στο δρόμο της ζωής. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σας σκεπάζει. Καλό ταξίδι Γιώργο κι ας είσαι εσύ ο τελευταίος επιβάτης στη βάρκα του ποταμού Αχέροντα».

Εσερίδης Δημήτριος

Δημοτικός Σύμβουλος και θείος

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου