ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Το βιβλίο είναι πραγματικό κόσμημα

το-βιβλίο-είναι-πραγματικό-κόσμημα-401396

Συνέντευξη στην ΕΛΕΝΑ ΝΤΑΒΛΑΜΑΝΟΥ

«Πού είσαι;» είναι ο τίτλος του τελευταίου παιδικού βιβλίου της Ράνιας Μπουμπουρή, το οποίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ψυχογιός, σε εικονογράφηση του Γιάννη Σκουλούδη. Πρόκειται για το 27ο βιβλίο της Καρπενησιώτισσας συγγραφέως, που απευθύνεται σε μικρά παιδιά από 2 ετών περίπου, με σκοπό να τα καθησυχάσει απαλύνοντας το άγχος του αποχωρισμού, που ίσως νιώθουν μακριά από τα αγαπημένα τους πρόσωπα.Το βιβλίο συνοδεύεται από το κατατοπιστικό σημείωμα της ψυχοθεραπεύτριας και συγγραφέως Βέρρας Πρατικάκη, με πληροφορίες για το άγχος αποχωρισμού και τρόπους διαχείρισής του. Η συγγραφέας παρουσιάζει μία ολόκληρη μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ με τα μάτια ενός παιδιού, το οποίο εκφράζει τον φόβο του για τον αποχωρισμό από τους γονείς του, και με γλυκύτητα και χιούμορ απαλύνει το άγχος με τα καθησυχαστικά λόγια των γονιών: «Να ξέρεις, είτε είμαστε μαζί σου ή μακριά, εσένα έχουμε πάντα στο μυαλό και στην καρδιά!». Αλλη μια τρυφερή, ευαίσθητη και αγαπησιάρικη ιστορία από τη Ράνια Μπουμπουρή. Στον κυριακάτικο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ η όμορφη συζήτησή μας με τη συγγραφέα.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο σας βιβλίο για παιδιά με τον τίτλο «Πού είσαι;» από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Μιλήστε μας για το περιεχόμενό του.

Το βιβλίο απευθύνεται σε μικρά παιδιά, από 2 ετών περίπου, με σκοπό να τα καθησυχάσει, απαλύνοντας το άγχος αποχωρισμού, που ίσως νιώθουν μακριά από τα αγαπημένα τους πρόσωπα, όταν λόγου χάρη οι γονείς λείπουν στη δουλειά τους. Είναι γραμμένο σε έμμετρο λόγο, με τη μορφή διαλόγου ανάμεσα στο παιδί και τους γονείς και μεταφέρει εικόνες μιας ωραίας, καθησυχαστικής ρουτίνας του παιδιού, με παιχνίδια στο σπίτι και στο πάρκο, ζωγραφική, ανάγνωση βιβλίων αγκαλιά, δραστηριότητες που το παιδί απολαμβάνει με έναν ή και τους δύο γονείς, ανάλογα με το πρόγραμμα και τις δουλειές τους. Το παιδί θέλει να ξέρει πού βρίσκονται οι γονείς του όταν δεν είναι κοντά του και τους ρωτά, παραδείγματος χάριν:

«Και όταν παίρνεις την τσάντα σου και πας, μαμά, πού είσαι;».

«Στ’ αμάξι, πάω στη δουλειά, μα σαν γυρίσω θα σου δώσω χίλια δυο φιλιά…».

«Και όταν τρώω πρωινό, μπαμπά, εσύ πού είσαι;».

«Κοντά σου. Ετοιμάζομαι να φύγω για δουλειά, μα πρώτα δίνω ένα φιλάκι στα μαλλιά σου…».

Παρουσιάζεται λοιπόν μια ολόκληρη μέρα, από το πρωί μέχρι το βράδυ, με τα μάτια του παιδιού, με στόχο να φωτιστούν διαφορετικά στιγμές της καθημερινότητάς του που απολαμβάνει, αλλά καιστιγμές αποχωρισμού που ίσως το στενοχωρούν.

Ποια ήταν αφορμή για να εμπνευστείτε το βιβλίο;

Το άγχος αποχωρισμού των παιδιών το αντιμετώπισα ως μητέρα, όταν οι κόρες μου ήταν μικρές, και το αντιμετωπίζουν πολλοί γονείς με τους οποίους μιλώ. Γι’ αυτό και προσπάθησα να προσεγγίσω το ιδιαίτερο αυτό θέμα με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη τρυφερότητα και χιούμορ, ώστε τα παιδιά να ταυτίζονται, να κατανοούν αλλά και να διασκεδάζουν.

Ποια είναι τα μηνύματα, που μπορεί να βρει ο μικρός αναγνώστης στην υπέροχη ιστορία σας;

Το κυριότερο βρίσκεται στην κατακλείδα του βιβλίου, όταν οι γονείς απευθύνονται στο παιδί: «Να ξέρεις, είτε είμαστε μαζί σου ή μακριά, εσένα έχουμε πάντα στο μυαλό και στην καρδιά!».

Μήπως τελικά το βιβλίο σας δεν απευθύνεται μόνο σε μικρούς αναγνώστες; Εχουν και οι ενήλικες τα δικά τους άγχη σε σχέση με τον αποχωρισμό και τον χρόνο, που αφιερώνουν στα παιδιά τους;

Καθετί που αγχώνει το παιδί μάς στενοχωρεί κι εμάς. Και όπως πολύ σωστά επισημαίνετε, ίσως λόγω υποχρεώσεων να μην αφιερώνουμε όσο χρόνο θα θέλαμε στο παιδί ή στα παιδιά μας, οπότε στη στενοχώρια μας προστίθενται και οι τύψεις. Όμως όντως το βιβλίο απευθύνεται και πιο συγκεκριμένα στους γονείς, καθώς συνοδεύεται από το κατατοπιστικό σημείωμα της ψυχοθεραπεύτριας και συγγραφέως Βέρας Πρατικάκη: «Το άγχος αποχωρισμού και πώς να το διαχειριστείτε», με χρήσιμες πληροφορίες και συμβουλές για τους γονείς.

Το βιβλίο σας θεωρώ πως αποτελεί χρήσιμο εργαλείο στα χέρια των γονιών, αλλά και των εκπαιδευτικών, προκειμένου να συζητήσουν με τα παιδιά το θέμα της καθημερινής πολύωρης απουσίας κάποιων γονιών. Θεωρείτε πως η λογοτεχνία μπορεί να αποτελέσει το όχημα για τη μετάδοση μηνυμάτων και τη διαχείριση προβλημάτων;

Ναι, το πιστεύω ακράδαντα και το βλέπω στην πράξη. Το «Πού είσαι;» είναι το 27ο βιβλίο μου για παιδιά. Σε προηγούμενα έχω ασχοληθεί με το θέμα της μετάβασης από την πάνα στο γιογιό («Στο γιογιό με τη γιαγιά»), με την απεξάρτηση από την πιπίλα («Γλυκιά μου πιπίλα»), με την προσκόλληση σε ένα αγαπημένο αντικείμενο («Πουθενά χωρίς την κούκλα μου»), με το θέμα των ορίων («Κι ας μπορώ»), με τη νυχτερινή ανασφάλεια («Κοιμήσου μαζί μου, μαμά»), με την αδιαφορία για τη στοματική υγιεινή («Η μάχη της Οδοντόβουρτσας»), με την άρνηση των παιδιών να δοκιμάσουν διάφορα φαγητά («Το σκιουράκι που δεν ήθελε να φάει», από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, όπως και όλα τα βιβλία που προανέφερα), με θέματα δηλαδή που αποτελούν αγκάθι στην καθημερινότητα των παιδιών.Από τα μηνύματα που λαμβάνω από γονείς και εκπαιδευτικούς όλ’ αυτά τα χρόνια, λοιπόν, γνωρίζω ότι τα βιβλία αυτά έχουν συντελέσει με τον τρόπο τους σε σημαντικές αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά τους αντιμετωπίζουν διάφορες καταστάσεις.

Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο ο μικρός αναγνώστης ταξιδεύει με τη ζωηρή και χαριτωμένη εικονογράφηση. Μιλήστε μας για τη συνεργασία σας με τον εικονογράφο Γιάννη Σκουλούδη.

Είναι η πρώτη φορά που συνεργαστήκαμε, αν και γνώριζα ήδη τη δουλειά του από άλλα βιβλία που έχει εικονογραφήσει με τον υπέροχο τρόπο του: γλυκές γραμμές, εκφραστικά πρόσωπα, προσεγμένα χρώματα. Θεωρώ ότι έκανε το βιβλίο μας ένα πραγματικό κόσμημα, που συμβάλλει στην αισθητική καλλιέργεια των παιδιών, και του είμαι ευγνώμων γι’ αυτό.

Υπάρχει ανατροφοδότηση από τους μικρούς και μεγάλους αναγνώστες σας; Ποια είναι τα συναισθήματά σας και οι σκέψεις σας για τη μεγάλη αποδοχή, που έχει το συγγραφικό σας έργο;

Κάτι που μου έλειψε πολύ στη διάρκεια της καραντίνας ήταν οι εκδηλώσεις και οι επισκέψεις σε σχολεία, όπου η ανατροφοδότηση από τους αναγνώστες είναι άμεση και απολαυστική. Με τον καιρό συνηθίσαμε τις πλατφόρμες και μπόρεσα να ανταποκριθώ θετικά σε αρκετές προσκλήσεις για διαδικτυακές συναντήσεις με ομάδες παιδιών ή και ολόκληρες τάξεις, αλλά δεν είναι το ίδιο. Με τους μεγάλους σε ηλικία αναγνώστες, γονείς ή εκπαιδευτικούς, επικοινωνώ μέσω τουFacebookκαι του ιστολογίου μου, αλλά η επαφή εκ του σύνεγγυς είναι πάντα πιο ουσιαστική. Τελευταία φορά που μου δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσω με γονείς και παιδιά από κοντά ήταν στο Φεστιβάλ Βιβλίου στο Ζάππειο τον Σεπτέμβριο, όπου πολλοί γονείς με τίμησαν με την παρουσία τους. Κι επίσης, τον Ιούλιο στον δημοτικό θερινό κινηματογράφο ΑΒ, στην Αθήνα, όταν παίχτηκε η παράσταση «Μια τρελή τρελή ΑΒ με τον Άνθρωπο-Ορχήστρα» – η παράσταση του Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλου που βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο μου. Ένα μικρό παράδειγμα από κείνη τη μέρα: Λέει μια μαμά στην κόρη της, ηλικίας νηπιαγωγείου: «Έλα να γνωρίσεις την κυρία Ράνια, που έγραψε την Αλφαβήτα και το Αγρόκτημα». Το κοριτσάκι ήρθε κοντά μου, με κοίταξε και, αντί να μου πει κάτι, με αγκάλιασε σφιχτά γύρω από τη μέση. Να, κάτι τέτοιες στιγμές είναι για μένα τα μεγαλύτερα δώρα. Ευτυχώς τον Οκτώβριο οι παραστάσεις της «Τρελής τρελής ΑΒ» θα συνεχιστούν στο Μαρκόπουλο Αττικής, με τη συμμετοχή και του πολυτάλαντου ηθοποιού Λευτέρη Ελευθερίου, οπότε θα έχω σε εβδομαδιαία βάση την ευκαιρία να συναντιέμαι και να συνομιλώ με παιδιά και γονείς.

Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;

Τον Νοέμβριο θα κυκλοφορήσει το επόμενο βιβλίο μου, «Ο Αίσωπος και οι μύθοι του», από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, σε εικονογράφηση της εξαιρετικής Χρύσας Σπυρίδωνος. Στόχος του βιβλίου είναι να γνωρίσουν τα παιδιά τον Αίσωπο ως προσωπικότητα, διότι με τα χρόνια διαπίστωσα ότι όχι μόνο τα παιδιά, αλλά και πολλοί μεγάλοι δε γνωρίζουν σχεδόν τίποτα για το ποιος ήταν και για το πώς από δούλος στερημένος από τα πάντα κατάφερε να γίνει εκλεκτός προσκεκλημένος των πιο ισχυρών βασιλιάδων της εποχής. Γράφω λοιπόν την ιστορία του σαν παραμύθι και μετά αποδίδω έμμετρα πέντε από τους πιο αγαπημένους μύθους του. Είναι ένα βιβλίο που έχει δουλευτεί με πολύ μεράκι σε όλα τα στάδια της παραγωγής του και εύχομαι να φέρει πρώτα τον Αίσωπο κι ύστερα εμένα ακόμα πιο κοντά στην παιδική καρδιά!

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου