ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ

ΣΤΕΛΛΙΝΑ ΑΠΛΑΝΤΗ: Από το χειρουργείο ξανά στο βάθρο, και δικαίωση στο… photo finish

στελλινα-απλαντη-από-το-χειρουργείο-ξ-785261

Κάθε πίκρα, κάθε δυσκολία και κάθε εμπόδιο μπορεί να αποδειχθεί εφαλτήριο δύναμης, χαράς και δικαίωσης, με τον χρόνο να αποτελεί τον μεγαλύτερο κριτή. Αυτό τουλάχιστον ισχύει για τη Βολιώτισσα κολυμβήτρια αποστάσεων Στελλίνα Απλαντή.

Ρεπορτάζ: ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΚΟΥΝΤΕΛΙΑ

Μέσα σε διάστημα λιγότερο τους ενός μηνός, κατέκτησε χάλκινο πανελλήνιο μετάλλιο… κολυμπώντας με οξεία σκωληκοειδίτιδα στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα ΟΠΕΝ, εγχειρίστηκε εσπευσμένα – μένοντας εκτός δράσης για περίπου… δύο εβδομάδες -και επέστρεψε δριμύτερη αυτό το Σαββατοκύριακο στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα ανοιχτής Θάλασσας της Πάτρας, όπου και κατέκτησε δύο χρυσά και ένα χάλκινο μετάλλιο στα 10χλμ, στη σκυτάλη και στα 5χλμ αντίστοιχα και ταυτόχρονα τον τίτλο της καλύτερης αθλήτριας των αγώνων.

Σαν σε κινηματογραφική ταινία και καθώς τα γεγονότα… έτρεχαν, η 21χρονη Βολιώτισσα πρωταθλήτρια του Ολυμπιακού Πειραιώς έπρεπε να βιώσει την απόλυτη απογοήτευση, λίγες εβδομάδες πριν, για να δικαιωθεί για τον κόπο και τη σκληρή προσπάθειά της μόλις το προηγούμενο τριήμερο, στην επανεμφάνισή της στις αγωνιστικές υποχρεώσεις, μετά την περιπέτεια υγείας που είχε και που λίγο έλειψε να αποδειχθεί, επικίνδυνη για την ίδια.

Λίγο πριν τη συμμετοχή της στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα Ανοιχτής Θάλασσας, όπου η Απλαντή είδε τις επιτυχίες να διαδέχονται η μία την άλλη, η Βολιώτισσα πανελληνιονίκης είχε μιλήσει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για το χρονικό της διάγνωσης και εγχείρισης σκωληκοειδίτιδας, εν μέσω Πανελληνίου πρωταθλήματος κολύμβησης και αφού είχε προλάβει να στεφθεί, μέσα σε αφόρητους πόνους, χάλκινη στα 400μ ελεύθερο, την πρώτη ημέρα της διοργάνωσης. Κάπου εκεί, το πανελλήνιο πρωτάθλημα είχε τελειώσει για εκείνη, με δάκρυα λύπης και τη ίδια να αισθάνεται νικημένη και με άγνοια κινδύνου για τη σοβαρή περιπέτεια που είχε περάσει.

Πλέον, απόλυτα συνειδητοποιημένη για το γεγονός ότι η υγεία μπαίνει πάνω απ’ όλα, η Απλαντή μπορεί να χαμογελά και πάλι, μετατρέποντας μια χρονιά – εφιάλτη, σε απόδειξη του αστείρευτου ταλέντου και της θέλησης που έχει. Η ίδια ολοκλήρωσε άλλωστε τις φετινές υποχρεώσεις της, με την πρώτη θέση, στα 10χλμ ανοιχτής θάλασσας, στη δεύτερη χρονιά ενασχόλησής της με το άθλημα και στην πρώτη της συμμετοχή στη συγκεκριμένη απόσταση.

«Το βράδυ θα μπω χειρουργείο»

Γυρνώντας το χρόνο πίσω, στις 29 Ιουνίου, ημέρα έναρξης του πρωταθλήματος στην κλασσική κολύμβηση, η Απλαντή διηγήθηκε πώς από το κολυμβητήριο του Αλίμου και την απονομή του χάλκινου μεταλλίου… βρέθηκε στο κρεβάτι του χειρουργείου: «Έρχεται η βδομάδα που θα γινόταν το Πανελλήνιο πρωτάθλημα και ένιωθα καλύτερα από ποτέ, στα 18χρόνια που κολυμπώ. Αισθανόμουν ότι είχε έρθει η στιγμή να κάνω εξαιρετικές εμφανίσεις, κάτι το οποίο πίστευε και ο προπονητής μου, Νίκος Γέμελος. Ένιωθα έτοιμη, μου το έδειχνε και εκείνος και θεωρούσα ότι φέτος είναι η χρονιά που θα έκανα το «μπαμ».

Περίμενα με χαρά το πρωτάθλημα και όχι με άγχος. Ήταν Παρασκευή ξημερώματα, όταν με έπιασε ένας πόνος στην κοιλιά, ο οποίος ώρα με την ώρα κατέβαινε δεξιά και χαμηλά. Κοιμήθηκα κάπως ένα δίωρο και 8 παρά έπρεπε να είμαι στον Άλιμο, για τα πρωινά προκριματικά. Έλιωνα κυριολεκτικά στον πόνο, μόλις ξύπνησα είδα τα συμπτώματα της σκωληκοειδίτιδας στο διαδίκτυο και όταν σηκώθηκα είπα στους γονείς μου: «Να θυμηθείτε το βράδυ θα μπω χειρουργείο, έχω σκωληκοειδίτιδα. Θυμηθείτε τα λόγια μου», ομολογεί η Απλαντή και συνεχίζει: «Πήγα στην πισίνα, δεν είπα στην προπονητή μου τίποτα απ’ όλα αυτά. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να κολυμπήσω. Έπεσα το πρωί στα προκριματικά, σφαδάζοντας σιωπηρά από τον πόνο, πέρασα στον τελικό και προσπαθούσα να μη δείξω ότι μέσα μου πέθαινα στον πόνο. Επειδή ήμουν στον πρωτάθλημα, ήμουν «εκεί». Ήμουν 1000% σίγουρη ότι είχα αυτό, αλλά το υπέμενα. Δε μιλούσα».

«Φύγε, μην κολυμπάς»

Οι περιγραφές της σοκάρουν: «Πριν τους τελικούς του απογεύματος και μέσα στον πόνο μου, πήρα τον κ. Μαρίνο, τον γιατρό του Ολυμπιακού, ο οποίος με παρακάλεσε να πάω σε ένα εφημερεύον να κάνω εξετάσεις. «Όχι» του λέω, δε θα πάω πριν τους αγώνες, είχα να κολυμπήσω 400μ και σκυτάλη. Φυσικά ενημερώθηκε ο προπονητής μου, ο οποίος ανησύχησε και με ρωτούσε, ανά 5 λεπτά αν μπορώ να κολυμπήσω. Πριν τον αγώνα, μου έλεγε «Φύγε, μην κολυμπάς». Στα πρώτα 150 μέτρα ήμουν πρώτη, μετά κόπηκαν όλα. Χέρια, πόδια, ήμουν έτοιμη να τα παρατήσω, αλλά είπα στον εαυτό μου ότι μπορώ και πρέπει να τερματίσω. Δε ξέρω πως τερμάτισα, έκανα φετινό ρεκόρ και δεν είχα δει σε ποια θέση ήμουν».

«Στο νοσοκομείο σε 10 λεπτά»

«Με το που πλησίασα τον προπονητή μου, μου λέει: «Σηκώνεσαι και φεύγεις, τώρα». Με τα πολλά έκανα την απονομή και έφτασα στο νοσοκομείο μέσα σε 10 λεπτά. Επτά και μισή, μετά την απονομή έκανα εξετάσεις, στις 8 μου ανακοινώνουν: «Πάμε για χειρουργείο». Κάναμε εξετάσεις και διαπιστώθηκε ότι ήμουν στον τελικό στάδιο. Με το που ακούω ότι μπαίνω χειρουργείο έκλαιγα, μέχρι την Κυριακή το πρωί, που μπήκα εξιτήριο. Έκλαιγα, χτυπιόμουν, ότι δε μπορώ να χάσω το πρωτάθλημα και δήλωσα ότι θα ξαναπάω την Κυριακή. Δε μπορούσα να πιστέψω αυτό που μου συνέβη και ότι έγινε τώρα που η χρονιά έφτανε στην κορύφωσή της. Δε μπορούσα να δεχτώ ότι αυτό μου στέρησε τους χρόνους που θα μπορούσα να είχα κάνει. Δε μπορούσα να δεχτώ ότι όλη η χρονιά καταστράφηκε. Μου λέει ο γιατρός «Θα είσαι αλλού, την Κυριακή, αν δε μπεις τώρα».

«Για μένα ήταν σοκ. Έλεγα «έχω πρωτάθλημα», ήμουν κολλημένη, έχοντας παραλύσει από τον πόνο. Ο προπονητής μου, ακούγοντας τη διάγνωση, χίλια κομμάτια. Δε μπορούσε να πιστέψει ότι έβαλα τη ζωή μου σε κίνδυνο».

«Μπήκα στο χειρουργείο και βγήκα το πρωί της Κυριακής. Όλοι με ρωτούσαν γιατί κολύμπησα. Είχα απίστευτη θέληση όμως, αγαπάω αυτό που κάνω και γι’ αυτό κολύμπησα. Και ευχαριστώ πολύ τον προπονητή μου, γιατί τουλάχιστον, με άφησε να νιώσω ότι έκανα κάτι. Έστω αυτό το χάλκινο στα 400μ. Αυτό άλλωστε με στεναχώρησε, το ότι δε κατάφερα να δείξω όσο θα ήθελα τη δουλειά που έχω κάνει, γιατί πέρασα πολύ δύσκολη χρονιά», καταλήγει, η Απλαντή.

Το «ευχαριστώ» στον Ολυμπιακό

Η Βολιώτισσα αθλήτρια θέλησε να ευχαριστήσει την ομάδα της, τον Ολυμπιακό: «Ήταν πραγματικά το στήριγμά μου σε όλη αυτή την περιπέτεια που πέρασα. Ευχαριστώ τον Ολυμπιακό που με βοήθησε και μου συμπαραστάθηκε με τον καλύτερο τρόπο. Ευχαριστώ τον κ. Γέμελο, τον κ. Στέπα και το ιδιωτικό θεραπευτήριο που μερίμνησαν για την υγεία μου».

«Ευχαριστώ τον Θεό»

Κλείνοντας, υπογραμμίζει: «Τώρα συνειδητοποιώ πόσο θολωμένη ήμουν, πόσο κακό έκανα στον εαυτό μου. Δεν καταλάβαινα ότι είχα πρόβλημα και μάλιστα σοβαρό. Όταν η μητέρα μου, μου είπε να έρθουμε στον Βόλο για την εγχείριση, οι γιατροί της είπαν ότι δε θα προλάβαινα να φτάσω. Απλώς δε μπορούσα να το αντιληφθώ εκείνη τη χρονική στιγμή. Είναι φυσικά κάτι που δε θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου και μου έγινε μάθημα. Ρίσκαρα, κινδύνεψα πολύ. Ευχαριστώ τον Θεό, που με άφησε να τερματίσω».

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου