Στους αθάνατους της μουσικής ο διεθνούς φήμης Βολιώτης μαέστρος ο οποίος απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών
Παγκόσμια συγκίνηση προκάλεσε το θλιβερό άγγελμα του θανάτου του διακεκριμένου Βολιώτη Γιώργου Χατζηνίκου, ο οποίος απεβίωσε χθες σε ηλικία 92 ετών.
Ο παγκοσμίου φήμης μαέστρος, πιανίστας και παιδαγωγός, δάσκαλος για πολλούς και ιδιαίτερα αγαπητός, γεννήθηκε τον Μάιο του 1923 στο Βόλο. Αρχισε να παίζει πιάνο σε ηλικία 4 ετών και ακολούθησε μια διεθνή καριέρα με σημαντικές συνεργασίες, ενώ υπήρξε φίλος μεγάλων συνθετών και μαέστρων όπως ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Καρλ Ορφ.
Από το 1983 διηύθυνε το μουσικό τμήμα των ετήσιων σεμιναρίων του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Γ. Αγγελίνη – Π. Χατζηνίκου» στο Χόρτο Πηλίου οργανώνοντας μουσικά σεμινάρια μαζί και με άλλους σημαντικούς καθηγητές από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Ο Γιώργος Χατζηνίκος αφού έλαβε διπλώματα Διεύθυνσης και Πιάνου στο Mozarteum του Salzburg (αμφότερα με διάκριση και πρόσθετη απονομή του χρυσού μεταλλίου Lilly Lehmann της International Foundation Mozarteum), τού προσφέρθηκε η θέση Chef-correpetitor στην Οπερα του Μονάχου. Ορμώμενος από βαθύτερες ανησυχίες και ερωτήματα, προτίμησε να ακολουθήσει τον δρόμο της απόλυτης μουσικής όπως τον διάνοιγε η καριέρα του σολίστ που τον οδήγησε στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, Νότιο Αφρική, Ινδία, ΗΠΑ και Βραζιλία, ενώ στο διάστημα αυτό διηύθυνε μόνο σποραδικά. Παράλληλα φρόντιζε για την περαιτέρω μουσική του καλλιέργεια μέσω της επαφής του με αυθεντίες όπως οι Edwin Fischer, Carl Orff, Edward Erdmann, George Chavchavadze, Alice Pashkus.
Το 1959 συνάντησε στη Μόσχα τον κορυφαίο Ρώσο παιδαγωγό Heinrich Neuhaus, δάσκαλο των Emil Gilels και Sviatoslav Richter, ο οποίος τον έκανε να συνειδητοποιήσει ότι μόνο η διδασκαλία, στην πραγματική της ύψιστη έννοια, θα μπορούσε να τον οδηγήσει σε ουσιαστικά συμπεράσματα.
Ετσι χωρίς ποτέ να σταματήσει τις σολιστικές του δραστηριότητες, δέχθηκε το 1961 μια πρόσκληση να διδάξει στο Royal Manchester College of Music της Αγγλίας. Εκεί τού ανετέθη να ιδρύσει και τάξη Διεύθυνσης, οπότε τού παρουσιάστηκε μια αναπάντεχη ευκαιρία να διεισδύσει πολύ βαθύτερα στην έννοια της Διεύθυνσης, πέραν των μέχρι τότε δεδομένων του, τού φυσικού δηλαδή ταλέντου και της καθιερωμένης ακαδημαϊκής εκπαίδευσης.
Ως εκ τούτου άρχισε έκτοτε να καλλιεργεί συστηματικά την διεύθυνση σε διάφορα πλάνα, αναλαμβάνοντας διαδοχικά δίπλα στην τάξη της διεύθυνσης, την Hoylake, την South Manchester και τελικά την Bury Orchestra που διηύθυνε επί 13 χρόνια.
Διηύθυνε επίσης επί σειρά ετών τα ετήσια Cleveland Easter Orchestra Courses και τα Canford Choral Weekends, δίδαξε επανειλημμένως στα Cornwall Prusia Cove Seminars, έδωσε σεμινάρια ερμηνείας στο Well’s Cathedral School και ένα σεμινάριο διεύθυνσης ορχήστρας στην Royal Academy of Music του Λονδίνου, όλα αυτά παράλληλα με την καθαρά σολιστική του δράση, χάρη στην οποία συνέπραξε ως σολίστ και με ορχήστρες, όπως η Φιλαρμονική του Βερολίνου, η RTF Παρισίων, η BBC Λονδίνου, η Suisse Romande Γενεύης κ.α. ενώ ως μαέστρος έχει διευθύνει ορχήστρες όπως Bach London Festival Ensemble, RAI Milano, Φιλαρμονική Kosice Σλοβακίας, Ορχήστρα της Ραδιοφωνίας της Δανίας, Sinfonie Orchester Berlin.
Παράλληλα πραγματοποίησε διεθνή σεμινάρια, που τον οδήγησαν μεταξύ άλλων στην Ισλανδία, Βραζιλία, Ισπανία, Ινδία και ΗΠΑ διοργανώνοντας ορχήστρες, χορωδίες και διαφωτίζοντας άγνωστες ή παραμελημένες πτυχές της μουσικής ερμηνείας σε σολίστες οποιουδήποτε οργάνου, κουαρτέτου οργάνων και άλλα μικρά σύνολα, καθώς και τραγουδιστές, σε έργα που καλύπτουν την μουσική φιλολογία από τον 18ο αιώνα μέχρι και σήμερα.
Ο Γιώργος Χατζηνίκος άφησε δυσαναπλήρωτο κενό και λαμπρή μουσική παρακαταθήκη, η οποία αναγνωρίστηκε διεθνώς, αποσπώντας κορυφαίες διακρίσεις.
